Верш Тры кветкі позняй канюшыны

Ещё вершы:

1. Кветкі бэзу Кветкі бэзу, кветкі бэзу! Вы такія ж, як тады… Расхінаю вас і лезу Ў незабыўныя гады. Пасвіў тут калісь карову, […]...
2. Прыгажэйжая за кветкі Няма ніводнай кветкі на зямлі, Якая б параўналася з тваёю прыгажосцю; Такія на зямлі яшчэ не зацвілі, Іх ня было, […]...
3. Як на волю птаха Дзень з дажджу сляпога восень ткала, Затухаў са стогнам недзе нейкі гук… Як і не было нас, як не цалавала, […]...
4. Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай, Ніводнай зоркі з неба не схапіў, І, па жаданню прымаўкі народнай, Ні разу […]...
5. Так жухнуць кветкі Так жухнуць кветкі На стале. Так шамаціць Самотна лісце, Як ты, як ты Прызнаўся мне У сваёй шчырасці Калісці. Ды […]...
6. Ледзьве сонца хмурынка заслоніць Ледзьве сонца хмурынка заслоніць – Памяняюцца фарбы крадком, Па-інакшаму лес загамоніць, I з-пад сэрца дыхне халадком. I заўважыць цікаўнаму можна […]...
7. Кветкі Хараством вясенніх яркіх кветак Мы ўпрыгожваем зямлі абшар. І ад іх духмяніцца палетак, Весялей зямны кружыцца шар. Ты ідзеш пануры […]...
8. Зімовыя кветкі Над зямлёю зімовы вечар, Нібы птушкі вялізны цень, І я крочу падняўшы плечы, Вельмі стомленая за дзень. Не чакае ніхто […]...
9. Кветкі роднай зямлі Цвіці, мая калючая шыпшына! Пара святла і радасці прыйшла. I матылёк зноў кружыць над лагчынай, I зноў на кветкі падае […]...
10. Адцвілі ў полі кветкі Адцвілі ў полі кветкі, Зжалі жыта камбайны, Сталі голымі палеткі, І прыйшлі к нам халады… У небе шэрым бродзяць хмары, […]...
11. Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Шчэ ні на кога – толькі на ікону. Спатканая сягоння неспадзеў, Ты не […]...
12. Заўсёды з любоўю З маленства нас любяць жанчыны, Перш – хлопчыкаў, потым мужчынаў, Спачатку – маці і сёстры, Потым – сяброўкі, Пасля – […]...
13. Як гэта міла, як кранае Як гэта міла, як кранае – Глядзець на восень каля гаю. Лістоту вецер узвівае. Як гэта міла, як кранае. Лістота […]...
14. ЧАС ЗАЛЕЧЫЦЬ Двурым Ці час праведзены ў журбе, Ці ў весялосці цэлы вечар, Ці то зусім заняцца нечым, Ізноў я чую ля […]...
15. Ax, на шчасце, яшчэ ды не ўсохла балота Ax, на шчасце, яшчэ ды не ўсохла балота, А за ім векавее зажураны гай. Покуль дождж не прайшоў, не апала […]...
16. Усё было мне міла тут Усё было мне міла тут: Над Нёманам зялёны кут, Палі шырокія, узгоркі, I смоль сасны, і ў небе зоркі, I […]...
17. Асеннія кветкі Нібы гараць вяргіні, аксаміткі, Хоць кожны міг падлічаны зімой. Халодным ранкам іх галовы ніклі, А ў ясны дзень чакалі сонца […]...
18. Дарагая Беларусь Слаўлю я свой край любімы, Незгасальную зару. Як ты сэрцу майму міла, Дарагая Беларусь! Залацістыя прасторы, Незлічона ясных зор, Рэкі […]...
19. БАЛАДА ГЕРМАНА ШНІПА (1760-1830) Пра рыцарства, пра Прусію забыцца! Тут іншы свет, тут іншае жыццё. Ляціць пад ногі, як агонь, лісцё, Смяецца маладзён […]...
20. Апусцелі сады Пры спатканні з табой Бегла я на арэлі, Мае вочы гарэлі Яркім сном васількоў. Праляцелі гады Птушкай хуткай за час. […]...
21. Карэнне расы I ў расы ёсць карэнне. Я гэта сцвярджаю, Бо глядзеў, як збірае яе салавей – Па расіне, Бы ягады, ён […]...
22. Шукалі штосьці, марылі з табой Шукалі штосьці, марылі з табой, Нясьмела сустракаліся ўпотай. Жылі надзеяй сьветлаю адной, Ды грэліся сардэчнаю пяшчотай. І тыя зьнічкі дагарэлі […]...
23. Журавіны бяруць жанчыны Журавіны бяруць жанчыны, паслухмяныя студзяць пальцы. He баяцца слядоў ваўчыных, – на чарнобыльскі вецер скардзяцца. Журавіны бяруць жанчыны, імі ўсыпана […]...
24. Для матулі маёй Зацвітае наш сад – для цябе разліваецца водар. Для цябе нехта крыжыкам вышыў наш бэзавы двор. І губляюць прытомнасць шпакі […]...
25. Узляцела гэтак міла Узляцела гэтак міла Рук пяшчотнае ласо. Зноў мяне ты затапіла Поймай русых валасоў. За дзвярыма ноч залегла. Млее цесная павець. […]...
26. Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў Я сорак гадоў не то жыў, не то спаў, Я сорак гадоў – пад гіпнозам, Я сорак гадоў да сябе […]...
27. Я цябе прыгадаў В. М. Я цябе прыгадаў Басаногаю, шустраю, тонкай. Пад нагамі рассыпала Раніца зерні расы, І тады, у далёкія тыя часы, […]...
28. Белыя рамонкі Любілі кветкі Пяшчоту мяккіх рук матулі, І з гэтага яны цвілі – Штодзённа! Дарылі кветкі Сваю падзяку, бо адчулі: На […]...
29. Сумую Сумую зноў… і з верша ў верш…сумую болей, чым учора… і першы сумны быў, але… ён быў напоўнены надзеей, а […]...
30. Шаптуха Шаптуха Ірыне Шыбека Памерлыя хаціны, на плошчы – чарнабыл: Наведаў я мясціны Дзе у маленстве быў. Язьмін, шыпшына, мальвы – […]...
31. Паўз могілкі мая дарога Паўз могілкі мая дарога. Штодня – заходам і світаннем. Твой крыж вітаю адвітальна. Даруй-даруй! Усё – ад Бога. Рука ў […]...
32. Святочны дзень. А цi да святаў? Святочны дзень. А цi да святаў?.. Над пожняй позняй дождж iмжыць. Душу Купалам зноў падлатаў (А заўтра будзе, мо, зарплата) […]...
33. Людка Як Людкі не бачу, – Не міла мне жыць: I сохну, і плачу, I сон не бяжыць! I хатка – […]...
34. Хаўрус сваякоў З намі, прычакаўшы лепшай долі, З цеплынёю помніць Беларусь: Казімір Сваяк, як кветкі ў полі, Землякоў збіраў у свой хаўрус. […]...
35. Ласка і дзеці – Памажыце, ну, хоць трошкі! Я ў пянёк ушчаміў ножку. Калі ласка, калі ласка! – Просіць міла звярок ласка. Просьбу-кліч […]...
36. Нахлынула, як ліўні ўсіх стагоддзяў Над краем гэтак міла-міла Увесну сонейка свяціла – Свіціўся ліст, свіціўся свет. I быў для сэрца не замкнёны, I быў […]...
37. Медаль Я крадком яго начапіў. Я не думаў зусім пра благое. Я не ведаў, што сам камдыў Бацьку яго ўручыў пасля […]...
38. Дрэвы роду. Рабіна Іду па ранішняму следу, Па снегу чыстаму бягу. Я паўжыцця да мамы еду, А ёй адкрыцца не магу. За ўсё, […]...
39. Пашанцавала мне з табой, Радзiма Калі парадны строй праходзіць міма, Там крочыць нехта іншы, а не я. Не я абараняў цябе, Радзіма, Табе не дапамог […]...
40. Абцалую цябе Абцалую цябе, Абшапчу, Адагрэю, Не пушчу ні на міг У сівую зіму. Над вяршынямі сосен, Над вольным палётам барэю На […]...