Верш Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы
Паміраюць хаты, сірацеюць сёлы
Адцвітаюць беллю вішні ля вакон
Цішыня да звону у вушах наўкола
Вязкая, густая нібы страшны сон.
Ня чуваць у ранку пятушых спеваў
Ні жывёлы рыку, ні бляяння коз
Пойдзеш ты направа, пойдзеш ты налева
Крапіва па пояс, п’янка ды калхоз.
Аніякай мэты, аніякай цноты
Ня знайсьці са свечкай сярод бела дня
Дзе апахмяліцца – ўсе людзей турботы,
Мары і жаданні з самага рання.
Краю, родны краю! Што с табою стала
Дзе твой гоман звонкі, дзе дзіцячы смех
Войнаў ды калхозаў перажыў нямала
Ў чым скажы мне Божа беларусаў грэх?
Можа ты за мову нас усіх караеш?
Што згубілі з пыхі нават родны край?
Ты ў залішне гордых розум адбіраеш
Два стагодздзі з лішнім! Хопіць! Выбачай!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Можа ліха пойдзе борам Можа ліха пойдзе борам, Можа лёс нас прыгалубіць. Лепш з дабром, абы не з горам Новы год нам зноў пратрубіць […]...
- Усё часова на зямлі, часова Усё часова на зямлі, часова… Але жыве дзіцячы смех і слова, У небе – сонца, пад гарой – крыніца, I […]...
- Дрогкія рукі твае Моўчкі вазьму ў далоні. Час прыпыняе бег – Вусны мае ў палоне. Паломнік тваіх вачэй, Палонны твайго дыхання. Цалую ячшэ […]...
- Смс Захварэла заляцаннем, Ды змяшаў усё прагрэс: і сустрэчы, і расстанні- Наш раман у смс. Замянілі ліставанне Тэхналогіямі спрэс. І жывем […]...
- ШТО ТАКОЕ ШЧАСЦЕ? Што шчасце ёсць для беларуса, Не думаю, што памылюся, Калі скажу – напэўна воля, Свой дом, сям’я, кавалак поля, Дзіцячы […]...
- Родны куток беларускага краю Родны куток беларускага краю, Лепей цябе зямлі я не маю, Тут усе знаема: і росны, і поле, Сэрцу вядома – […]...
- Паміраюць вёскі Паміраюць вёскі… Паміраюць вёскі… Паміраюць Без чумы, бяз мору, без вайны. Цэлыя сузор’і патухаюць Назваў вёсак роднай стараны. Дубавое, Пірагі, […]...
- Сэрцы паміраюць мілагучна Сэрцы паміраюць мілагучна у захадзе святла свайго ружовым, дзе ніхто не ведае іх мовы, акрамя аднолькавага вучня – Радзімы. А […]...
- Паэты паміраюць тады Паэты паміраюць тады калі першы раз заблудзіць жывое слова і разаб’ецца пшанічнае рэха аб камень Паэты паміраюць тады калі ўсміхаецца […]...
- Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...
- Там, у зялёненькім садочку Там, у зялёненькім садочку, Там салавейка шчабятаў. Віць-віць-віць, цёх-цёх-цёх, Ай-яй-яй, ох-ох-ох, Там салавейка шчабятаў. Там, у зялёненькім садочку, Казак дзяўчыне […]...
- Новагодні дзіцячы “Новагоднія дзіцячыя “ Што за свята сення ў нас? Тут сабраўся першы клас За акном мароз і снег А вакол-дзіцячы […]...
- Вазьму з сабой ва ўсе дарогі Вазьму з сабой ва ўсе дарогі – Забыць ніколі не змагу – Пяшчотны дожджык басаногі, Вясёлкі вабную дугу, Світанак песенна-шпачыны, […]...
- БАЛАДА АНТОНІЯ ТЫЗЕНГАЎЗА (1733 – 31.03.1785) Для краю тутэйшага, а не для ўласнае славы Будуеш палацы, купляеш друкарню і кнігі Друкуюцца, хоць вырастаюць […]...
- Каб мне першабытны талент – уся пячора Каб мне першабытны талент – уся пячора дзівілася б на малюнкі, дзе ўсюды – Вы. Шанцуе, нібы тапельцу: ад самага […]...
- ЛЯ ХАТЫ Ты не ўстанеш, не пабачыш, Як мне цяжка аднаму – Словы болю, горыч плачу Выказаць няма каму. Моўчкі тупаю ля […]...
- Бацька Неман Наш бацька Нёман Ціхі у маю Кудысь з усходам паспяшае І толькі качкі да бабры З ягонай сілай граюць. Ён, […]...
- Ўжо і хаты бацькоўскай няма Ужо і хаты бацькоўскай няма… Красавiк зноў нарцысам зацвiў, Але кветкі пяшчотай не вабяць, Рэжа вочы гранітны курсіў І вяртае […]...
- Ля роднай хаты Мне б у роднай хаце легчы на палаці Ды сучкі на столі ўсе пералічыць. Як было і колісь, кожны з […]...
- Чалавечы лёс – дарога да хаты Чалавечы лёс – дарога да хаты, Калі не ведаеш, што ў канцы: Ці бацька твой ляжыць паддаты, Ці золата ляціць […]...
- Мова роднай хаты Мова роднай хаты Лупцавалі не раз беларуса-скарыся! І турмою палохалі пан і паняты. Толькі лепей застацца без волі і хаты, […]...
- Пастукалі ў дзверы хаты Пастукалі ў дзверы хаты: – Хто там? – НКВД! Адчыняй!.. Забралі раніцай тату… Ад стрэлаў спалохаўся гай, Асіны дрыжалі і […]...
- Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...
- Ў далечыні ад роднай хаты З вясны прызвалі, як ў салдаты Мяне і іншых мужыкоў “Арбайтэн” будзеце, да хаты Не хутка пападзеце зноў Вось на […]...
- Шэрыя хаты, платы і вароты Шэрыя хаты, платы і вароты, – белая ноч на дварэ. Нешта лучына не хоча гарэць роўна пад шум калаўроту. Цеста, […]...
- Вёсачка Гэта вёсачка сэрца майго родны кут, Нахлынаюць адна за адною памяці хвалі, Толькі тут, толькі тут, толькі тут, Сапраўды и […]...
- Каля хаты прыснілась вярба Каля хаты прыснілась вярба, і імкненне у былое зайграла, Па радным так мясцінам журба, Усё спакою душы не давала Вёска […]...
- Месяц люты Вясёлы месяц люты, Мяцеліцай раскуты, – Шумі вятрамі, грай! Вятры пабралі лютні, Імчаць у свет бязлюдны. Праводзіны? Адходзіны? Зіме? Гэй, […]...
- Мсціслаўцы Мы мудры народ – мсціслаўцы, Мы моцныя духам і сэрцам сваім. Нашчадкі князёў і выдаўцаў. Унукі Альгерда, Лугвеня сыны. Мсціслаў […]...
- КЛЯТВА У дзяцінстве мне на вопратку пагоны З усмешкай цеплай прышывала маці I прымауляля: “Некалі, мой родны, Выдатны атрымаешся салдацік.” Прайшлі […]...
- Залатыя званы, залатыя каштаны Залатыя званы, залатыя каштаны, Цёплы водар завулкаў старых. Залатыя званы з песняй ціхай ды цмянай – Пахкай восені сонечны ўздых. […]...
- Краю мой родны Ўздымам сэрц нашых шуміць Белавежа Як дні нашых сёлаў, так Нёман плыве, Уроду палеткаў ткуць поясам межы. Адвечныя сосны гудуць […]...
- Прыйшла… І супыніла часу рух Прыйшла… І супыніла часу рух, I зноўку абудзіла боль таемны, Мне сэрца паланіла колам рук I роем мараў-сноў невераемных. I […]...
- Павінны жыць Мароз падсцёгівае папругай Не крочу, а амаль лячу Зямлі не чую пад сабою Ўсё будзе так, як я хачу! І […]...
- Толькі з табою Толькі з табою мне хочацца быць, Толькі з табою, Радасць і шчасце з табою дзяліць Толькі з табою. Ранняй часінай […]...
- БАЛАДА СЫМОНА КАНАРСКАГА (17.03.1808-11.03.1839) Сонца сакавіцкае крывава З вечаровых выплыла снягоў. Ранішняя Вільня пахне кавай, Як паненка, што ідзе дамоў З вечарынкі, што […]...
- БАЛАДА МІКАЛАЯ КРЫШТОФА РАДЗІВІЛА (СІРОТКІ) (2.08.1549 – 28.02.1616) Абсягі Вялікага Княства з табою, Як продкаў тваіх у табе жыве кроў. Каменне і травы й […]...
- Ода “прадсядателю Усьпяём мы славу “прадсядателю”, Галоўнаму змагацелю Краіны! Толькі гэты “чэсны” аббірацель Нам укажа, як мы жыць павінны. Толькі слова “бацькі […]...
- Аберуч АБЕРУЧ Аберуч заплюшчу твае вочы, Кранацца да цябе ты мне дазволь, Мы паляцім кудысьці ў ночы, Адтуль не вернемся зусім… […]...
- Свет падзялiўся надвая Свет падзялiўся надвая: Свет ДА ЦЯБЕ i свет З ТАБОЮ. Той свет, дзе iснавала я, Быў акрамешнаю iмглою. Свет падзялiўся […]...