Верш Нам разам трыццаць. Мы стаiм на кладцы

Ещё вершы:

1. ТРЫЦЦАЦЬ ПЯТЫ Ішоў той самы трыццаць пяты. Пасля вясенняе сяўбы Адзначылі ў калгасе свята – і сход, і стол гасцінны быў. Сабралася […]...
2. Дзе разам мы Ты ад мяне за сотні кіламетраў, Але шукаю ў цемры позірк твой, Тваёй пяшчоты цёплая паветра І сонечны праменісты настрой. […]...
3. Разам с Музай Мая Муза дрэнная цётка. З’яўляецца нерэгулярна. Калі-небудзь гучная нотка! Ну, а потым – ўсё кашмарна. Не сказаць, што мы з […]...
4. Разам Праз узгоркі уласнай волі, міма ножак мясцовых модніц я з ружовай півоняй ў далоні завітаў да цябе з цёмных вуліц. […]...
5. Каб заставацца назаўжды сабой У хвілі роздуму я сэрцам далятаю Да запаветных Прыпяцкіх пяскоў. Узбуджанай душою абдымаю Квяцісты выбух бэзавых кустоў. Іду дамоў знаёмаю […]...
6. Віцебску Мокрыя вуліцы Горада Віцебска, Як вы падобны Адна на адну! Вецер зрываецца З рову парывісты, Гойдае цёмнаю Хваляй Дзвіну. Горад […]...
7. МАЕ ПЕСНi З новай песнi да роднай старонкi Пачынаўся мой ранак не раз. i для кнiгi – нiбы для скарбонкi? iх сабраўся […]...
8. Сем дзён… і далей будзем разам Хвалі лятуць, А з далёкага воблака Вызірне промень Пагладзіць ёй локаны… Мора бязмежна, А вочы прывабныя Зноўку ў бездань Мяне […]...
9. Як да клавішаў, дакранаюся Як да клавішаў, дакранаюся я да пальцаў тваіх. Хваляй цёплаю захлынаюся – белых рук ускалых. Заблукалі далоні чулыя ў прамянях […]...
10. Трыццаць Каралінак Калі сэрца аптэка Або гастраном – Душа чалавека Маленечкі гном. Але калі мур, Не прыступная вежа, Mercі і bonjour, У […]...
11. Трыццаць з чымсці Маладзейшыя( за нас)­ у начных клюбах, дзе толькі не клацай­ дзюбай I хутка лаві свой др­айв Старэйшыя(за нас) ш­укаюць свой […]...
12. Трыццаць пяць чалавек Трыццаць пяць чалавек, трыццаць пяць партызан – сабіраў свой атрад удалы атаман. Гнаў ён коней сваіх удалеч сівых бароў, каб […]...
13. Над Белай Руссю Над Белай Руссю – белы бусел Над Белай Руссю – Белы бусел З даверам выпрастаў крыло. А гэта значыць, Белай […]...
14. У звечарэлым садзе, што, цямнеючы У звечарэлым садзе, што, цямнеючы, Тулiўся ў першай восеньскай журбе, Я прыгарнуў твой ценькi стан, не ўмеючы, I ўпершыню пацалаваў […]...
15. Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
16. Мы разам Усё мне аб табе прыпамінае: Шматлікія дэталі, сум і смех, Прыроды з’явы, мне не замінае Адлегласць, бо і ты глядзіш […]...
17. Нас цяпер аніхто не разлучыць Нас цяпер аніхто не разлучыць – Я надзею ў свой верш пасялю, Каб пасля пры сустрэчы агучыць Ціхім словам прызнання: […]...
18. НЕ АДДАЙ МЯНЕ Не аддай мяне другому, Зберажы, Каб пасля жыццёвай стомы На мяжы Не адзін ты быў аднойчы – Хоць заплач. Скажаш […]...
19. Разам з людзьмі Я не скажу, што бачыў свет. Але на моры і на сушы Жывых людзей жывыя душы Ў маёй пакінулі свой […]...
20. Разам з народам сваім застануся Разам з народам сваім застануся – Гору дамо мы рады, Дайце дарогу маёй Беларусі Да ПРАЎДЫ! Ні перад кім мой […]...
21. Чарговы месяц разам І Чарговы месяц надышоў, Чарговы месяц разам. Ідзем з табой плячо ў плячо, Спазнаўшы ўсё адразу… І тая блізкасць, што […]...
22. Выпаў снег Выпаў снег. Ізноў ачышчаны І паветра. І зямля. Снег – як свята. Як праісціна. Зорак свежая ралля. Выйду ў ранак […]...
23. Ты пайшла Ты пайшла, ты чамусьці пайшла, і я стаў калодзежам без вады, стаў вясновым кустом без лісця, але болей за ўсё […]...
24. Дрымотная мільгае ліставея Дубоў надрэчных выразное лісце Адлюстравала крохкая Вілія. Гул акіянскіх хваль сюды прынёс калісьці Я. Плылі насустрач з далечы нясмелай Хмурынак […]...
25. Першы дзень восені Жоўтае лісце лажыцца ў далоні. Восень сумуе. За ёю – зіма Кіне сняжынкі сівыя на скроні. Выйсця з палону ўзросту […]...
26. Крынічкі, ціхія крынічкі Крынічкі, ціхія крынічкі, Як я люблю вас, як люблю! Жывы струменьчык невялічкі Мне апявае ўсю зямлю. З паклонам схілішся напіцца […]...
27. Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары Як сумна-тужлiва зязюля кукуе ў бары, На познiм змярканнi, насупраць мядункавай ночы! Адкуль гэта жальба – у росквiт маёвай пары? […]...
28. – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
29. Далоні Калі твае шырокія далоні Прыціснуць да грудзей мяне, Пяе душа пад стукат сэрдца, Цяпло вакол як хваляй льецца, I на […]...
30. ЯК МЫ Ў ГОСЦi САБiРАЛiСЯ Як мы ў госцi сабiралiся, Доўга конi запрагалiся, Доўга торбы пакавалi – Добрых спонсараў шукалi. Накармiлi мы гнядога, Задалi скацiнцы,? […]...
31. А вы не бачылі маёй каханай? Яна ж была тут засім нядаўна… Пайшла… А куды? – не сказала. Пайшла… А жыццё ідзе? А вы не бачылі […]...
32. Я вас знайшла Я вас знайшла. Ці вы знайшлі мяне Сустрэча адбылася выпадкова Я вас ледзь тузанула за каўнер А вы мяне аблілі […]...
33. На ўзгорку пясчаным На ўзгорку пясчаным цвiце жаўтазель – На брацкай магiле дзяцей партызанскiх. Стаю i гляджу, як па кветках зiркастых Блукае маленства […]...
34. НАІЎНАСЦЬ Б. С. Пасля сустрэчы, пасля белых лілій Вярнулася наіўнасць смешнай госцяй, Было мне добра – ты мяне акрыліў, І я […]...
35. Снег напраўду падобны да ветру Снег напраўду падобны да ветру… Ты пачуеш, як сэрца трымціць… Мы заснулі ў бялюткім паветры – Снег як вецер далей […]...
36. Адкінь усякія сумненні! “Адкінь усякія сумненні! – Сказалі мне. – Ён толькі твой!” І рэк змянілася цячэнне, І боль, і радасць, і натхненне, […]...
37. Успаміны аб далёкім леце Б’ецца у раце адлюстраванне Нахіленай з берага вярбы. Першае у маім жыцці спадканне. Я трасуся каласок нібы. Ты ж мяне […]...
38. НАВУЧЫ МЯНЕ ЛЮБОВІ Навучы мяне любові, Навучы табою жыць, Навучы на першым слове Тваім сэрцам даражыць. Выцалуй мае слязінкі, Высушы тугу да дна, […]...
39. Жнівеньская ноч як звар’яцела Жнівеньская ноч як звар’яцела, Развязала чорныя мяхі. Сотні тысяч зорак пераспелых Сыплюцца на мокрыя імхі. Галаву і сэрца мне працяла […]...
40. Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...