Верш “Песню бярыце з сабою!”?

Ещё вершы:

1. Ты пакліч мяне з сабою Ты пакліч мяне з сабою І пачуццяў не хавай, Шмат каго кахала ўжо я Але ты цяпер мой рай.. Зноў […]...
2. Млечны след Млечны след… ********************************* У шматгалосым садзе мая, Дзе ноч губляе млечны след, Сваё каханне напаткаю Пад зорным купалам планет. Яно […]...
3. Зялёнае воблака на рынку Бярыце, людзі, – я вам прывёз Вятры, травінкамі закалыханыя. Вось перад вамі паўнюткі воз Салаўіных песень, што з лугу сабраныя. […]...
4. Я с сабою толькі гавару на мове Я с сабою толькі гавару на мове, Бо няма ўжо болей расказаць каму, Колькі болю сэрца ў кожным родным слове […]...
5. Запела вясна сваю песню I шумам задумнага лесу, I шчэбетам птушак шчаслівых Запела вясна сваю песню, Запела на збуджаных нівах. Выходзіць сялянін на поле, […]...
6. Сам з сабою Благих намерау маю многа, Ды б тольки здзесниць свае мары.., Зрабиць у жыцци як сам жадаю- А хто ж мяне […]...
7. НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...
8. Капяж Дай паглядзець на лепшага сябе Апошнім разам – у неба срэбра. Неба сугучнай хуткасцю ўпадзе У мора кроплямі. Так трэба. […]...
9. Ты, роднае слова Ты, роднае слова, Мне люба і міла, Ты сэрца сабою Маё паланіла. Гучыць зразумела, Так шчыра, так блізка – “Матуля”, […]...
10. Тваё iмя Нясмела на світанні першы промень у ліст мядзяны ценькнуу вастрыём, і мне пачулася ў чароўным тонкім звоне – імя тваё. […]...
11. Неспадзявана рыпнуць дзверы Неспадзявана рыпнуць дзверы I моўчкі выпусцяць мяне. Марозны ранак, ранак шэры Мяне за плечы ахіне. Раскоціцца абрус-дарога: Ідзі, ступай у […]...
12. СІНІ РАНАК Скокне сонейка на ганак, Тупне ножкай босаю — Пабягу у сіні ранак Першымі пракосамі. Аблячу без адпачынку Лес, прапахлы росамі, […]...
13. Жаўранак У духмянай траве Сярод жыта і дрэў, Дзе блакітная сінь, Чуеш жаўранка спеў. Як зальецца званком Жаўранок малады, Будзе пець […]...
14. О, Беларусь Як белы бэз, сама вясна пад клёкатам бусліным – такое светлае імя ў цябе, мой край любімы! О, Беларусь, твой […]...
15. БАЛАДА ЯЎГЕНА ГЛЕБАВА (10.09.1929-13.01.2000) Мара пра мора музыкай вечнаю стала. Птушкі, як ноты, светла да сонца ўзляцелі Па-над курганнем, дзе Беларусь начавала, Па-над […]...
16. Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...
17. Хто? Хто першы хмыкнуў і сказаў: “Хай хоць патоп пасля мяне!”? Хто першы шклянку паднімаў З усмешкай: “Ісціна ў віне!”? Хто […]...
18. МОЙ ПАКЛОН За хлеб – прадукт высокай пробы, За хлеб, што маем на стале,- Паклон шлю нiзкi хлебаробам, Паклон вам, людзi, на […]...
19. Мой ранак не засмучаны Мой ранак не засмучаны Таропкасцю сустрэч, Мой ранак не заручаны Раскошай белых плеч. Пявучы i мядовы, Ён поўны – пачуцця […]...
20. УКРАЛi ЗiМУ Не тыя i зiмы, брат, зараз пайшлi, Не тыя – размовы i спрэчкi… Падкiне сняжку нам калi-нiкалi, Гiбеюць ад холаду […]...
21. Беларускі Край Песня жаваранкаў І буслоў клякатанне Васількі на лугу, Туманы на світанні. Свежы подых лясоў Жыта шэлест духмяны І зуброў вечных […]...
22. Мая песня Натхнёна я збіраю словаў кветкі. Іду праз багну праўдзе напрасткі. А мне б узняцца да тае паэткі, Што песню жніва […]...
23. Люблю Люблю наш край, старонку гэту, Дзе я радзілася, расла, Дзе першы раз пазнала шчасце, Слязу нядолі праліла. Люблю народ наш […]...
24. Пераклад верша A PSALOM OF LIFE Henry Wadsworth Longfellow Псалом жыцця. Не кажы мне ў час жалобны, Што жыццё – бы сон пусты. Ці не больш на сон падобны […]...
25. Мне сніўся сёння ранак вераснёўскі Мне сніўся сёння ранак вераснёўскі, Нібы баяна спеўны гукарад… У рукі сшытак узяла вучнёўскі, Ўзяла яго, як трыццаць год назад. […]...
26. Для Бацькаўшчыны Я зноў заснуўшую было жалейку Бяру і пробую ў ёй галасоў: Ці хопіць светлых, звонкіх думак-слоў, Ці гладка пойдзе песня-дабрадзейка? […]...
27. Вясновы дзень Вясновы дзень быў радасцю даўгі, Ды скарацеў, зрабіўшыся зімовым. Цяпер даўжэе ноч маёй тугі, Яна не падуладная замовам. Я разумею […]...
28. Там, дзе клёкат буслоў урываецца ў ціш …Іх гоніць з дому подых маразоў, Ды адлятаюць з думкаю адною, Каб хутчэй вярнуцца зноў дамоў, Прынёсшы вестку пра вясну […]...
29. Восень едзе на рабым кані Восень едзе на рабым кані. Сярод свету – разветраны сад. Як калянае лісце калін, Вераснёўскі плыве зарапад. I адрынуты голас […]...
30. Буслы Скарыны Усміхнуўся малады друкар. Кніга, нібы бусел, на руках Разгарнула крылы, каб ляцець. Віктар Шніп “Буслы Скарыны”- вобраз адпаведны, Адразу хочацца […]...
31. Мова дрэў У родным краі размаўляюць дрэвы на мове сонца, ліўняў і вятроў, зялёных раніц, поўдняў загарэлых, птушыных таямніц, трывог і сноў. […]...
32. ПАЭЗiЯ Паэзiя? Так, драбяза. Адказу не мае прамога. Пачуццяў чыстая сляза, Дарога нейчая да Бога. Чароўных гукаў, фарбаў свет, Птушыны шчэбет […]...
33. Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
34. Адчыні Адчыні сваё сэрца насустрач вялікім падзеям І Жыцця разгарні некрануты і чысты лісток Ты адчуеш адразу як вільгаццю ветрык павее […]...
35. Успаміны Францыска Скарыны О, Піцер, мой прытулак! Тут жыў, тварыў і кнігі выдаваў. Ты мой карабль, падарунак Цябе без меры я кахаў. Я […]...
36. Сольная кампанія Дзве бутэлькі Джэка, мікрафон, гітара Сціплым асяроддзем на стале – Рэчы, што імгненна напаўняюць, Канцэнтруюць гукі без яе. Мара, як […]...
37. На мяжы iснага i уяунага На мяжы існага і ўяўнага аблятае мая мара У памерлых пялёстках згасне вясёлка Жук-далакоп збярэ рассыпаныя фарбы? праменні? пыл? Светлячок […]...
38. Закувала зязюля у лесе празрыста-зялёным Закувала зязюля у лесе празрыста-зялёным… Божа мой! Колькі год яшчэ жыць нам з табою і жыць! Ранак ціхай вясны! Ранак […]...
39. Нязгода Зноў з гарнастая каўнер апранулі дамы. Цені, падцятыя цемрай, упалі на снег. Любы, давай уцякаць ад халоднай зімы! Толькі каханне […]...
40. Роднай вёсцы Бадзені Толькі ты мне і сілу, і веру даеш, Родны край – маіх дум, маіх сноў прыцяжэнне. Тут мой верш самы […]...