Верш Слязінка горкая
Слязінка горкая,
слязінка чыстая,
бы роска, высахла…
Як ціха ў хаце…
і толькі наміткаю
празрыстаю
звільжэлі вочы:
спявае маці.
Паціху словы,
як за кудзеляю
льняную нітку
снуе ў руках,
ідуць ад сэрца
жывой надзеяй:
ёсць нараджэнне!
Будзе – працяг!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- ГОРКАЯ ІРОНІЯ Па радні і сольная, і хлебная, І характар, пэўна ж, залаты. Оды ж, як заўжды, табе хвалебныя, Мне – настрой […]...
- Каліна горкая Цвіце каліна на падворку, А хаты ўжо даўно няма. Сумуе вёска на ўзгорку, Бо хат жылых усяго адна. Пусцеюць вёскі […]...
- Горкая гордасць Каралеўскімі замкамі Ганарацца, Саборамі. Мы – зямлёй партызанскаю, Перамогай над ворагам. Нехта хваліцца рознымі Трыумфальнымі аркамі. Мы – аршанскімі соснамі, […]...
- Ледзьве відаць яго – Калі свісталі над табою кулі і побач разрываўся ўжо снарад, святыя словы “родная матуля” ты ўспомніў у апошні міг, […]...
- НЯБЕСНЫ КЛАВІР Радок к радку, да знаку знак, імгненне і мелодыя пpачнецца. Жывым і чыстым напаўняя сэрцы, У добрых, як ніколі, нашых […]...
- Ёсць два словы Ёсць два словы, займеннікі два, Што ратоўча гучаць з нематы І якім падуладна трава, Лесу гонкага шолах густы. Ёсць два […]...
- А на пачуцьцях цяпер кволых А на пачуцьцях цяпер кволых, Жыцьцё мінуўшае, зайграй, Як быў я гнуткі і вясёлы І дні з усмешкай сустрачаў. Зайграй, […]...
- Нараджэнне Нараджэнне Белабогавай песні танюткія зыкі Акаляюць заснежаны беласцю свет. Як далёка яшчэ да свабоды-адлігі, Як не сцерпна чакаць часу новага […]...
- Хай будзе Хай будзе то, што йдзе само – Няпрошана, нязвана, Што ўследку сьцелецца за мной, Палатнінай саматканай, Ад дум без слоў, […]...
- БАЛАДА БАРЫСА САЧАНКІ (15.05.1936-5.07.1995) У кнігах, што сабраў ты, Беларусь жыве, Змагаецца, святкуе, плача і пяе, І мае Бога і ў касцёле, і […]...
- Давер Давер Да сына, на службу, здалёку прыехала маці; Пытанні-адказы: Ну, як там у бацькавай хаце? А як тут, у часці, […]...
- Маці, Радзіма – добрыя словы Маці, Радзіма – добрыя словы, З імі мы шлях пачынаем новы. Пошук і выбар – цяжкія словы, А для жыцця […]...
- Як пішуць вершы Як пішуць вершы Пытаюцца часта, як пішуцца вершы? Ды толькі хіба растлумачыш такое… Народзіцца ў сэрцы аднойчы з іх першы, […]...
- Беларуская мова – святая Беларуская мова – святая, Хоць пакрыўджаная яна. Не гучыць яна часта з экранаў, Успрымаецца – бы не свая. А паслухаўшы […]...
- На Ушаччыне ліпы цвітуць На Ушаччыне ліпы цвітуць, Загаіліся цяжкія раны, Але ў памяці сёння ідуць Тут ідуць на прарыў партызаны. Будуць кветкі заўсёды […]...
- Падымі на руках раптоўна Падымі на руках раптоўна, Прыгарні да самага сэрца, І ўслухайся: малітоўна Ля твайго маё сэрца б’ецца. І губамі сваімі на […]...
- Мяккія рукі (З народнага) На белым свеце Жылі дзве сяструлі. Аднаго бацькі, Адной матулі. А лёс, як звычайна, Дзяліў адпаведна: Багацце – багатай, А […]...
- Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...
- Надзея Не засталося ні сіл, ні адчування болю. Таскою з’едзена душа, як лічынкамі молі. Усе коціцца ў прорву, прычым ужо не […]...
- Калі прачнецца неба Калі прачнецца неба І ў ім успыхне зорка Тады мне будзе трэба Тады мне будзе горка… …неведама праз колькі, Неведама […]...
- Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...
- Словы Словы на зямлю ўпалі зорамі, Шапатлівым травеньскім дажджом, Сталі чыстай, мілагучнай моваю – Кожнае ўзляцела матыльком, Кветкай распусцілася духмянаю, Пабягло […]...
- Маме на васьмідзесяцігоддзе – Ты стала зямлёй, А твае гады Ідуць без цябе па зямлі. Ідуць гады, А твае сляды З зямлі халады […]...
- Калядная зорка У вечар калядны, святы, дабрахочы забудуцца крыўды і боль заадно, І будзе з надзеяй між цемры і ночы калядная зорка […]...
- Чацвёра сонейкаў маіх Чацвёра сонейкаў маіх Сем год назад я стала ўзімку маці І цешылася сынам дзень пры дні… А ўжо смяюцца, бегаюць […]...
- Любы мой, мой любы, мілы Любы мой, мой любы, мілы Мне так хораша з табой! Словы гэтыя бы крылы Уздымаюць над зямлёй, Словы гэтыя бы […]...
- Дні знічамі спадаюць дадолу Дні знічамі спадаюць дадолу, Ночы плавячы ў светлым агні. Таямніцу Сусвету — ў падолу Ты трымаеш святымі вачмі. Не такая, […]...
- Жыжа Жыжа Памяці 33 жыхароў в. Брады, спаленых фашыстамі ў 1944 годзе Жыжа пальчыкі кусае, Жыжа пальчыкі пячэ. Маці доньку павучае. […]...
- Мае вершы Мае вершы сумуюць па кнізе… Ім нясцерпна апрыкла бадзянне па газетна-зімовай адлізе з правам дзённага лёсайснавання. Мае вершы блукаюць па […]...
- Адрынуты Дзіця заснула на маіх руках… Яно ляжыць маленькае такое, Але ужо адчуць паспела жах, Адрынутасці боль і сэрца злое. Ласкавы […]...
- Калі трымае маці на руках – Калі трымае маці на руках Свайго малога, мне здаецца – маці Трымае чалавецтва, што ў вяках Жыве, як светлы […]...
- Небагата часу з таго дня мінула Небагата часу з таго дня мінула, Як збірала маці сына ваяваці. Сядзіць матка ў хаце, слёзы выцірае. Сын яе адзіны […]...
- Зь дзённікаў – Ня чуць, хто крыкнуў хто выстраліў. ня бачыць крывога шклу тэлевізару – Не для таго я душу табе даў. […]...
- Мары чалавека Нехта марыць аб прыгожым, Любым, мілым, дарагім Чалавеку, што прахожым Ён не будзе, а адным У жыцці надзейным сябрам, І […]...
- ВАР’ЯТКА Хай зоркі разгараюцца ў нагах І сплетніцы нямеюць ад здзіўлення, Наперакор сабе – ў тваіх руках Мая журба, мой сорам […]...
- Сказаць жадаю – Сказаўшы “Досыць!” адзіноце, Па шаўкатраў’ю, па расе, Ідзе жанчына і жывоцік – Свой найвялікшы скарб – нясе. Усмешка – […]...
- Сказаўшы “Досыць! Сказаўшы “Досыць!” адзіноце, Па шаўкатраў’ю, па расе, Ідзе жанчына і жывоцік – Свой найвялікшы скарб – нясе. Усмешка – сонейкам […]...
- Мая ваўняная краіна Мой зніч – мая ваўняная краіна. Як зорка ў даляглядзе вышыні. Бы горкая настойка на каліне З салодкім паслясмакам дабрыні. […]...
- Бацьку Ты пережыў вайну, знаеш голад З маленства быў прывучан працаваць… Ажаніўся! Дзетак нарадзілася-пяцёра! Ніхто не памагаў іх гадаваць, Сам усё: […]...
- Плач пакінутага каханай Яко ценцерук у лесе балбоча, Так мое сэрца – да цябе сакоча! Ні верашчака, кілбаса, сялянка – Ніц мі не […]...