Верш Спазненне

Бясснежны снежань – у душы раскол.
Прырода адракаецца ад веры.
Галее лес, дасюль няўтульна-шэры,
Як паруснік, што трапіў на прыкол.

Жыцця адзіны пробліск – угары,
Між вецця, рэштак паруснага спрэнту –
Ліхтарыкамі яркага пігменту
Разгублена ірдзеюць снегіры.

Маячаць мачтаў голыя калы.
Не чутна птушак акампанементу.
Бы каланада без антаблементу,
Самотна стынуць сумныя ствалы.

Спіць лес і сніць віхуры тых часоў,
Калі растраціў веснавую рэнту,
Разліставеіў спадчыну дашчэнту,
Падобную да слуцкіх паясоў…

Ну паспрабуй у шэрасці ствары –
Я не кажу пра верш – радок не шэры.
Чысцюткі на стале лісток паперы,
І стома кліча ў сонныя віры…

На золку я прачнуўся, а наўкол!..
Як дзіўна: ноч святло мне падарыла,
Усё снягамі белымі пакрыла.
Цямнее толькі мой пісьмовы стол.

І я ў сусвет цнатліва-трапяткі
Таропка расчыняю Музе дзверы,
Але запозна – птушкі, людзі, зверы
На цаліку, нібыта на паперы,
Пакінулі дакладныя радкі…

2001

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Апошні лісток На галінцы вісіць Пажаўцелы лісток, Сірацінка дрыжыць І ад вільгацці змок. Ён не хоча ляцець у апошні палёт. “Ах, каб […]...

Позні агонь у акне Надвор’е шалее наўколлем, Жахам калоціць сусвет, На сонныя пушчы і сёлы Дзікай пачварай раве. Завея кідаецца ў ногі Зграяю белых […]...

МАЛАДЗІЧОК * * * Чысты паперы ліст. Лягуць ці не радочкі? Месяц ў акне павіс. Пэўна, стаміўся крочыць. Вочы да неба […]...

Пралескі ў радочках Пралескі ў радочках… ******************************** Сонца выглянула трошкі Ды схавалася адразу. Замарозіў люты ножкі Маім словам, маім сказам. А яно з-за […]...

Самота Мы адпачывалі ад абшару няспраўджанных думак, І гэтак жадалі, каб загінуў той смутак. Усё пачыналася з паўдзённых сумневаў А ноч […]...

Разбітае люстэрка Як страшна, як дзіўна, як смешна… Ці то не хапае святла?.. Ва ўчора разбітым люстэрку Знікае святая замля… Знікаюць лясы, […]...

Скончылася лета Дзень ціхі, дзень дрымотны, як вада. Смуглява-залацісты. Цёплы промень Забавіўся на твары. Так пчала Апошні раз цалуе памяць кветак. Скупой […]...

Аўтабіяграфія Снежань Снежань бясснежны, Зоркі-калючкі. У золкім бязмежжы Ўсё не-па людску. Ўсё недарэчна, І не фартова. Згорблены плечы, Страчаны словы. Лёсу […]...

Каханьне, дыханьне, пот трызьненьне, кроў Каханьне, дыханьне, пот, трызьненьне, кроў, І скуры са скурай салодкая стома, Прызнаньне, жаданьне, зьнішчэньне Садома, Каханьне, дыханьне, пот, трызьненьне, кроў. […]...

ПРАЧНУЎСЯ Прачнуўся зернем матчынай вантробы, каштоўным зліткам найвышэйшай пробы, празрыстай кропляй раніцою роснай, канструкцыяй умоўнасці дзьвюхкоснай. Прачнуўся парабкам на згатаваным збожжы, […]...

Рэха зваленага дрэва На золку шэрым Конік бег – Яшчэ й дугі не відно. На золку гулкім Валілася ў снег На хату будучую […]...

Ты не пытайся ў мяне Ты не пытайся ў мяне пра што я думаю калі, Сад за акном маім цвіце, спяваюць песні салаў’і? Чаму ў […]...

Вечар у лесе Стамілася сонца, за лесам прысела І росныя кроплі злажыла ў траву. Нядаўна на небе яно зіхацела, А зараз на ўзгорак […]...

Гіпнатычны ўспамін Ашчаслівіла ноч успамінам: Апынуўся я ў нашай вясне, I сказала з усмешкай ты мне: – Што глядзіш на мяне гэтак […]...

Ён пайшоў Ён пайшоў і змяшаўся з чужымі ценямі, Зблытаў свае сляды з чужымі слядамі, Яго твар, быццам мохам, парос летуценнямі, і […]...

Вось толькі думкі аб вясьне І сьніцца мне лісток асіны, Таполі лісьце залатой. І сьняцца ў чырвані рабіны Уздоўж сьцяжынкі паласой, Якою бегаў да крыніцы, […]...

Н 1. Н. Тваё сэрца так б’ецца, так грукоча прыемна, і ўдалеч імкнецца наша любасць узаемна. Мне цябе не хапала, не […]...

Бацька Рэлігія кажа: “Ты – грэшны!” Я згодзен: мы – грэшныя ўсе! I вельмі, скажу я вам, смешна, Калі хтось, як […]...

Шмат спазнала жыццёвых дарог Шмат спазнала жыццёвых дарог, І наперадзе іх шчэ багата. Толькі кліча бацькоўскі парог, Кліча сэрца бацькоўская хата. Клічуць памяць лугі […]...

Дэкрэт Леніна У дзень той, помню, без прынукі У воласці маёй глухой Сышліся ўсе: дзяды і ўнукі, Бацькі і дзеці грамадой. На […]...

Іду к Багушэвічу Я к Багушэвічу іду, каб пакланіцца Яго нязгаснай любасці к народу, Якому ён служыў і чэрпаў, як з крыніцы, Чысцюткі […]...

ВОСЕНЬСКІ НАСТРОЙ Шэры змрок за акном, На гадзінніку – восем. Хтосьці паліць касцёр – Пацягнула дымком… Восень! Шэры змрок на душы. На […]...

Шэрае Намалюю я твой партрэт – Будзе ў ім толькі шэры колер, Як той дах і той змрочны склеп, Як кастрычніцкі […]...

Лявон з дому не выходзіць Лявон з дому не выходзіць, Састарэў да часу. Да жанчын ужо не сходзіць, Хоць на іх быў ласы. Агарнула яго […]...

Шкада жыцця на розныя паперы Шкада жыцця на розныя паперы – На кожнай працы дзесяць справаздач. І як пажар палае пільны тэрмін, Учора кожную было […]...

Ноч над зямлёю Над зямлёю ноч паўстала, Цемра над зямлёй. З неба бляск яна прыбрала, Кліча цішынёй. Не відаць ужо праменняў, Светлай вышыні, […]...

Касавіца Чэрвень. Луг. У пояс травы. Хлопцы выйшлі талакой. Свіст касы звонкагалосы не сціхае за ракой. Ранак. Стома. Цішь спявае. Росы […]...

Першы снег, заўсёды ён з падманам Першы снег, заўсёды ён з падманам. Я ж яго чакаю зноў і зноў. Ён з’яўляецца заўсёды нечакана, Як прыходзіць першая […]...

Ноч, дождж Наўкол – заплаканая ноч, размытыя дамоў і дрэў абрысы – знаёмае ўсё траціць рысы… А мне… , куды захочаш, кроч. […]...

Чмель – Ты з якіх зямель, Паласаты чмель? Можа, з Афрыкі, З саваны, Дзе жырафы-веліканы, Ці з пустыні, Дзе бураны Намялі […]...

Малінавы вечар Малінавы вечар крылом дакрануўся, Да думак маіх і ў ноч паляцеў. Спужалася раптам, каб ты не прачнуўся, Калі за акном […]...

Міжнароднаму дню мовы прысвячаецца Ты мой святочны колер веры. Веры ў будучыню тую, Што зменіць час сумлення шэры, Што зменіць і зямлю святую… Я […]...

На Яблычны Спас 1. На Яблычны Спас мне прысніўся наш сад, Што гэтаму святу таксама быў рад. Збіраюся разам з матуляй пайсці Ў […]...

Ружачка РУЖАЧКА (Пераклад латгальскай народнай песні) Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе, Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе. Пад той ружай, […]...

Суджана, стаўлена пад перакладзіны Суджана, стаўлена пад перакладзіны, Сечана, палена, а не аддадзена, Не парастрачана і не раскрадзена, Рупна ў падмуркі на золку пакладзена […]...

Зімовае сонца Сонца ў студзені дурэе – толькі свеціць, ды не грэе. Снег блішчыць, аж вочы слепіць. Снежных баб ніхто не лепіць. […]...

Жывая прырода Вярнуўся нейкі муж дамоў з далёкае дарогі. Прамовіў жонцы колькі слоў, няўзнак да люстры падышоў… Там… Што такое?.. Рогі?.. На […]...

Вясною Жылы дрэў напоўніліся сокам, Ручаі імкнуцца да ракі. Неба стала чыстым і высокім, I пяюць вясёлыя шпакі. Ўсё вясна старанна […]...

Сто гадоў вясны не чуў Сто гадоў вясны не чуў. Звар’яцела ціўкае. Хоць ты ў полі заначуй Пад зляжалай сціртаю. Ды паслухай гэты дух, Памакуй […]...

Паэзіі Лямпы святло разганяе трывожныя змрокі, Аркуш паперы ляжыць на пісьмовым стале. Так уначы абудзіла гуканнем далёкім І падхапіла на крылах […]...