Верш Мара з ма

Памылкі ўсё? Што я раблю?
Я спадзяюся, ёсць памылкі.
І выпраўляць іх не хачу.
Яны нагода і падтрымка.

Калі іх памятаць усе,
І пачынаць усё з пачатку;
Дык будзе сумна на лісце,
І не зрабіць ужо нататкі.

А так цудоўна уяўляць –
У лепшым крочыш накірунку;
Адкуль зручней і выпраўляць,
І цяжка так рабіць памылкі.

Памылка гэта першу крок,
“АГУ” замест “магу”, таксама.
Мы толькі потым маем зрок,
І пазнаем, і клічам – МАМА

Але ж! Патрэбны крок другі,
А потым трэці і чацьвёрты…
Каб уявіць магчыма йсці.
Магчыма лётаць, поўзаць, крочыць.

Калі ж памылак не знайсці,
І мова ісціну складае;
Няма жадання зноў ісці,
Бо засталося тут жаданне.

Жаданне ісціны, яно
Як рухавік, або як крылы;
Пакуль не спаліш, праз усё
Шукае МАРЫ, што ёсць сілы.

Якія мары ў мяне?
Не дасягаць, а набліжацца…
Каб зрок застаўся ў мяне.
І застаецца спадзявацца…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Развіццё Памылкі ўсё? Што я раблю? Я спадзяюся, ёсць памылкі. І выпраўляць іх не хачу. Яны нагода і падтрымка. Калі іх […]...

Мара закаханага сэрца Не кранай струн чуллівых маёй ты душы, Калі ў сэрцы не маеш кахання, І пачуццяў ранімых не варушы, Калі цягі […]...

АБЫ – ХОД Калі Вам трошкі не хапае Пераўзыйсці, перамагчы, Хай гэты вершык нагадае, Як больш патрэбнае знайсці. Да мэты вельмі цяжка крочыць […]...

Ёсць прыпынак у кожнай мары Ёсць прыпынак у кожнай мары, Ёсць ратунак для кожнай сустрэчы, Нават, часам, калі недарэчы Закрываем рукамі твары. Закрываем рукамі душы […]...

Для чакання ў мяне ёсць Для чакання ў мяне ёсць Многа летаў і многа зім, Ты мой самы чаканы госць, Ты ніколі не станеш чужым. […]...

Далёкае, забытае жаданне Далёкае, забытае жаданне Аднойчы нечакана усплыве. А мы сабе шукаем апраўданні, Каб не хадзіць па скошанай траве. Спрачаемся. Адкладваем на […]...

Oui Oui ( да, франц) Апавяданне пра сябе магчыма будзе не цікавым. Жыццё прайшло не як у сне. Не кожны дзень […]...

Прафілактычнае каханьне Верш: (пераклад з рускай мовы) – Мы знаёмы? – Не, мы не знаёмыя. – Шкада, Я жадаў бы з вамі […]...

Што мне рабіць(What can і do) Мае мары, чамусьць, абмінаюць мяне, як аблокі плывуць куды вецер падзьме. кожны зроблены крок – памылковасць адна, бы халодная ноч […]...

МАМА Ў ДЗЯЦІНСТВЕ БЫЛА СОНЦАМ – Мама ў дзяцінстве была сонцам… Мама ў дзяцінстве была сонцам. З яе пачынаўся дзень. Потым акенцам. Яна адкрывала свет. […]...

Не вер Такі спрадвек закон прыроды – У поўдні цень найкарацей, А дзень хінецца да заходу І цень, што міг, – усё […]...

Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...

Далонню па стале Не злосна кажучы, – даволі… Праслухаць можна усяго. Але паслухаць, страціць волю, магчыма побач з тым, хто ё. Існуе шмат […]...

Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...

Калі мая старонка апусцее Калі мая старонка апусцее, Калі сыду схіліўшыся ў смугу, То хто тады замест мяне сагрэе Тваёй хлусні зацятую пургу? Калі […]...

Мара Думкi цяжкiя крэмзаюць сэрца. …Каля хатачкi дождж расквiтае, а ля печы так добра сядзець мне, Хай душа з галавой спачываюць… […]...

Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...

Мара Скарыны Марыў калісьці славуты Скарына, “Ціснучы” кнігі на мове бацькоў: Простаму люду ў роднай краіне Зробіць даступнай ён мудрасць вякоў. Толькі […]...

Навошта я так? Дзясятае верасьня. Чакаю яго, усё ж такі. Вясельле сястры заўтра. А я набыла такую прыгожую сукенку. Яго няма. Каляды. Ён […]...

Хопіць? Мы гаворым таямніча, Шчыра веруючы ў то, Што ў кожным доме быццам, Вока…, вока ад ЯГО! А яго мы паважаем. […]...

Затухаюць касьцельныя сьвечкі Затухаюць касьцельныя сьвечкі. Час ісьці – я хачу быць з Табою. Там, за крок, непагасныя спрэчкі – Я ж к […]...

Аксіёмы лесвіц Як толькі мы нарадзіліся і першы зрабілі крок, нам збудавалі лесвіцу, – “Смялей жа, сынок!”. I мы палезлі наверх, на […]...

“Пакахай мяне, салдацік” да аповесці В. Быкава Вайна. Каханне. Ты і ён. Надзеі. Мары. Гэта сон. Не, не магчыма шчасця тут, Здаецца, чуеш ты “Капут!” “Ах, Франя, […]...

Падала зорка Падала зорка з неба, – Я загадаў жаданне. І мне жаданне гэта Марай вялікай стала. Бог за маё старанне Узнагароду […]...

Святое месца пуста не бывае Святое месца пуста не бывае Я ведаю, зусім ты не хацеў Таго, што неабачліва зрабіў. Анёл-ахоўнік, пэўна, паляцеў Па нейкіх […]...

Мы ёсць пакуль мы жывём Мы ёсць пакуль мы жывём, Пакуль свеціць у далячынь нам сонца. А потым…потым мы памром, Там не будзе сонца… Гэта […]...

А спаткання няма Я кудысьці ўсё еду і еду. Я кудысьці лячу і плыву. На зямлі ж з усяго – Ані следу, Толькі […]...

Што мне трэба? Калі б спыталі, што мне трэба, Не ведала б што адказаць. Мая сапраўдная патрэба Не будзе выпадку чакаць. Сама я […]...

Давай пастаім з табою У бездані на краю! Знай, шчасце бярэцца з боем, Звычайнае і зямное, Як водблеск таго ў раю. І воін ты […]...

Скарбы (казка) У адной сям’і нарадзіліся два сыны-блізняты. Назвалі іх Пятром і Паўлам. Калі яны трохі падраслі, з’явіліся ў іх мары падобныя […]...

Калі зразумею, што здаўся Калі зразумею, што здаўся, У бітве за тваю прыгажосць, Толькі сябрам лепшым застаўся, Мяшаю, як у горле косць… Калі раптам […]...

Сяброўцы Магчыма твар, магчыма стан дзявочы, **Магчыма погляд стомленых вачэй, А, мабыць, прыгажосць асенняй ночы **Адкрыта вабяць – да цябе хутчэй […]...

Свабода Свабода ў тым, Каб баязьліва не маўчаць, Калі глуміцца Над народам ўлада, Сказаць уголас праўду, Не ілгаць, І не баяцца […]...

Пусты парк ды начны хваляў плёс Пусты парк ды начны хваляў плёс Ты зьнікаеш у цемры на крок. Не спаткалі тут мы свой лёс І падманвае […]...

Не маўчы! Мы жывем як у сьне- моўчкі ды павольна- штосьці сэрца хісьне- не маўчы ніколі! Мо, журба адпаўзе, а жыццем ня […]...

Чужая любая ЧУЖАЯ ЛЮБАЯ Вас не магчыма не кахаць, У надзеях верыць спадзявацца. Вас немагчыма не кахаць, Ды як магло такое стацца? […]...

Малiтва МАЛIТВА (паводле Жэо Норжа) Другога сына цi няма ў цябе? Прыйшлi яго да нас, каханы Божа, Бо мы загразлi ў […]...

Дапамагі мне! Дапамагі мне выкінуць яе, Маю праклятую трывогу. Дапамагі, хоць вытрасі з мяне, Бо ноччу я маліўся богу. Дапамагі мне сэрца […]...

Бязлітасны вецер Было спадзяванне на гэту сустрэчу, Што будзе каханне між нас як раней, Але знішчыў мару бязлітасны вецер Мы неразуменне адчулі […]...

На смерць Людзі нараджаюцца, жывуюць, паміраюць. Людзі вучацца, гуляюць, працуюць. Але усіх уканцы у труны хаваюць І помнікі усім на магіле будуюць. […]...