Верш Віланэль
Забытых гусляў гукі.
Салодкі напамін.
Плылі стамлённа рукі.
Над безданню разлукі
зацвіў зімой язмін.
Забытых гусляў гукі.
Гучалі без прынукі
ў квецені галін.
Плылі стамлённа рукі.
З гадамі сэрца мукі
гарчэюць, як палын.
Забытых гусляў гукі.
Плывуць стамлённа рукі.
Ещё вершы:
- Твае рукі Твае рукі, твае рукі нада мною, – Нібы лебедзі над белаю зімою. Як ласкава яны кружаць I са мной па […]...
- Першы дзень вясны Першы дзень вясны, За акном адліга. Нёманам плылі І знікалі крыгі. Пад мастом мастак Маляваў карціну. У яго вачах Крыгі […]...
- Мелодыя душы Мы танцавалі ў цішы Пад зораў казачным свячэннем. I толькі музыка душы Табе гучала прысвячэннем. Мы адчувалі – я і […]...
- Палын Спее… Зноў спее палын. Спее-красуе. А ўночы хіліцца к долу, сцяблін не напаіўшы сірочых. Спеліць cвой горыч. Адзін. Пах свой […]...
- Яне здрадзіў каханню свайму Я не здрадзіў каханню свайму, І не здраджу яму ніколі… Я не выдам яго нікаму, Не скажу аб пякучым тым […]...
- Катам Воблака чорнага дыму уздымаецца воранам чорным. Немцы спалілі хаціну, з радзінай і вобразам родным. Крык не сціхае ў вушах, мальба […]...
- Успаміны Адраджэнне забытых думак, Успаміны забытых слоў, Ускалыхнуў цагляны падмурак У мястэчку з назваю Сноў. Велічавы Нясвіжскі замак Горда высіцца непадалек, […]...
- Восеньскія малюнкі Прыціхлая прырода засынае, Прыносіць лістапад спакой. Апошні ліст з галін злятае, Апошні сведка квецені былой. І ў люстры белае вады […]...
- Хоць і вайна жаночага роду Хоць і вайна жаночага роду, але колькі мужчын палягло тых хто браў у рукі крывавыя зброю як так адбыцца магло? […]...
- Мой родны куточак Вітаю цябе, мой радзіны куточак, Старэнькая хата, вішнёвы садочак, Ігруша ля ганку ўся ў квецені белай, Калодзеж з драўляным зрубам […]...
- Язмінавы цвет За вокнамі снег ціхутка ляціць, Мы ж нашу вясну ўзгадаем. Ва ўтульнай кавярні з табою сядзім, Гарбату з язмінам чакаем. […]...
- Дрымотная мільгае ліставея Дубоў надрэчных выразное лісце Адлюстравала крохкая Вілія. Гул акіянскіх хваль сюды прынёс калісьці Я. Плылі насустрач з далечы нясмелай Хмурынак […]...
- Вясёлкавыя гукі Вясёлкавыя гукі… *********************************** Ты не сагрэеш ні душу, ні рукі І пацалункам твар не апячэш. Згубіліся вясёлкавыя гукі – Як […]...
- Я зупыніўся на хвілінку Я затрымаўся на хвілінку Там, дзе між соснаў векавых Ў раёным парку адпачынку Аркестр іграе духавы Я той мелодыі чароўнай […]...
- Ціхі верш Ціхая засень старэнькай альтанкі. Ціхае шчасце – Шэпат каханкі. Ціхія гукі. Цёплыя рукі. Лісця чаромхі вячэрняя споведзь. Вусны дыханне спалохана […]...
- Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
- Язмін На тваім інтэрнацкім прыпынку У садах адурманьваў язмін. “Ты зламай, заламай мне галінку На ўспамін, на ўспамін, на ўспамін”. Белым […]...
- Ссохлая груша Ссохлая груша стаіць сірацінай. Галіны, як рукі бабулі старой. Апошнія ўжо дажывае часіны Сэрца жывое пад шэрай карой. Вецер, што […]...
- Трымаюся толькі за рукі Трымаюся толькі за рукі Твае, што дзяржу нерашуча, Услухваюся ў тахкія гукі Ад сэрца, што б’ецца балюча. Баюся ісці хуткім […]...
- Беларусь стаіць на курганах Прысыпаныя мёртвым пылам пліты, Пазалачаных слоў не разабраць. Тут новыя магілы – не забытых, Магіл забытых век не адшукаць. Нам […]...
- Родныя гукі Зноў абуджаюцца родныя гукі, Я не самотны – натхненьне са мной. Думка трывожная ў часе разлукі Цягнецца звонкай ігранай струной. […]...
- Выпускны баль Выпускны баль Выпускніцы ўсе ў сукенках бальных, І плывуць па школе вальса гукі. Ноткі жалю ў словах развітальных, Рыцарства партнёраў […]...
- Майму другу Немалую дарогу прайшлі мы Па чужой і па роднай зямлі. Адыходзілі вёсны і зімы, І гады за гадамі плылі. Шмат […]...
- ***Да новае стрэчы! *** Да новае стрэчы! Да казачна-новай вясны! Усё недарэчы: Жаданні, і мары, і сны. Усё мімалётна, А ты паспрабуй затрымай […]...
- СВЕТЛЫ ШАНЕЦ СВЕТЛЫ ШАНЕЦ Што станецца, цябе як страчу, Як раптам выпраўлюся ў вызначальны свой палёт, Пакінуўшы надзейную удачу, Спатканую зімой, калі […]...
- Школьны аўтобус Школьны аўтобус Засланы ў школу шлях зімой, як столік гаспадыняй, – зімой да школы да самой аўтобус нас падкіне. Жывеш […]...
- ВЕДАЕ ПАЛЫН Сярод кветак сівы, знямелы, Нерухомы застыў палын. І здалося, што ў свеце цэлым Ён застаўся такі адзін. Ён адзін пад […]...
- Пазнанне Як зморыцца ноч ад кахання, настыне ў тумане язмін і неба даспее світаннем, ты скажаш сціхотна: – Вазьмі, Вазьмі маё […]...
- Алесі Адамаўне Бабарэцы Штонядзелі спяшаліся мы ў гэты дом І сядалі за стол з беласнежным абрусам. І, хоць горад чужы пільнаваў за вакном, […]...
- Крыж у кожнага свой Крыж у кожнага свой Захварэла. Пасцельны рэжым, А за вокнамі чэрвеня гукі. На зямлі, без ніякай прынукі, Усе носім свае […]...
- Хрысце Хрысце, відзіш маё сэрца Маёй тайніцы душы: Табе малюсь у паняверцы, Мае слёзы асушы. Выракаюся я грэху, Шчыра плачу за […]...
- Ты паверыць не просіш Ты паверыць не просіш… Калі сэрца агорне адчай, Свет паблякне ў вачах навакольны, Адно слова тваё: “Выбачай” І на сэрцы […]...
- І зноўку колы, зноў цягнік І зноўку колы, зноў цягнік. І зноў кудысці бегчы. З’явіўся хлопчык той і знік І лёг на горад вечар. Ты […]...
- Дзяды Увайсці і пакланіцца… Ціха рыпае масніца – У бязважкасці. Адкрычала сэрцу сэрца. Бо няма канца, здаецца З гэткай якасцю. Што […]...
- Зацалую, замучаю зноў і зняважу С. М. Зацалую, замучаю зноў і зняважу, І пакіну на беразе лёсу няшчасным. І ніхто не паверыць, ніхто не заўважыць, […]...
- Мы часта любім тых, хто нас не варты Мы часта любім тых, хто нас не варты, Хто пазбаўляе смеласці спакой, Схіліўшы ўсё на кепікі і жарты, Абы не […]...
- Я дачакаюся Я дачакаюся: ты прыйдзеш!.. І зноў пяшчотныя твае адчую рукі, і зноў напоўняць сэрца велічныя гукі, і смешнымі здадуцца нашы […]...
- Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...
- Адзінота Адзінота… Я сумую… Паглядаю ў вакно. А за ім балюе восень, лісцем сцежкі замяло. Колер жоўты і чырвоны сыпле з […]...
- Праз пальцы прапускаю я пясок Праз пальцы прапускаю я пясок, Пясчаны колер мне казыча рукі І чуюцца, як быццам, незнарок, Яго сыпучыя, як шэпт празрысты, […]...