Верш Цвінтарэй

Так зыркаюць
вачэй маіх звяркі.
Збіў з панталыку,
раздражніў і цешся.

Як вочны цвет
запаланіў гуркі,
нібы сівец
запаланіў грудкі,
заечым хмелем
апавіта сцежка.

Заечы хмель,
а ў кніжках пішуць –
вязель.
Ёсць рыфма ў песні:
будзеш ты, мой вязень,
пеленгаваць, як баравое рэха,
мой голас. А каб вобраз мой насіў
у сэрцы, не пасохнуў дзівасіл
па нізкіх берагах азёр і рэкаў.

Расце ў лугах
гаючы цвінтарэй.
Букет гаючых зёлак назбіраю.
Калі з’яўлюся, сэрца замірае?
Хай замірае, пакуль да раю…
Па цвінтарэй,
кахай і не старэй.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы, Слёзаў-рэкаў шэрань-стынь… Не пачутай сёння песняй Дзень сплывае ў белы дым… Там, дзе сонца […]...

Ён не згіне Ці дзялю я свой сум з цішынёю, Ці жартую з сябрамі над чарай, Перад мыслью таемна маёю Неадступнай, назойлівай марай, […]...

Мова, слова І вякі паміраюць, сыходзяць у небыццё, у насмешлівы свет, А народ наш падцугляны водзяць і сціраюць нам памяць ушчэнт. Мова […]...

Звязда Малым я ў детдоме быў, Шапку старую насіў, Есці мала нам давалі, Бо багата з кухні кралі. А дырэктар строгі […]...

Прывыкаю, к табе прывыкаю Прывыкаю, к табе прывыкаю. Прыкіпаю праз з’едлівы боль. На пакуты сябе абракаю. З галавой у зямную юдоль. Замірае, з табой […]...

Беларусь, мая бедная мацi Беларусь, мая бедная мацi! Што глядзiш з такiм болем нямым – Не, любоў да цябе я не страцiў Калi жыў […]...

Я баюся пачуць у адказ Я баюся пачуць у адказ: Мне, прабачце, цяпер не да вас. Збочу ў травы – такой бяды. Недзе ў вёсцы […]...

Стаць трошкі…Чалавекам Вашую ўсмешку Сапфіравых вазёраў Не вывучыць па ЕШКО Айчыным акторам. Вашую жалобу Валошкавых рэкаў Узяць сабе самому. Стаць трошкі…Чалавекам....

На грошы змалку небагаты На грошы змалку небагаты, Я на багатай рос зямлі, Дзе бэз праз вокны лезе ў хаты, Дзе вішні зноўку расцвілі. […]...

ГАРЭЗА ГАРЭЗА Пярун гуляе ў нізкіх хмарах, Пранёсся гулка ў калясніцы, Як малады. Якая старасць! Душа жадае весяліцца. Раве басамі, крэхча […]...

Хаджу па нівах, па лугах азёрных Хаджу па нівах, па лугах азёрных, Начую летуценна ў будане I думаю, чаму мне так прасторна? I песня прылятае да […]...

Палын Спее… Зноў спее палын. Спее-красуе. А ўночы хіліцца к долу, сцяблін не напаіўшы сірочых. Спеліць cвой горыч. Адзін. Пах свой […]...

Баяцца паэты прастояў Баяцца паэты прастояў. Як гнёт: “Ні дня без радка…” З парожняга ды ў пустое – Абы не гуляла рука. А […]...

Зноў сцежкай роснаю Зноў сцежкай роснаю праз жыта Крыляю ў далеч, нібы птах, І што трывожыла – забыта, Я дома тут, а не […]...

Хвіліны пройдуць дарагія Хвіліны пройдуць дарагія, Як пышнае цвіценне траў. I зменяць дні зусім другія Той дзень, што шчасце абяцаў. Так адплывае ўдалеч […]...

Усплывае самотны твой вобраз Усплывае самотны твой вобраз… У грудзях закіпае цяпло, Ды астуджвае ўнутраны голас: “Не ўзнавіць, не вярнуць, што прайшло!” Калыхаецца бель […]...

Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...

Краю мой Краю мой родны, краю мой мілы, цудны, узорны, ад ніў залаты, хто цябе ўквеціў пушыстай калінай, краскамі, лесам засеяў густым? […]...

Твой вобраз гадамі я складаю Твой вобраз гадамі я складаю Са спеву птушак ранішняй парой, Са снегу, што божы свет хавае, І з неба з […]...

Памятаеш, як добра нам было? Памятаеш, як добра нам было? Шчасце нам здавалася бясконцым, Мы думалі, што створаны адзін для аднаго, Але, на жаль, у […]...

У хвалі восеньскай вады У хвалі восеньскай вады Глядзяцца клёны залатыя. Па розных берагах ракі Стаім затоена-чужыя. А сонца – роднае і вецер, І […]...

Зямля бацькоў Зямля бацькоў! Азер краіна! Табе я аддаю паклон! Тваім лясам, лугам і нівам, Палям, палеткам і барам! Табе, радзімая, за […]...

Снежная Каралеўна Зноў расце за сумётам сумёт. Усе дарогі ўжо замяла. У вачах адбіваецца лёд, І ў сэрцы ні кроплі цяпла. Бы […]...

Калыханка чалавеку Калыханка чалавеку Спі, чалавеча, табе нагадаю Вобраз вясёлкавы весняга раю. Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі, Граюць з калыскаю яблынь галінкі. […]...

Цяпер у модзе магiстралi Цяпер у модзе магiстралi: iмклiвы век – iмклiвы рытм… Аднак здзiўляць не перасталi Нябёс бязвоблачныя далi, Пажар малiнавай зары… Душу […]...

Начны раманс Іду дамоў пад зорным небам, Самотны месяц зiхацiць. Спрабую зберагчы санэтам Агонь каханьня, што кiпiць. Жыве ў сэрцы твая постаць, […]...

Расце атава Расце атава. Укос другі Касцоў пакліча неўзабаве. Буслоў бясконцыя кругі, У сэрцы большае тугі, Як на бязлюднай пераправе. Як на […]...

Балюча!.. Божа, як балюча! Балюча!.. Божа, як балюча!.. Душа – напятаю струной. Дзе б адшукаць бальзам гаючы Душы параненай маной?! Калючы. Позірк твой калючы.. […]...

… І прасвечваюць нашыя сэрцы Як адбіткі вякоў, як пабыткі, Што не ў сілах здалець і смуга – Легендарныя коні і світкі, Вышываная – кроўю […]...

Аблокі і хмары Ты – аблачнынка між хмар – Воўчых зграй, Якія плывуць па небе Услед за ахвярамі Сонечных удараў. Я – твой […]...

Спатканьне Прайдуць гады, мінуюць тыднi У жыцьцi сустрэну шмат людзей, Але адзіны вобраз у сэрцы Застанецца сярод падзей… Адзіны ён, бо […]...

Полацкі сшытак (кант) Вяльлітва, Ты будзеш заўжды ў нашых сарцох Радзіма – край мілы пад белымі крыламі Краіна сінявокая жыве й жыцьме Вяльлітва, […]...

Возера самоты Возера запанела – He павернецца ў берагах. Аблачынка Пушынкай зляцела, Спіць, дрыготкая, у чаратах. Курганы-маўчуны Чолы думна схілілі, Мабыць, бачаць […]...

Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...

Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...

Дзень закаханых Свята народнае – дзень закаханых! Узаемна дораць падарункі – пары, Узаемна кажуць ласкавыя словы, Каханнем сэрцы напаўняюць, безумоўна. Кажуць адны, […]...

***Да новае стрэчы! *** Да новае стрэчы! Да казачна-новай вясны! Усё недарэчы: Жаданні, і мары, і сны. Усё мімалётна, А ты паспрабуй затрымай […]...

Ты насупраць Я насупраць цябе – Ты смяешся – вочы ў вочы Мы глядзім, нібы ў сне… Насцігае подых ночы… Ты насупраць […]...

Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз – вобраз дзіцяці. Бадай што лепшым вершам лепшым вядомым мне вершам я назваў бы […]...

Пачатак лета Жывыя хвалі аксаміту Плывуць за сонны небакрай. У дудачкі звілося жыта На добры, кажуць, ураджай. Дасвеццем росы-самасеі Згінаюць травы да […]...