Верш Стаць трошкі…Чалавекам

Ещё вершы:

1. Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
2. Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
3. Кім хочаш стаць – Дазволь, Пятрусь, Цябе спытаць, – Зьвярнуўся дзед Такім манерам, – Як вырасьцеш, кім хочаш стаць? – Ды, як і […]...
4. Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
5. Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
6. Я бачыў сум ваш і жалобу Я бачыў сум ваш і жалобу, Ды сэрцу шкода не было. Вачэй былі магутней чары І хараство святлей на твары. […]...
7. Як паніжэлі Дазволь цябе пацалаваць ва ўсмешку, У промнікі лагоды ля вачэй. Схаваюся ў табе, нібы ў падстрэшку, І мне адразу зробіцца […]...
8. Вы звыкліся з думкай, што я акторка Вы звыкліся з думкай, што я акторка; Заўжды ўсміхаюся, вас весялю, Усіх павітаю, падмечу ўсё зорка І чорныя плямы жыцця […]...
9. Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...
10. У маршрутцы Гэй, мацней на газ маршрутчык, Расцяруш журбу, як лён! Хопіць казак, песень суччых, Брат крыві бензін здавён. Зноў вада з […]...
11. Свабода Свабода ў тым, Каб баязьліва не маўчаць, Калі глуміцца Над народам ўлада, Сказаць уголас праўду, Не ілгаць, І не баяцца […]...
12. Точыць стачонае моль – Точыць стачонае моль – Хопіць трухі назапас. Ператрываць – гэты боль. Перамаўчаць – гэты час. Вырваўшы пальцы з вузлоў Локці […]...
13. Чароўнае слова Выспела. ўпала чароўнае слова. скача каляровым мячом. толькі табе, нікому другому квола-пяшчотае, ни прашто. ўпала. стала светла у хаце. не […]...
14. Готыка Готыка: Кафеін і цыгарэта – Два наркотыка. (Лепш налью сабе кампоціка.) Да святла сканчэння аўтаспын Дзе казла чакае адпушчэння Думак […]...
15. Вазьмі білет Святочны дзень сакавіка Прабіўся першаю пралескай, І пацягнулася рука, Каб скінуць маме SMS-ку. А лепш было б узяць білет Туды, […]...
16. Натхняльнае Мо пачынаю… Адмакаць… Успаміны… Накацілі… Гадоў так…тры… Ні даць…ні узяць… Жыцця нямоглага Карціны… Глядзела Кожную я ноч… Ад слёз… Губляла, […]...
17. Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...
18. Класікі А класікі ўслаўлялі хараство, Радзімы у валошкавых калёрах, І поўні срэбнае сяйво У залатых, як пчолы, словах. А класікі ўслаўляюць […]...
19. Лядачыя лодкі стаяць ля прычала Лядачыя лодкі стаяць ля прычала, І плюхаюць лёгка струмені вады. Прабач, што ў цішы маё слова гучала, Ніколі я больш […]...
20. Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы Сакавіцкі дождж – лязо на сэрцы, Слёзаў-рэкаў шэрань-стынь… Не пачутай сёння песняй Дзень сплывае ў белы дым… Там, дзе сонца […]...
21. Каб чалавек знайшоў сабе ў жыцьці Я ня ведаю, кім хачу быць, стаць, Я ня бачу мары ў сваёй галаве. Як быццам не хачу свае рукі […]...
22. Жабракі Час прыйшоў – я пра бацьку Мушу верш напісаць Хоць яму не убачыць Гэты верш, не чытаць Не паслухаць ад […]...
23. У старонку Здаецца скончыўся канец у гэту зімную зіму. Вясна прыйшла, але мо дзесць. Не ў першы раз, і не паперш. Яе […]...
24. Сціпласць Не трымаю я страфу, Рытму я не знаю, Усе кажуць:фу-фу-фу, Я – сяджу-бухаю. КапытОм не б’ець Пегас, Не прыходзіць муза, […]...
25. Я не валодаю мовай Я не валодаю мовай – Мова валодае мной. Чую, здаецца, па новай Гукаў абуджаных строй. Мова мяне вывучае: Хто я, […]...
26. Малюеш зоркі сам сабе? Малюеш зоркі сам сабе на ВЕРШЫ. РУ? І тым спрабуеш дасягнуць сусветнай славы? Але ж, дзівак, каго ты хочаш падмануць? […]...
27. Цяпер у модзе магiстралi Цяпер у модзе магiстралi: iмклiвы век – iмклiвы рытм… Аднак здзiўляць не перасталi Нябёс бязвоблачныя далi, Пажар малiнавай зары… Душу […]...
28. У гнома секіру, у эльфаў стралу узяць каб прагнаць з свайго дома чуму Эўропы зьнявечанай струны Лязом пераразаюць крумкачы, З усіх бакоў спаўзаюць гунны, За імі ўважліва сачы. Хачы, туркмены і кітайцы – […]...
29. Забiлi вокна дошкамi Забiлi вокна дошкамi Бывай жа, мой дамок Пратоптаннай дарожкаю Iду я за парог Iду сабе далiнамi Ў далёкай старане А […]...
30. Рана есць па мне камы! Стан быў чоткі, так сабе, Пан сабе пляснуў быў водкі Ды прачнуўся ля Чукоткі Па калена ў дрыгве. Ёсць антэна […]...
31. Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...
32. Проста ведай Я стаю ў возера ляснога, А вакол квітнеюць сады, Ведаю, кахаеш ты іншага, Я жадаю, каб ведала ты, Што для […]...
33. Аблокі і хмары Ты – аблачнынка між хмар – Воўчых зграй, Якія плывуць па небе Услед за ахвярамі Сонечных удараў. Я – твой […]...
34. Праганю тваю хваробу Маршчасты лоб, сівыя скроні, У шурпатых мазалях далоні. Ці ж гэта ты, мая матуля, У зрэбнай беленькай кашулі Ляжыш на […]...
35. Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...
36. Нядоўгі век. I той пражыць не ўмеем Нядоўгі век. I той пражыць не ўмеем: To крыўда раз’яднае, то мана, Ад нечаканай злосці камянеем, I намі ўжо валодае […]...
37. Загаманiлi ў лесе партызаны Загаманiлi ў лесе партызаны На астраўку малым сярод балот Дзед ў кажусе карой падперазаным Трымае тут ў жыццi апошнi фронт […]...
38. Полацкі сшытак (кант) Вяльлітва, Ты будзеш заўжды ў нашых сарцох Радзіма – край мілы пад белымі крыламі Краіна сінявокая жыве й жыцьме Вяльлітва, […]...
39. Я так баюся Вас згубіць! С. В. Я так баюся Вас згубіць! Мне страшна Вас пусціць на волю! О, Божа мой, што мне рабіць? Я […]...
40. Як пабачу тыя бровы Як пабачу тыя бровы, Проста подбегам бягу… Сам сабе пішу вымову, Не глядзець жа – не магу. Як успомню – […]...