Верш Пахавалі мяне на світанку
Пахавалі мяне на світанку
І укралі прыгожыя думкі
Я забыла як падалі зоркі
Я забыла як плакалі дзеці
У руках трымала я пташку
Толькі холад яе загубіў
Па шчацэ моцна плёткаю біў
Дождж з іржавым дыханнем
Пачалі зоркі падаць і сорам
Ахапіў тыя чорныя душы
Гром крычаў у мае хворыя вушы
І жыццё перастала быць колам
Я забыла, як падалі зоркі
Я крычала цішэй усё у думках
Белы птах пакідаў тыя горкі,
Дзе хавалі мене
Была поўнач…
крыху стала лягчэй…
Ещё вершы:
- Ліпа Зноў вясною ліпа зацвіце, Мне яна нібы напамінанне. Колькі год прайшло, але яшчэ Не забыла першае спатканне. З неба зоркі […]...
- Ты вучыла мяне чакаць Ты вучыла мяне чакаць І цярпець шматгадзінныя зборы. Я стараўся быць бездакорным, Нават слова не смеў сказаць. Ты вучыла дарослым […]...
- Стаяла хмара нерухома Стаяла хмара нерухома У жыце спелым. Ад першага удару грому Аж пачарнела. Гром пахіснуў яе, пасунуў, Разгойдаў жыта… Павеяла цяжкім, […]...
- Два штрыхі да вядомай ісціны Даказана і войнамі, і голадам, Што падаюць раней Мужчыны-волаты. Жанчыны ж Застаюцца жыць удовамі, Засмучаныя думкамі бядовымі. Таму Спачатку падалі […]...
- Ты не пытайся ў мяне Ты не пытайся ў мяне пра што я думаю калі, Сад за акном маім цвіце, спяваюць песні салаў’і? Чаму ў […]...
- Выклятыя душы Выклятыя душы, Выклята жыццё. Льюць табе ў вушы Ціха забыццё… Ці ты помнішь мову? Ці ты помнішь сцяг? Помнішь, што […]...
- Гром На голы лес зязюля кукавала: Вясна, нібыта сонная, ішла. He кукавала птушка, а крычала, I крык ляцеў адчайны з-пад крыла. […]...
- А ты ўяві, што мяне не было А ты ўяві, што мяне не было, што я толькі сон, летні сон і не болей. Выконвай сваю нудна-шэрую ролю […]...
- Былі тады – ноч Былі тады – ноч, Ты ў слабенькім паркаліку, Арэшнік Ды я, грэшнік. А зоркі ўсе стаялі, як адна, У возеры […]...
- Яны Цябе не пачуюць. бо маюць чым * * * Мы з табою яшчэ паваюем за кожную вуліцу гаморы й садому Антон Рудак Яны Цябе не пачуюць, […]...
- Жыві, мой чмель! Жыві, мой чмель! Не прусакі казычуць вушы, Жывуць у душы маёй чмялі, Жывуць бязвідна і бязгучна Ёй носяць нектар залаты, […]...
- Ты пакліч мяне з сабою Ты пакліч мяне з сабою І пачуццяў не хавай, Шмат каго кахала ўжо я Але ты цяпер мой рай.. Зноў […]...
- Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...
- Мім крычаў аднымі вачамі Мім крычаў аднымі вачамі. мім крычаў у невыносным нямым адчаі. і ля скроні на белым твары білася птушкай малая жылка […]...
- Гай І дрэва гэтае ўпала самотна росшы ў гаі. не мужыцкая рука яго зрубала не мужык яго вырашыў ссякчы. бярозка доўга […]...
- Далёкі гром Маланка вогненным багром Цяжкія крыгі хмар разводзіць, Па небасхіле ўладна ходзіць Далёкі гром. Цярэбіць пушчу напралом, То глуха стогне, то […]...
- Ваяцкі марш Мы выйдзем шчыльнымі радамі На вольны родны свой прастор, Хай воля вечна будзе з намі, А гвалту мы дамо адпор, […]...
- Лебедзь Лебедзь белы ў возера падаў, Падаў лебедзь ад кулі стралка, Не збярогся ад жорсткасці, звадаў, – У стралка не здрыгнула […]...
- Кахай мяне Кароткі, кажуць, век дзявочы, Ды колькі вёснаў ні міне, Не апускай тужліва вочы – Назло гадам кахай мяне. Кахай, хоць […]...
- УПУСЦі МЯНЕ “Упусці мяне ў хату”- просіць ціха снег, Зіма злуецца, а цяпло – упускаць не хоча. Ад скрыжавання завіруха пачала свой […]...
- Жанчынай Бог мяне ствары Жанчынай Бог мяне ствары, Жанчынай буду да сканання. Ён у душы маёй адкрыў : Пакуту, смагу да кахання. Як роза […]...
- Забыла я тваё імя Забыла я тваё імя, Не ведаю, калі згубіла, Імя якое засланіла Тваё імя, тваё імя… А помню, як у цішыні […]...
- Кароценькія, вушастыя Вось такі бывае хлам… Горай не бывае. Вушы я свае прадам, Хай народ лятае. Чабурашка на татамі, Правадзіў прыём вушамі, […]...
- Ты лепш бы пакахала не мяне Ты лепш бы пакахала не мяне… Чакала б сталага дарослага мужчыну, Сталець я не збіраюся ў паміне, І кожную свабодную […]...
- Сяргею Есеніну Калі правы свае “качала” Пасрэднасць і замоднасць, Крычала кнігаўка адчаю Твайго самотна. Душа спагады не прасіла. Хоць і было астрожна […]...
- Ты кахаеш мяне! Мілая, прыгожая, далікатная, Каханая, дзяўчынка цудоўная З табой мы пазнаёміліся ўвесну, Для цябе, Алена, пішу я гэту песню, Я жадаю […]...
- Дарэмна прывідным цяплом Дарэмна прывідным цяплом Я абагрэць сябе імкнуся, Дарма – не кружыць белы бусел Над ілюзорнасці жытлом, Сабе адцэжваю спакой, Але […]...
- Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- “Пакахай мяне, салдацік” да аповесці В. Быкава Вайна. Каханне. Ты і ён. Надзеі. Мары. Гэта сон. Не, не магчыма шчасця тут, Здаецца, чуеш ты “Капут!” “Ах, Франя, […]...
- О не пытайце вы мяне пра шчасце О не пытайце вы мяне пра шчасце, Я не хадзiў да шчасця на паклон. Не ўмею я – нi варажыць, […]...
- Трыялет Цані імгненне кожнае жыцця, бо і жыццё ў нас — адно імгненне. Яшчэ — юнацтва, а ўжо — сталенне… Цані […]...
- Апратка душы Мова ў нас – душы апратка. Пэўна так, але баўтанкай Пнецца ў вушы нам трасянка. І ў апратцы – латка […]...
- Сумленны грамадзянін Каб быць Сумленным грамадзянінам Трэба вушы заткнуць, Трэба вочы заплюснуць, Трэба рот чымсьці забіць… Абы толькі, Абы толькі Нічога дрэннага […]...
- Ізноўку гром на лес, на голы Ізноўку гром на лес, на голы, I хмурацца сябры мае: У сэрцы нейкі даўні голас Сігнал трывожны падае. Нябёсы грозяць […]...
- Зоркі і вершы Зоркі і вершы Свет наш узнік з зерня вечнасці, нібы мука паміж жорнамі. Зоркі малітвай засвечаны, людзі асветлены зоркамі. Пэўна, […]...
- Пярун Гром пад раніцу біўся у зачыненае вакно. А я Пяруну маліўся праз тонкае душэўнае шкло. Я бачыў яго вочы, рукі […]...
- У абарону беларусаў Мне надакучыў сцёб…над беларусам… І надакучыў так таму, што куча ўсяго таго лайна, што валіцца мо з сонму дзірак нам […]...
- Знічкі Ночкаю весняю Падалі знічкі, Падалі – Я іх хапаў. Поўныя прыгаршчы Нёс іх да веснічак Той, каго шчыра кахаў. Мякка […]...
- Ліхтар у паветры больш за волю Ліхтар у паветры больш за волю Не запаліць, не падыйсці. Атрутны дым ужо пад столлю, І больш нікуды не ўцячы. […]...