Верш Каб праменна жылося
Зарані ў маё сэрца надзею,
Каб заўсёды яна мяне грэла –
І ў шалёную злюку-завею,
І калі сум спародзіць залева.
Падаруй мне хоць крыху пяшчоты,
Можа, чуцца не буду адзін,
Перастане рваць душу самота
І пужаць завываннем камін.
Каб праменна жылося, не горка
І зусім сэрцам не скамянеў –
Стань загадкавай, казачнай зоркай,
І штовечар запальвайся мне…
Ещё вершы:
- Былi часы, жылося нам нядрэнна Былi часы. Жылося нам нядрэнна Хадзiлi мы у кааператыў З густымi бровамi iзноў таварыш Брэжнеў Прамову нам з трыбуны гаварыў […]...
- Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...
- Стань музыкаю мне А. Стань музыкаю мне, А не музыкам – Каб душамі плылі ў адной прасторы, Адной былі любоўю, шчасцем, горам – […]...
- Сцены Мы ўзводзім заводы, каб лепей жылося; мы кладзем дарогі: трэба бачыць свет; мы рамантуем машыны, каб ехаць да сяброў; мы […]...
- …Мяняецца настрой мой штохвілінна Мяняецца настрой мой штохвілінна, І сьляпая злосьць вядзе ў туман. Ну як жа ты, звычайная дзяўчына, Мой розум з сэрцам […]...
- Зверам стань Ты не вершыня светабудовы, Элемент ты складовы, Не лічы, што ты найвышэй… Адракісь ад прытомнасці, Адракісь ад свядомасці, Зверам стань, […]...
- …Хопіць! Ужо замнога Хопіць! Ужо замнога! Кроў, ліхалецце, жах! Стань! Памаліся Богу! Люд, загубіўшы страх! Годзе! Пастой! Старога свету гарыць кляштар. Хопіць! Ужо […]...
- Парк Горкага Вавёркі ярка-агнявы клубок Зрабіў скачок і знік у лапах хвоі. Мы крочылі павольна, бок аб бок. Было нам добра, бо […]...
- Я мужык-беларус “Я мужык-беларус, – Пан сахі і касы; Цёмен сам, белы вус, Пядзі дзве валасы…” Я. Купала, 1905-1907 Я мужык-беларус, – […]...
- Малілася Богу Малілася Богу і словам, і вершам, не ласкі прасіла – трывання і сілы. А вас, мой адзіны, каханы, найлепшы, ніколі […]...
- Крыжаносец 2 Другія здольны адмаўляць, І толькі… Больш нічога. Яны ня здольны дадаваць, Укласьці душу, душу бога. У д’ябла шмат, зашмат чаго. […]...
- Я дачакаюся Я дачакаюся: ты прыйдзеш!.. І зноў пяшчотныя твае адчую рукі, і зноў напоўняць сэрца велічныя гукі, і смешнымі здадуцца нашы […]...
- У каміна – Што ж, камін зацяплю, буду піць… – Няма жа ў цябе каміна. Няма чаго, сябра, табе цяпліць. – Мне […]...
- Усё забудзецца Усё забудецца, ты толькі не сумуй, І з песняй прачынайся кожны ранак. Дарэмна не хвалюйся, не турбуй, Загоіцца праз час […]...
- Гэтае дрэва Як разлагодзіла душу Мне гэта дрэва! На гэтым вецці калышу Сны-неспадзевы. Упаў на цёплую траву, Раскінуў рукі. О, не кружыце […]...
- ЧАБУРАШКА Барбуха Ніне Прыгадаўшы бабкі Стэпкі бражку, Хочацца спяваць і танцаваць. Ён сказаў аднойчы: “Чабурашка, Ну, дазволь цябе пацалаваць!” Як даўно […]...
- Калі да помніка Максіму Калі да помніка Максіму Палягуць кветкі па вясне, Што поўняцца гаючай сілай, Дык будзе хораша і мне. Калі ад слова […]...
- Адна самота Будзе толькі горшай бяз грошай, калі твая душа адна самота, а думкі з’яўляюцца цяжкай ношай а сэрца балюча сціскае атрута. […]...
- “…Долю ж мая, долю!” “…Долю ж мая, долю!”- Па начох Гушкала журбу маю самота, – “Ці ж цябе гнявіла? Бачыць Бог! Ці ж тваю […]...
- Словы на вецер Сарвалася з вуснаў і збегла, зляцела Ужо не патрэбнае вольнае слова. Ніколі ні сэнсу, ні вагі не мела, Ніколі не […]...
- У свеце нашых блізкіх зносін У свеце нашых блізкіх зносін Гуляе лета па двары. І мы сустрэч не пераносім Да больш спрыяльнае пары. Мы рады […]...
- У свеце нашых блiзкiх зносiн У свеце нашых блiзкiх зносiн Гуляе лета па двары. i мы сустрэч не пераносiм Да больш спрыяльнае пары. Мы рады […]...
- Памрэш не тады Памрэш не тады, Калі рукі складзеш На покуці. Памрэш – Калі сэрца тваё Перастане балець За сірот, за нямоглых, За […]...
- У поўным келіху віны У поўным келіху віны Крычалі вочы захаплення. Мы ў ночы той былі адны Начлежнікамі летуцення. Чакаў у небе Валапас, Калі […]...
- Так далёка і блізка краіна мая Так далёка і блізка краіна мая – Крыж мой, лёс мой, мая пажыццёвая роспач. Дзе так лёгка схіліцца, забыцца, заброснець, […]...
- Любімая і родная Дзве родныя мовы, як два ручаі, Зліліся і сталі крыніцай жывою. Мне курскія ў Глуску пяюць салаўі, I кружацца нашы […]...
- Рыгоркава гора Плача жаласна Рыгорка – Не пускаюць зноў на горку. Да акна прыліп Рыгорка: – Вунь Максім паехаў з горкі… Вунь […]...
- Віхурыць мяцеліца Зноў віхурыць мяцеліца, Дромай свет ахунае. Снег пярынаю сцелецца. Вецер песню спявае. Калыханка самотная Сзрца жалем напоўніла. Бы пачуцці дрыготкія, […]...
- ФЛЮІДЫ Было, калі Дзянніца з Вечарніцай хісталі ціха па-над верхалінай нябёсаў дрэва вечнага жыцця. Употайкі пад перазвон крыніцы, хаваліся мы ў […]...
- Я паддамся твайму спадману Лятуць восенні, зімы, і вёсны і леты, а ў ва мне адна болька: каханая, дзе ты? Ад вячэрняй зары да […]...
- Перасцярога Гэй, паглядзі ў неба, чалавек! Убач, што ў яго краёў няма! І была так і будзе кожны век, Пакуль Зямля […]...
- Так, я не чалавек “Курыца – не птушка, Баба – не чалавек” З народнага. Так, я – не чалавек, Я для мужчыны – Бог. […]...
- Душа чалавечая Душа чалавечая – Тая ж крыніца. Струменіць, бруіць, Разліваецца – Покуль дабром і святлом, Любоўю, каханнем Яе напаўняеш. А замуціш […]...
- Даждлівая восень “Даждлівая восень” Вецер хмары прыціскае Да прамоклае зямлі З неба сее як скрозь сіта Сіратлівыя палі.. Хаты дрэмлюць за пагоркам […]...
- Малітва наступнасці Хай свеціцца імя Твае, Беларусь, У стронцыі, цэзіі, ліціі! Як і ва ўсе вякі, Душу быць ласкавай змусь, Дазволь слязам, […]...
- Бусел адлятае ў вырай Мінула цёплая пара, Трываць мароз няма ўжо сілы, І выправіцца ўжо пара – Ён пакідае край свой мілы. Чакае зноў […]...
- Пульсуе за акном трагічна зорка Пульсуе за акном трагічна зорка, Яе няма ўжо, ды ляціць сьвятло… I ты ў бязладным сьне ўздыхаеш горка, Відаць, па […]...
- Начныя думы Ноч – вядзьмарка кошкі завываннем Сон прагоніць блізка да світання Сполах, смутак, жах, перасцярога… Вір пачуццяу розных; і знямога… Сціснуся […]...
- Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Ты за гэта ужо даруй родненькі наш татка Палажылі мы тябе, ды не у тую хатку. Не у тую хатку, […]...
- Абразанне У халодным лістападзе Абразаў дзядок сукі. З ім ўнучак быў у садзе: Яны з дзедам – дружбакі. – Ты навошта […]...