Верш Звон
На вяршыні пустазвон
Так чаруе моцна ён
Усе паслушнікі п’янеюць
Падпяваюць ва ўнісон…
Неістотна, што другія
Спусташаюцца пры тым
Іх трывожныя матывы
Заглушае звон і дым…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Песня-звон Гэй ты, маці, родна мова, Гэй ты, звон вялікі, слова, Звон магучы, Звон бліскучы, З срэбра літы, З злота збіты, […]...
- Звон з лесу злез Звон з лесу злез, вячор палае Віллястым рухам калясніц, Адбіткі млявых бліскавіц Пануры злізвае пазем. Няўмольна час святла мінае, Звон […]...
- КРЫНІЧНЫ ЗВОН Паэту Анатолю Канапельку Не на зямлі — у сэрцы трапяткім Сімфонія жыве гаючай нотай, Ліецца над зялёнаю лістотай, Над плынню […]...
- Жоўтай восені сумны звон Жоўтай восені сумны звон Зноў паціху трывожыць сэрца. Неба шэрага парасон Зрэдку промнямі усміхнецца. Нетаропка, нібы пастух, Вецер лісце дарогай […]...
- НА ВЯРШЫНІ СТРАСЦІ Нам расстацца б на вяршыні страсці І на памяць у жыццё з сабой Ночы казачныя тыя ўкрасці, Нібы ў ракавіне […]...
- Горная дарога Даліну, таполі, дувалы шызая хмара закрыла. Ударылі ў твар з перавалу ветру халодныя крылы. Вяршыні пакрыты снягамі. Машыны спавіты вятрамі. […]...
- Жаночая гордасць Ёсць звон ручая, ёсць свежасць рос, ёсць веліч вяршыні горнай. I ёсць яшчэ адно з дзівос, гэта – жаночая гордасць. […]...
- Перамога Н – ніхто не забыты І – і нішто не забыта, Х – хавае імёны шыльда граніта, Т – тваіх […]...
- К жыццю чалавечаму К жыццю чалавечаму, пэўна, Адносіны розныя ў розных людзей: Як вечнае свята адным яно цэнна, Другія бясконца бяруць перашкоды падзей. […]...
- Ненапісаныя вершы Вы не далі зняверыцца ў жыцці. Я так хацеў, каб вы былі са мною Вялікай, неадольнаю сцяною, Што нельга, смерць […]...
- Эгаізм Крыніцам танных пачуццяў я аддаю перавагу. Люблю непрыстойнасці страшна, яны спатольваюць смагу. Уся прыгажосць на свеце належыць маiм вачыма. А […]...
- ***Мая Мая воля – мая зброя. Я нязломная сцяна. Калі ціснуць, як спружына я упарцей удвая. Мае веды – мае лекі […]...
- Сiмфонiя халоднага дажджу Сiмфонія восенi – кроплi, як ноты, Канцэртам халодным дар непагоды. Утульна вавёрцы сядзець у дупле, А як той вароне на […]...
- Чаканы міг спакою Чаканы міг спакою. I – паварот ключа. Світае у пакоі Ад смуглага пляча. Трывожнага дыхання Трывожны сухавей, Трывожныя ў тумане […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- Агонь учэпістай рукою Агонь учэпістай рукою палена загрудкі схапіў: і паплылі ўслед за ракою слядоў пунсовых языкі. І ноч пусцілася наўцёкі, і блізкай […]...
- Пераклад верша “ИЗ ГЁТЕ” на беларускую мову Пераклад верша Лермантава М. Ю. Горныя вяршыні ў цемры спяць начной; ціхія даліны Поўняцца імглой; Не пыліць дарога, Не дрыжаць […]...
- Ня зломак О, Інтэрнэт! Ты мой настаўнік. З табой ня толькі марна час губляю, але і веды набіраю Спачатку зрабаваў мяне, але […]...
- Цёмна за вакном і вые вецер Цёмна за вакном, і вые вецер, дрэвы так галінкамі снуюць, што імпэт у небе цені квеціць, ліхтары падсвятленне даюць. Восеньскае […]...
- Восені званы Восені чырвоныя званы зазванілі сумна і ўрачыста, паляцелі ў подыху зямным карагоды гукаў медналістых. Плаўны звон, меланхалічны звон, сцежка гаем, […]...
- Зямля чакае першага штуршка Зямля чакае першага штуршка, Ды не таго, каб знікла ўсё жывое, А весняга, каб звонам ручайка Азвалася дыханне трапяткое Дзіцяці, […]...
- Бусел над Хатынню Пакружыўся над Хатынню бусел сонечна-пагодлівай вясною: каміны стаяць. І людзі ў скрусе. А нідзе хаціны ні адной. Заміраюць галасы людскія, […]...
- Оддай мэне, маці Дзе хорошэ ў хаці…. З палескай песні Аддай мяне, любая маці, Дарозе, прызначанай Богам. Не трэба на лёс наракаці, Калі […]...
- Дождж насцёбваў, біў у парасон Дождж насцёбваў, біў у парасон, Што падатліва ад ветру гнуўся, Засякаў на мокрае крысо і да слоты бруднае імкнуўся. Ты […]...
- Будуць вечна сады расцвітаць Будуць вечна сады расцвітаць, Белагрудыя ластаўкі лётаць I дзявочыя ногі таптаць Залатую лотаць. Але гэткай вясны і снам Не прыдумаць […]...
- Згаданае Звінелі медзякі няшчодрым звонам, I колішняя песня адцвіла. Жыццё было зняможана стамлёным, Як звон стары, як лёт напаўкрыла. I Русь […]...
- ЛЮБОТА Буланда Таццяне Іосіфаўне Так здарылася: адзінота Праследуе амаль усіх, Сястра мая, мая любота, Мне зразумелы твой уздых. Вядома, так спакойна […]...
- КАЛІ ВУСНЫ АБ ШЧАСЦІ МАЎЧАЦЬ Цецеравай Т. Без цябе светлы Санкт-Пецярбург Хмурыць вочы і ўдзень і ўначы, Лёсу нашага змераны круг – Ад якога ніяк […]...
- Антыэлегія Далонямі цягнуцца да аблокаў Раскінуць над прасторам снежным вокам І вызваліць душы схаваны крык Ты сёння на вяршыні, ты мужык […]...
- Вышыні святла Вышыні святла – святыні, Саласпілсы, Хатыні, Крэпасці Брэсцкай руіны, Вы ўжо не толькі ўспаміны, Што душы людскія крояць, А памяць, […]...
- Там цяплей чым у нас Там цяплей чым у нас… Птушкі ляцяць… Далей ад мясцін, Што прыносяць холад. Туды за аблокі. Дзе ноч засцілае Апошняе […]...
- Хвіліны пройдуць дарагія Хвіліны пройдуць дарагія, Як пышнае цвіценне траў. I зменяць дні зусім другія Той дзень, што шчасце абяцаў. Так адплывае ўдалеч […]...
- Сёмуха Адляцела вясна к небакраю Белым пухам к вялікаму святу. Намалаю зялёнага маю, Прыбяру я на Сёмуху хату. Мне вянок завіваць […]...
- Майскі дождж Калі мы выйшлі на парад, Сцяг узнялі чырвоны, Праз гарадскі расцвіўшы сад Прарваўся дождж калонай. Не рады перш яму былі, […]...
- Прапушчанага нам не навярстаць Прапушчанага нам не навярстаць, грымасы дня скупыя аднабока, не ляжа па перыметры вярста, адным канцом упертая ў аблокі. Калі ды […]...
- На мяжы iснага i уяунага На мяжы існага і ўяўнага аблятае мая мара У памерлых пялёстках згасне вясёлка Жук-далакоп збярэ рассыпаныя фарбы? праменні? пыл? Светлячок […]...
- Музей Адгарэла любоў – адзін счарнелы падмурак. Яго мулкія камяні не паносіш з сабою, таму маўклівымі вечарамі і стварыў я музей […]...
- Жыццё паскорылась празмерна Жыццё паскорылась празмерна, Вакол падзеяў мільгаценне. І ход гадзінніка нязменны Не спынішь нават на імгненне. Ідзе наперад чалавецтва, Бярэ ўсё […]...
- Царкоўныя званы Царкоўныя званы Царкоўныя звоняць званы, прыводзяцца ў рух званаром. Як хораша звоняць яны – паэт не апіша пяром! Няцяжка зусім […]...
- Я ўжо зусім ня злосны Я ўжо зусім ня злосны. Мой гнеў адпалымнеў. Разьятраныя вёсны Даўно ня сьняцца мне. Ня ходзяць талакою Ні зайздрасьць, Ні […]...