Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Лета. Лецішча

Сонейка так і пячэ праз фіранку,
няўмольна нас смажыць з самага ранку.
Ты – як Бейонсі, я – быццам Джэй Зі,
і не ўратуюць нас жалюзі.
Пасуюць брыльянты да цёмнае скуры.
Грабемся ў гародзе з табой, нібы куры,
патас з глямурам тут недарэчныя.
Ісціна ёсць абсалютна бясспрэчная:
летні дзень корміць, бывае, ўвесь год,
але ад таго можа вырасці горб.
Джэй Зі з мікрафонам, а я, бач, з рыдлёўкай.
І як гэта лёс так вывернуў лоўка?
Белыя потам кропяць плантацыі,
А чорны пяе ім з радыёстанцыі.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Лета. Лецішча - Андрэй Пятрусёу