Верш Ноччу

Ещё вершы:

1. Світае. Ноччу выпаў снег Світае. Ноччу выпаў снег, а я да гэткай з”явы не гатовы, бо доўжыў па Паэзіі турнэ, шукаючы красы асенней словы. […]...
2. Ноччу я чую – крокам таропкім Ноччу я чую – крокам таропкім Блукаюць у темпы далекія продкі.. Сьцежак шукаюць, голасна клічуть… Што ім патрэбна у маей […]...
3. Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Полымем сінім гарыць ля акна. Нібы па снезе з пралескай нясмелай Ходзіць здзіўлёна і ўцешна вясна. […]...
4. Ноч. Цемень Хоць вочы выкалі. Аспрэчваю тэму: Кахаць адвыклі мы? Бяссонніцу лаўлю за хвост – Не ловіцца. Ад цяжкіх думак ложак, нібы […]...
5. Я прыехаў дахаты ноччу Я прыехаў дахаты ноччу. Вёска спіць, прыкарнуўшы ад стомы, і не свецяць мне вокны-вочы тым святлом запрашальна-знаёмым. Застывае ў начным […]...
6. Бывае ноччу жызнь замрэ Бывае ноччу жызнь замрэ калодзеж апусцее, замолкнуць птушкі над ракой, у сэрцы цемна стане На раніцу прачнецца ўсе і птушкі […]...
7. Днем і ноччу хварэе душа Днем і ноччу хварэе душа: І вачыма блакітнымі маці, Спелым яблыкам з тога каша, Што на лаўцы стаіць у роднай […]...
8. Ноччу ды ўзімку Ноччу ды ўзімку – белае неба- сьвечку табе запалю ды запытаю: лічыш, ня трэба даць хараство на зямлю? Белаю зімкай,- […]...
9. Той чарнобыльскай ноччу Той чарнобыльскай ноччу, Як у жудасным сне, Напамінам прарочым Скаланула мяне – Бліскавіцай урану можна свет спапяліць. І пякельнаю ранай […]...
10. Часам так здараецца, што ноччу Часам так здараецца, што ноччу Ты, хаця за дзень і прытаміўся, Як бы толькі ў ложку не круціўся – Да […]...
11. Летняй ноччу Заплюшчу вочы – бачу градкі; Пішчыць назойлівы камар: Шукае месца для пасадкі – Вось-вось апусціцца на твар. Нічога не прашу […]...
12. Як быў маленькі чалавек Як быў маленькі чалавек, Хадзіў ён на каленях век І прыгінацца мусіў пад “братамі”. Цяпер магутны, нібы бык, Вось толькі […]...
13. Меланхолія Праносяцца Дні і самотныя Ночы, Збіраюцца Месяцы ў Годы. І толькі Ўспамін пра бліскучыя Вочы Ратуе жыцця Асалоду. Адзіны бязвінны […]...
14. Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...
15. Кніга Сімяона Кніга Сімяона Памяці выдатнага паэта і асветніка XVII ст. Сімяона Полацкага Клабук, нібы вянок лаўровы, на творцы з яркасцю ракеты. […]...
16. Падыдзі да мяне Падыдзі да мяне, але асцярожна, Не кранай цішыню, што трымае сусвет. Ты не хвалюйся – мне ўсё можна, Бо я […]...
17. ЛЕЖАБОК Дзень бывае ў школе, Два зусім не йдзе. Брындае па волі Невядома дзе. Ці ляжыць ў пасцелі, Нібы той мядзведзь- […]...
18. Вясло Ты помніш? Ноччу чорнай, Як месяц не сьвяціў, Крадком – у дзедаў човен. І наўпрасткі – у ціш. Нас туманы […]...
19. УПУСЦі МЯНЕ “Упусці мяне ў хату”- просіць ціха снег, Зіма злуецца, а цяпло – упускаць не хоча. Ад скрыжавання завіруха пачала свой […]...
20. Натхняльнае Мо пачынаю… Адмакаць… Успаміны… Накацілі… Гадоў так…тры… Ні даць…ні узяць… Жыцця нямоглага Карціны… Глядзела Кожную я ноч… Ад слёз… Губляла, […]...
21. Ліст з італіі Баўлю час я ў дзіўным краі Ля падножжа Альпаў стромых і мясьцін, з якіх паходзіць Пан вялікі Жыгімонт. Прамысловасьць тут […]...
22. Размова з адсутнымі Зноў спакою ўсю ноч Няма, Зноў надзея на сон Малая. Зноў, нібы чараўнік Ці маг, Я з адсутнымі Размаўляю. Размаўляю, […]...
23. У чаканні вясны Зоры. Хоць яшчэ і зімовыя, Але свецяць так яскрава, Што ў душы нараджаецца мара, Прагнеш пейзажы каляровыя, Каб надышоў час, […]...
24. Вузлы У жыццёвай складанай гонцы Я часта раблюся наіўным: Прывязваю промні сонца Да знявечанай бурай галіны. Мураўіную звязваю сцежку З дарогай, […]...
25. МАРКОТНЫЯ IМГНЕННІ Сон з вадой кароткi – Ты бяжыш праз дождж. Цёмна ўздоўж дарогi, Бляск маланак, ноч… Ты ў светлым плаццi, Вянок […]...
26. Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Як гэты свет, як і сябе, хутчэй Прыдумаў кожны сам сваё каханне. Адчуўшы шэпту цёмнае дыханне, Бяссонніцу спакушаных вачэй. Страх […]...
27. Ax, на шчасце, яшчэ ды не ўсохла балота Ax, на шчасце, яшчэ ды не ўсохла балота, А за ім векавее зажураны гай. Покуль дождж не прайшоў, не апала […]...
28. АПРАЎДАНЬНЕ Я абяцаў пісаць штодзень. Ты скардзішся, што дзень мой доўгі. Але ж наступны дзень – за ноччу, Хоць за чэрвеньскай […]...
29. Вас, відаць, не было сапраўды Вас, відаць, не было сапраўды Ля крыніцы, ля вішань, ля студні… Нібы сон, паўтараліся Вы, І балелі-балелі мне грудзі… Вы […]...
30. Калі трымае маці на руках – Калі трымае маці на руках Свайго малога, мне здаецца – маці Трымае чалавецтва, што ў вяках Жыве, як светлы […]...
31. Маме Спяшаешся гастрыць нажы, Чакаеш доктара ў халаце. На ампутацыю душы Заўжды ідзеш, як крыўдзіш маці. Ды застанецца ў сэрцы боль, […]...
32. З каханнем да мэты Я каханне сваё праз жыццё пранясу. Падарую яго без астатку Той дзяўчыне, якую я моцна люблю, Якую кахаў я з […]...
33. Звярнуцца да сябе Столькі год я шукаў за мяжою лёс, Што амаль пазабыў сваю родную мову, Ноччу рэчкі іскрысты ад зорак плёс, І […]...
34. Беражы сяброў Быццам дурні якія, мы забываем, Сваіх былых сябровак і сяброў, З якімі дні праводзілі без стомы, Без клопатаў, якіх вялі […]...
35. Мілагучная, непараўнальная Мілагучная, непараўнальная… ************************************** І балюча, і горка, і сорамна – Нашай мовы амаль не чуваць. На пяшчотнай, матульчынай, родненькай Развучыліся […]...
36. На пяшчанае Мора Дажджоў На пяшчанае Мора Дажджоў Я кірую сваю калясніцу, І калі б нават град пайшоў, Я шукаў бы тваю зарніцу. І […]...
37. БАЛАДА ВАЛЕНЦІЯ ВАНЬКОВІЧА (12.05.1800-12.05.1842) Парыж, як лёд, халодны і чужы. Ты ўцёк сюды, каб тут памерці з суму, Каб на тваім, нібыта меч, […]...
38. Так снегу мала ў лесе Так снегу мала ў лесе, Хоць за акном зіма. Ды ўжо са мной Алеся Каторы год няма. Не заракоча басам […]...
39. ДАРОСЛЫЯ ПАЦЕШКI Мая мiлка па вясне Ноччу раптам будзiць: “Паглядзi, як у мяне Паднялiся грудзi. Ты ўсё спiш, а я чакаю Драйвiнга […]...
40. Брыгадзір (Пасьляваенная сцэнка) А бабы маладыя: Па трыццаць – трыццаць пяць. А сьпяць, нібы сьвятыя, І ложкі не рыпяць. У плоці і пры […]...