Верш Пячура
Сведчыць камень абчасаны
на пясчаным схіле:
дзве дзяўчыны пахаваны
у адной магіле.
На пагосце сведчыць камень
пад зялёным веццем,
што аплаканы бацькамі
дочкі ў сорак трэцім.
А яшчэ ніжэй… глядзіце!
Каб зямля пачула,
крык не моўкне на граніце:
IX ЗАБІЎ ПЯЧУРА.
Хто ён,
смерці памагаты?
Дзе прыстанак знойдзе
нават каменем пракляты
паліцай ці злодзей?..
Можа, ён уцёк за мора
да сваіх у госці?..
Столькі год сівое гора
плача на пагосце:
– Ой вы, сосны, не шуміце,-
ўся зямля пачула, –
маіх дочак не будзіце.
…Іх забіў Пячура.
Ещё вершы:
- Балада пра камень Я камень падняў на раллі Абвуглены, чорны, Можа, быў ён калісь Гарачаю зоркай. I, можа, маліліся ёй – Пясчынцы сусвету, […]...
- Пачатак восені Восені пах пачула, Гладыёлусны, хрызантэмны. Спас мядовы на вуснах адчула З хваляваньнем дарэмным . Кіслыя яблыкі стануць салодкімі, Ночы доўгімі, […]...
- Злодзей У бабулі ў агародзе Пабываў сягоння злодзей. Покуль дзед ружжо шукаў, покуль боты абуваў, зноў з’явіўся ў агародзе з барадою […]...
- СТАРОЕ СЯЛО Сягоння праводзіць старое сяло У апошні прыют цётку Юлю. Тут звонкіх падзеяў даўно не было, Вяселлеў даўно тут не чулі. […]...
- Пракляцце восені Восень лістотай апалай цалуе Вочы князёўны з мрояў і сноў. І ў небе ліцьвінскім яна раскашуе, Як мара аб волі […]...
- Каменная пліта Каменная пліта. Квадрат. Калісці вольны камень. Загнаны геамэтрыяй у палон, Ён служка чалавека, раб. Ён надмагільны камень. Стаіць, ахоўвае спакой […]...
- Убачыць зорку Убачыць зорку, Устаць на зямлю. Думкі ветрам сухім Скалытнула. Пальцам звонкія Струны крануў – Гукі тонкія Сэрца пачула. Недзе ў […]...
- БАЛАДА ВЯЧАСЛАВА АДАМЧЫКА (1.11.1933–7.08.2001) …А Бацькаўшчына родная, як кроў, Што праз бінты, як– межы, праступае, І пры чужых чужою не бывае Зямля, дзе […]...
- Дактары Самной выпадак раз быў, Прастату я застудзіў, Закупорыла праход, І ні ў зад і ні ўпярод. На халодным пасядзеў, І […]...
- Як да клавішаў, дакранаюся Як да клавішаў, дакранаюся я да пальцаў тваіх. Хваляй цёплаю захлынаюся – белых рук ускалых. Заблукалі далоні чулыя ў прамянях […]...
- Не знаю ці хмары развеюцца Не знаю, ці хмары развеюцца. Шторм цягне з сабой цемру волакам, Разбіўшы пасудзіну месяца На рыфах грымотнага воблака. Не знаю, […]...
- Сержуку Вітушке Так. Адышоў. І можа саступіў непамяркоўнасці імгненні… Не ўзрушыў, і не зусім забіў званы, што сціхлі без надхненняў. Не закружыў, […]...
- БАЛАДА ЗАІРА АЗГУРА (15.01.1908-18.02.1995) Камень халодны, нібы вечны лёд, Але ў тваіх руках ён ажывае, Цяплеючы, святлеючы, як мёд У кветках тых, куды […]...
- Мама ведала ўсё Мама ведала ўсё: I як жыць, і як ткаць, Як цярпліва дзяцей Чарадой гадаваць. Мама ведала ўсё: Лекі траў, Лекі […]...
- Дробны дожджык – Дробны дожджык Ды накрапае, Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. Выйдзі, дзяўчына, Сэрца жадае. – Да цябе б выйшла, Не пусціць […]...
- СОН ДАЎЖЫНЁЮ Ў ЖЫЦЦЁ Усё як быццам i не так, У нейкiм сне я зноў ўбачу – Жалобна клiча чорны грак, Напэўна, гэта нешта […]...
- Узараны ўспамінамі Узараны ўспамінамі, Як нарогамі поле. Пад спякоту палынную Засеяны болем. Прарастаю трывогамі, Як зямля каранямі, Як імкненне – дарогамі, Як […]...
- Рэчка И стаи веток тянутся за нею…” (Ф. Г. Лорка) 1 Бяжыць мая рака Да сэрца матылька, Да кветкі лугавой, Да […]...
- З нашай біяграфіі А няўжо было ўсё гэта з намі? Даўнімі цяпер здаюцца снамі лапці, хлеб з мякінай – гэта факт, камсамол, калгасны […]...
- Партызанскі урок А як ішоў дадому тата З атрада – Чуў я за вярсту. Казаў, бывала, сумнавата, Што гледзячы на лес расту… […]...
- Burzum і сялянін Навум Аднойчы селянін Навум На ўсё сяло ўрубіў Burzum. З бутэлькі “Добры кум” Кактэйль зрабіў Імя савецкага наркама І участковага забіў. […]...
- Час вілікі манюка * * * Час – вялікі манюка і злодзей вялікі, падмане ён і ўкрадзе апошні рубель. Ты навошта з нябыту […]...
- Дажджавы чарвяк-сіротка Яго матку забіў крот-маньяк, На рыбалку паклікаў рыбак Яго тату, Плугам зьнеслі ягоную хату… Валацугам, галодным бамжом, Стаў маленькі чарвяк […]...
- Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
- Радуніца Маім землякам – жыхарам адселенай вескі Рудня-Шлягіна Веткаўскага раёна прысвячаецца Гэты дзень ён для многіх святы, А для нас асаблівы […]...
- Моўчкі подпаўзае адзінота Моўчкі подпаўзае адзінота І садзіцца побач. Мы ўдваіх. Можа забярэ яна турботы, Можа прынясе яшчэ. Услых, Можа павядзе яна гаворку, […]...
- Спыняць баяліся нас чэрці і ДАІ Я лётаў неяк з пчоламі ў раі Спыняць баяліся нас чэрці і ДАІ Я зь імі песьні гаманіў Ды медавуху […]...
- ФокУсава малява Або: 2. У цёмным лесе з левым патронам 3. Пра чорнага ката і белую варонку з грыбочкамі, па большай частцы […]...
- Танны камень На танны камень брыліянт Выпадкова абмяняў. Памылковы варыянт Дзверы ў шчасце зачыняў. Зараз быў бы нават рад, Калі б усяго […]...
- Пра дурнога Калі свіння забрэша на вавёрку – Тады дурны паразумнее. Калі засвішча рак, і рыба заспявае на пагорку, Тады дурны хоць […]...
- Згубіла фразу, нібы свет Згубіла фразу, нібы свет – І не магу знайсці і ўспомніць. Уцёк, сарваўшыся, сюжэт, Растала стрыманая споведзь. Яна не вырвецца […]...
- Божа, як хочацца плакаць Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… […]...
- Я КАХАЮ! Я Кахаю – маё ў гэтым шчасьце! Я Кахаю – маё ў гэтым гора… Я з Каханьнем ня бачу нянасьця! […]...
- Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...
- Рай Самыя вясёлыя і галасістыя салаўі – на вясковых могілках. Напэўна, таму, што і днююць, і начуюць не ў гнёздах, а […]...
- Шпурнуў у суседа камень Шпурнуў у суседа камень – Сам сінякі носіць. Плюнуў у гневе на брата – Ніяк адмыць не можа Уласнага твару. […]...
- Балюча ўспаміны б’юцца Балюча успаміны б’юцца. І сэрца каменем ляжыць. Табе не хочацца вярнуцца? Ты не пакутуеш, скажы? Зноў думка з думкаю сплятуцца… […]...
- Albus Lepus Паглядзеў на гадзіньнік раптоўна, І, як вецер, уцёк ад мяне. Ты пакінуў тады бестактоўна, Без краіны й магічных дзьвярэй І […]...
- Трывожацца рукі і ўcё – не да рук Трывожацца рукі і ўcё – не да рук. і светла, і пуста, і лёгка, але – так няпэўна, так зыбка, […]...
- Ялта, Максім, кіпарысы Ён навучыў, здаецца, гаварыць Па-беларуску нават кіпарысы, Барвінак на магільніку гарыстым Ён навучыў, здаецца, гаварыць. Паўднёва сонца плавіцца ўгары, Зямля […]...