Верш Ялта, Максім, кіпарысы

Ещё вершы:

1. Максім і Вераніка Максім і Вераніка …дзённік патрабуе шчырасці, шчырасць патрабуе смеласці… У імені яе – імёны тых жанчын зашыфраваны кодам таямнічым, якіх […]...
2. А мне здаецца, плакала зямля А мне здаецца, плакала зямля, Калі сыходзілі паэты… А мне здаецца, стогнамі вясна Ахутала сусветы… Табе здаецца, сонца і цяпло, […]...
3. Гавары са мной па-беларуску Будзе слоту абвяшчаць прагноз, Лістабой учыніць ператруску. Песьняй, што расчуліла да сьлёз Я прыму цябе па-беларуску. Краю бесславёнага дачка, Дзякуй […]...
4. НА МОВЕ АРФЫ ГАВАРЫЦЬ На мове арфы гаварыць Не кожны, мабыць, можа. Але калi душа балiць, На мове арфы гаварыць – Дапамагае Божа. На […]...
5. Максім Багдановіч Так зайздрасна: насіць вянок паэты І мець імя задумнае Максім, Кахаць зямлю з яе жыццём глухім І песняй перавіць юнацтва […]...
6. Па кроплях, як па прыступках Па кроплях, як па прыступках да Бога душу вядзеш. А можа табе толькі сніцца – нібыта на яве жывеш. Нібыта […]...
7. Берагі Крыўі Прысак волі, развеяны ветрам нядолі… Лістападнае шчасце азёрнага края… Мы брыдзем, вязні лёсу і болю, Мы маўчым, скароныя восеньскай зграяй… […]...
8. Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
9. У прыпар Прыпарыла, Нахмарыла I ўдарыла! – Святы Ілля… Маланка ўраз з’явілася, Мільгнула і звалілася, I дожджыкам аблілася Гарачая зямля. Кроплі разам, […]...
10. Занадта Няма пра што і гаварыць. Усё такое, як павінна. Усё, усё…Як мае быць. Нідзе залішняга палыну. Не зводзіць сківіцы журба. […]...
11. Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Далёка мы ад дому. Хоць бы слова Пачуць і супакоіцца душой. Прыснілася: He чую роднай мовы, Мне цяжка гаварыць не […]...
12. Размаўляць па-беларуску Апошні цьвік сёньня забілі У труну, куды паклалі мову, І тэрарызмам абвясьцілі Усё, што з беларускім словам Але ня з […]...
13. Ты напiшы мне лiст па-беларуску Ты напiшы мне лiст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...
14. Ты напішы мне ліст па-беларуску Ты напішы мне ліст па-беларуску Я буду кожны дзень яго чытаць З шырокай брамы выйду я да вузкай Па-беларуску з […]...
15. Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
16. Поўдзень Вабіць поўдзень цеплынёю Сонечнымі днямі, Першазданнасцю сваёю, Сінімі гарамі, Аб якія б`ецца мора Хвалямі крутымі, І ныраюць з неба зоры […]...
17. ЖАХ На планеце Зямля – неспакойна. Ды цi быў на планеце спакой?.. Не канчаюцца звадкi i войны, Кроў людская лiецца ракой. […]...
18. Галоўнае Галоўнае не тое, што вы бачыце, І нават што вы чуеце, Галоўнае не тое, што вы хочаце, І нават што […]...
19. Тэрарыст, будні дзень Ён глядзіць тэлевізар канал навінаў прэс-сакратар аднае з краінаў прыводзіць лічбы ахвяраў Ён сядзіцць у пыльнай кавярні з кальянам паўтарае […]...
20. Калі гляджу я ў твае вочы Калі гляджу я ў твае вочы, То бачу ў іх амаль увесь свет. І дзень, і таямнічасць ночы, І ружы, […]...
21. Вярба Чырвонае неба. Многагалоссе. І дум метуслівых вітая чарга. Аб кім клапачуся, куды я імкнуся Не ведае нават старая вярба. Яна […]...
22. Созгук кахання Нясмелы дотык да струны. Ваганне… І праз імгненне созгук. Як забыць? Ты навучыўся разумець маі жаданні, Ты навучыў мяне бязважка […]...
23. СОН ДАЎЖЫНЁЮ Ў ЖЫЦЦЁ Усё як быццам i не так, У нейкiм сне я зноў ўбачу – Жалобна клiча чорны грак, Напэўна, гэта нешта […]...
24. Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...
25. Сонечны дождж Ён паліўся… Спорны, шчодры. Церабнуў па промнях коса, Зазваніў са стрэх у вёдры, На дварэ абмыў калёсы. Падстаўляюць чашкі кветкі […]...
26. Раніца Раней за сонца ўстану рана я. Крылаты золак не прасплю. Прайдуся сцежкамі крамянымі ўлюбёная ў сваю зямлю. Прамчуся за вятрамі […]...
27. Хрэнавы мёд Няпраўда ўсё ж, што мова памірае, Як адмірае першае галлё. Няшмат па беларуску размаўляюць, Але вось разумеюць амаль усё. Чаму […]...
28. Маё Палессе Быў я на поўначы, Быў я і ў Сочы, Там не такія Салодкія ночы, Там не такія Вясельныя святы, Там […]...
29. У якіх краях Зямля Гасподня? У якіх краях Зямля Гасподня? Свой погляд кожны бараніць I супярэчнасць расце штодня На часткі дзелячы наш від Я бачыў […]...
30. Валошкі ў жыце Ну, не кажыце – Валошкі ў жыце – Нібыта вочкі На твары сонца. І вочкі тыя, Іх шмат, бясконца, Глядзяць, […]...
31. Краскі ў лесе над Хатынню Лес заснаваў надоўга сны, Старым нічога не забыта. Гараць агеньчыкі вясны Балючым полымем блакіту. А неба чыстае ўгары, Як васількі. […]...
32. Барбара Палонская. Згода i здрада Згода i здрада Гэта вельмi адказна – быць любiмай. Нiбы вершы складаць – як сабе – другому: Усячэннi радкоў, марфем […]...
33. Памаўчы са мной “Памаўчы са мной па-беларуску…” Яўгенія Янішчыц Прысядзем моўчкі на траве, На ўскрайку замкавай гарышчы. Ў падножжа гор рака цячэ, А […]...
34. Становішча мовы Доўгі час была Беларусь пад прыгнётам, І не маглі беларусы на мове сваёй размаўляць, Кіравалі ваякі нашым цудоўным народам І […]...
35. АДЧУВАННЕ Па добрай волі родная зямля Настрой заменіць на асенні, Падзеліць думкі на святло і цені З кастрышчамі і смеццем на […]...
36. Агнём напоўніш мяне Агнём напоўніш мяне – Агнём неспатольнага сонца. Зруйнуеш на белай сцяне Прысак самоты бясконцы. Агнём разварушыш спакой – Агнём забыцця […]...
37. Францішак Скарына Полацк поўны саборным звонам. Душы поўніць нябесным страхам. Ад Сафійкі плывуць іконы, люд на неба глядзіць у жаху. Хтось спяшаўся […]...
38. БАЛАДА УЛАДЗІМІРА МУЛЯВІНА (12.01.1941-26.01.2003) Чужое становіцца родным, І песня спакойна плыве, Нібыта па рэчцы палотны, Нібыта буслы ў сіняве, Праз душы людскія і […]...
39. Нашы дні Праімчаўся віхор, пыл і затхласць размёў, Сцяг чырвоны разняўшы ўгары. Вы, таварышы, вы ўладары Гэтых фабрык, заводаў і вольных палёў. […]...
40. БАЛАДА АДАМА ПУСЛОЎСКАГА (1842(?)-26.06.1863) На белых травах кроў і кветкі на крыві, І ты па іх, палонны, на растрэл ідзеш, І спадзявання ўжо […]...