Верш Ваеннае дзяцінства
Пажарышч незлiчоныя сляды,
Ў лясах снарады, гiльзы, порах, мiны,
Дзiцячыя галодныя гады,
Нялёгкiя ваенныя ўспамiны.
Дзяцiнства нас пазбавiла вайна,
Хаця для шчасця ў свет прыходзяць дзецi,
Шмат лёсаў ўшчэнт знявечыла яна.
А колькi войн iдзе на белым свеце!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Драпежны інстынкт Вайна iдзе бясконцая заўсёды, Знiшчаюць людзi нiзашто людзей, Не мiрацца з сiвых часоў народы, Нiколi мiру не было нiдзе. Ваююць […]...
- Дрыгва Ну колькi яшчэ, колькi будзе Гадзiна гэтая трываць Крычу – ратуйце мяне, людзi Мяне засмоктвае дрыгва Дрыгва iдзе на нас […]...
- Дзяцінства Мне здаецца, што гэты свет штучны, Што шчырасць мая дзесьці знікла, Раставраюцца словы бязгучна, І радасць галавою панікла. Ужо рэдка […]...
- Неба снегам зямлю кранае Неба снегам зямлю кранае Дзе мiж iмi мяжа – не пайму Ў якi бок мне iсцi – не знаю Свае […]...
- Я Табе жадаю шчасця, шчасця Я Табе жадаю шчасця, шчасця, Каб каханне сталася Тваім, Каб пачуцці сталі вечнай страсцю, Падуладнай страсці маладым. Каб душа спявала […]...
- Загаманiлi ў лесе партызаны Загаманiлi ў лесе партызаны На астраўку малым сярод балот Дзед ў кажусе карой падперазаным Трымае тут ў жыццi апошнi фронт […]...
- Адыходзiць эпоха адна Адыходзiць эпоха адна I за ёй надыходзiць другая. Колькi iх адышло, а вайна Ўсё яшчэ над зямлёю шугае. Тыднi – […]...
- А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...
- Заляцела птушачка ў сіло Заляцела птушачка ў сіло. Білася, дрыжэла і крычала. Палыном ў вачох рудых цвіло Гора-горачка, а ЎСЁ – маўчала. – Вызвалюся! […]...
- Рэйкавая вайна Тысячы дотаў нямецкіх, А ў іх не злічыць вартавых. Чыгуначны шлях ляжыць, Як струна. Загад Панамарэнкі, Загад партызанам, з Масквы, […]...
- Сябрам дзяцінства Сябра мой, мы з табой апынемся яшчэ, Каб ужо не губляцца ніколі ніколі, На знаёмым мастку, дзе рачулка цячэ У […]...
- Была вайна Была вайна… Была вайна… Зямля гарэла, Гарэлі вёскі, гарады. Была бяда, Яна хацела, Жывое знішчыць на зямлі. Была вайна… Зямля […]...
- Успаміны аб рэчаньках дзяцінства Успаміны аб рэчаньках дзяцінства… Дзяцінства хутка праляцела, А ўспамінаў вельмі шмат. Душа цярпела, але хацела Паведаць сэрца клад. Мясціны родныя […]...
- Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...
- Над белым светам сумавала танга Над белым светам сумавала танга. I зноў i зноў у песеньцы старой Мне чуўся сум апошняга расстання – Ды не […]...
- Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...
- У родных мясцінах Праз пяць гадоў я зноў наведаў Вусце, Прытулак дум, абраны мой куток, Дзе высіцца Вусцянскі мой грудок І вецер лёгенька […]...
- Як я марыла панам на белым кані Як я марыла панам на белым кані… На кані беласнежна-сярэбранай масці… Белы конь… без адзінае плямы, ані… І лячу я […]...
- Выпадкі вайны (працяг) Вайна наогул не ад Бога Вайна-страшэнная бяда Вайна ў нікуды дарога Вайна як мёртвая вада Вайна – пагібель і раненні […]...
- Якога колеру вайна? Якога колеру вайна? Хто гэта ведае, скажыце, Калі задоўга да жніва Самлелі каласы у жыце. Якога колеру вайна? Калі не […]...
- Мне кажуць Мне кажуць на зямлі ўжо мір І ўсе сябры. Мана! Вакол забойствы, крадзяжы… Вайна, вайна, вайна. Вайну вядзе сусед з […]...
- Жнівень сорак пятага года Праз папялішчы, Па колкім іржышчы Да нашай вёскі ішоў нясмела Спраўляць зажынкі Жнівень зжаўцелы. З галадухі і ён спатыкаўся, Сляпы. […]...
- Нёман – сцяжына спешная Нёман – сцяжына спешная, лёгка падбрыквае пожнямі. Краю слязіна першая, шчасця майго – апошняя. Долі сівой не тоячы, дуб памірае […]...
- Успамін пра дзяцінства Як прыгожа пяе ранні птах, Яго спеў успамін пра дзяцінства навея: Як у ноч, калі гром грукацеў у дварах, Над […]...
- Майго дзяцінства сенажаць Майго дзяцінства сенажаць. Прыйшлі мы з мамай сена жаць. Са мною роўная трава Шугае ў гаі Крапіва! І мне прыемна, […]...
- Памяць дзяцінства Вярнуць дзяцінства немагчыма, Але нішто не пройдзе міма: У сэрцы памяць застаецца, Дзяцінства з фота усміхнецца – І ты адразу […]...
- Успамін дзяцінства Зіма. Завея. Снег да даху. І чорны вецер за акном. Жах забіраецца пад паху і спіць, скруціўшыся клубком. А нехта […]...
- У краіне дзяцінства былога У краіне дзяцінства былога, За дарослых гадоў даляглядам, Я сябе ўспамінаю малога, І мне пахне адтуль шакаладам. Там ўсё побач: […]...
- Арэлі дзяцінства Абмытыя дажджом дзіцячыя арэлі пелі і песцілі таго, каго сустрэлі праз дваццаць год: не белабрысым хлапчуком, а юнаком са сталым […]...
- Сасна майго дзяцінства Сасна майго дзяцiнства, – Ад неба прыгажуля, Як частка ад гасцiнца, Што з кроўнасцю iснуе. Стаiць сярод бур’яну, Раскiнуўшы галiны, […]...
- Рэкі дзяцінства Рэкі дзяцінства – Самыя глыбокія, Дрэвы дзяцінства – Самыя высокія. Нівы дзяцінства – Самыя шырокія, Сцежкі дзяцінства – Самыя далёкія. […]...
- Рака дзяцінства Дзе будзе пеўня салавейка, Крынічка мые золата-пясок, – З узгорка, вёсачка “Нарэйкі”, – Пачула яе першы галасок. Не развітаўшыся з […]...
- Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства Колькі мар лагодных патанула з дзяцінства. Хто паверне надзею маю ў сябе? Хто закрые мне вочы на ашчацінства душ тых, […]...
- Туман майго дзяцінства быў бялейшы Туман майго дзяцінства быў бялейшы. Ён плыў над лугам, нібы з Марса карабель. Агонь майго дзяцінства быў ярчэйшы. Ён свеціць […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- * * * Як балюча! Як крыўдна! Як горка ” А свет ізноў на вастрыні надзей” Я. Янішчыц Як балюча! Як крыўдна! Як горка… Там вайна!.. На суседскім падворку. […]...
- КУРАПАТЫ Памятай, злыдні ня маюць сумлення. У іх сэрцах лед і камень Яны могуць дзяцей пакрыўдіць Яны могуць “стрэліць” у маці. […]...
- Дождж iдзе Дождж iдзе халодны ды глухi, Кроплямi змываючы надзею. Край мой беларускi, край смугi, Сэрца ўспаміны толькі грэюць. Вытрываў нямала наш […]...
- Колькi дзён Колькi дзён без цябе я сумую, Колькi доўгiх самотных начэй. Мабыць час я марную ўпустую, Не пабачыўшы гэтых вачэй. Iх […]...
- Абудзiць певень загуменне Абудзiць певень загуменне, i зазвiняць у лузе – росы… Якое дзiўнае iмгненне: Ступаць па росах гэтых босым!.. На вадапой!..- гукае […]...