Верш Муза ў белым халаце

Мушу зноў працаваць на старой пасадзе,
пешчу зноў загрубелыя рукі я,
усміхаецца муза ў белым халаце –
лабарантка мая.
На стале ззяе крохкае шкло і нікель,
зіхацяць на маіх аб’ектывах блікі.
Муза мне падае на лусцінцы шкляной
асцярожна, нібыта алмаз ювеліру,
кроплю неба
і скрынку вады дажджавой;
цішыня, лёгкі водар бальзаму, эфіру.
I праменіцца звыкла праз лінзы мой зрок,
я лячу ў невядомае
ў лабараторыі,
нібы з космасу, зоры мігцяць здалёк,
мітуслівыя мікраістоты – зоры.
Дух займае ад велічы ўсёй драбязы,
што ў праслаўленай свеціцца кроплі
праменнай…
Я асуджаны бачыць, бы вокам рэнтгена,
нават рэбры красы.
Не бянтэжыць і гэтым мая прафесія:
там, дзе зрок ламае сваё вастрыё,
мне б адкрыць новы край
і дзіва тваё,
о паэзія!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Плача Муза Плача Муза – не можа мовіць… Затуліла далонню рот… Душыць болем нямую споведзь Па дарозе на эшафот… Не забілі? Ўсяго-ткі […]...

Над белым светам сумавала танга Над белым светам сумавала танга. I зноў i зноў у песеньцы старой Мне чуўся сум апошняга расстання – Ды не […]...

У белым-белым ты ў закутак мой У белым-белым ты ў закутак мой Зайшла і ціхай госцяй пасядзела, Здалася мне чаромхаю лясной; Цяпер табою поўны ўвесь пакой, […]...

БАЛАДА МІКАЛАЯ КРЫШТОФА РАДЗІВІЛА (СІРОТКІ) (2.08.1549 – 28.02.1616) Абсягі Вялікага Княства з табою, Як продкаў тваіх у табе жыве кроў. Каменне і травы й […]...

На ростань Ціхі, бязвоблачны вечар, Чэрвеньскі, белы паўзмрок, Вузкія, ломкія плечы, Светлы, загадкавы зрок. Ўецца дарога шалям, Колы сакочуць зноў.. Зноў расстаюся […]...

МУЗА Бяжыць дзяўчо сцяжынкай палявою (Як матылёк…) i – ловiць матыля. Дзяўчынка – З белабрысай галавою – Прычына радасцi маёй i […]...

МУЗЫ МУЗЫ На лясной паляне Дзве красуюць Музы. Янка на баяне Грае. Яны кружаць. Кружаць, пазіраюць Гляне на якую – Хлопец […]...

Зорачкі Зорачкі ціха мігцяцца ў сусвеце. Хочацца зрэдку зірнуць ў вышыню, Кінуць пагляд з адзінокай планеты Ў светлую, ясную зорную мглу. […]...

У белым ветразі завей У белым ветразі завей, У шэрым змроку зімняй ноччу Ты назаві мяне сваёй, Ты агукні – і я пакрочу! Ты […]...

Мінская балада “Люблю мінчанак маладых, Ад іхніх ног займае дых…” – Гаворыць сябра, і ўздыхае, I поўны келіх выпівае. I сёння бар […]...

Чырвонае на белым ЧЫРВОНАЕ НА БЕЛЫМ Шырэе між намі мяжа, Абветраны словы кахання. А ружы на снезе дрыжаць, Бы сведкі балючых растанняў. Так […]...

Не верце, што падаюць зоры Не верце, што падаюць зоры, Што жніўнай парой уначы Высокія – падаюць зоры, Ім нельга нічым памагчы. Не верце, што […]...

На белым свеце Народзіны. Крокі. Палёт. І далеч, Дзе мары і сонца. Хвіліна. Гадзіна. Дзень, год… А далей? А далей Бясконцасць. Штохвіля, Штодзень […]...

Па-над белым пухам вiшняў Па-над белым пухам вiшняў, Быццам сiнi аганёк, Б’ецца, ўецца шпаркi, лёгкi Сінякрылы матылёк. Навакол ўсё паветра Ў струнах сонца залатых, […]...

Ты стаяла ў белым адзенні Ты стаяла ў белым адзенні, Вецер дзьмуў на твае валасы. Адзінота, як цемры стварэнне, У думках блытала галасы. Дзесьці граў […]...

На белым палатне зімы На белым палатне зімы, Дзе дрэў графічныя карункі, Сябе саміх шукаем мы, Нібыта лёсу падарункі. І заканчэння не відно Ў […]...

Краіна Белая ў белым Пануе моцная завея, Пайшлі ў скокі віхуры. Хоць дзіўнаватая падзея, Бо сакавік ужо на двары. Як да вяселля маладая Шукае […]...

Кіруе злосць на свеце белым Кіруе злосць на свеце белым. Кіруе намі, як сляпымі… І ў сэрцы шчыра набалелым Ідуць дажджы слязьмі гаркімі. А нам […]...

Як я марыла панам на белым кані Як я марыла панам на белым кані… На кані беласнежна-сярэбранай масці… Белы конь… без адзінае плямы, ані… І лячу я […]...

Па сцяжынках віхлястых Па сцяжынках віхлястых вечнасці у адных супярэчнасцях ў беспрасвет мяне доля нясе… – Не такі ж, як усе!.. Дзівачок, наіўняк, […]...

На перадавой Чырвоныя над намі зоры, I мы далей і ўвысь імчым. Ад тых славутых дзён “Аўроры” На першай лініі стаім. Пад […]...

І акрые зіма белым снегам збалелую душу …І акрые зіма белым снегам Збалелую душу… На галінах напятых Абудзіцца снежнае скерца… І праз цемру Праблісне спамінам, Бы гронка […]...

Як хутка верціцца Зямля Як хутка верціцца Зямля ў спрадвечнай зорнай завірусе. Чым адраджуся я пасля, з нябыту цёмнага? Калі травінкай,- хай на тым […]...

Калхіда В. Мандэльштаму 1. Сачыла Калхіда калядныя зоры Вачыма галодных каменных адтулін. Нібыта цыклопы ў пярэстай прасторы З дазволу суворага часу паснулі. Бадзяцца […]...

Думкі маладога салдата Рэжа вочы чорны дым, я праз слезы бачу неба. Я загіну маладым, не жадаю, не, не трэба… Не паспеў яшчэ […]...

Элегія Мяцеліца ў завулках вые, Заносіць снегам бальшакі, Заледзянелі маставыя, I ледзь паўзуць грузавікі. Вязуць жалеза, бэлькі, блокі, Асфальт гарачы, як […]...

Захавай маю мову, чарговы наш век Захавай маю мову, чарговы наш век, Захавай, як лясы, сенажаці, азёры, Як світанне ў расе, я сцяжынку ў траве, Як […]...

Май Паветра дыхае цяплом, Прыгрэла сонца веснавое, Зазелянела ўсё кругом, Народ ва ўзвышаным настроі. І я іду насустрач сонцу, Лаўлю вясёлыя […]...

Мова і я Меладычная і сакавітая, У табе чую я гоман бароў, Хоць пакутная, але ж аксамітная, Твае песні пачуць мне дазволь! Хай […]...

Фанатыкам Мой Бог ў адрозненне ад вашых, ў маёй душы займае кут. Яму ня трэба пакланяцца, пакліч – і ён адразу […]...

Веру Веру – вернецца – пераменіцца!.. Мякка сцеліцца з’едлівы дым… Не хачу паміраць маладым! Поўня свеціцца… Сэрца ўсцешыцца – Толькі дай […]...

Юны чытач Прырода не мае падставы Адкрыць таямніцы свае: Яшчэ не прачнуліся травы, І сонейка позна ўстае. Яшчэ не вярнуліся птушкі – […]...

Мая думка Як вецер, як птушка, дзе сонца, дзе зоры, Так рвецца, нясецца ўдаль думка мая; Абымецца з небам, пакоціцца ў мора, […]...

А некалі будзе так Калі завітае Яна – паненка з касой-літоўкай, я, чарку кульну да дна, пазыкі раздам гатоўкай. Суседу пакіну ключы – маўляў, […]...

Мігцелі зоры ў цёмнай ночы Мігцелі зоры ў цёмнай ночы, – Калі спаткаўся я з табой, Твае убачыў зоры-вочы, Пачуў я смех срабрысты твой… I […]...

Кавун Ёсць ягад вялікае мноства, і пералічыць іх няпроста: Суніцы, чарніцы, маліны, Парэчкі, агрэст, журавіны. Трускалкі, каліны, брусніцы, Ажыны, бружмель, касцяніцы… […]...

НА АДЛЕГЛАСЦІ ДНЯ На адлегласці дня горад, дзе я хаджу, ем, нешта раблю і ахвярны бядзе. І гэтак да вечара, у каторы, калі […]...

Пераклад санета 46 У. Шэкспіра Ў мяне зноў часткі цела ў барацьбе – Твой вобраз мілы дзеляць між сабой: Жадаюць вочы мець яго сабе, А […]...

Іду туды, дзе роўнядзь поля белага Іду туды, дзе роўнядзь поля белага, як палатна адбелены сувой,- там цяжар сунімае набалелага нікім яшчэ не крануты спакой. Іду […]...

Не такі Па сцяжынках віхлястых вечнасці у адных супярэчнасцях ў беспрасвет мяне доля нясе… – Не такі ж, як усе!.. Дзівачок, наіўняк, […]...