Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш ДЗІКУН

Ты непапраўны мой дзікун,
Такі наіўны і сапраўдны,
Навошта мне, ты памяркуй,
Зласлівасць іншых, смех і звады?

Навошта мне згрызотаў медзь,
І серабро ліслівых словаў?
Мяне жадана зразумець,
Адкрыць мяне душой суровай.

Не грубай, не, а залатой –
Маўчаннем дарагім і слаўным.
Каб разам жыць, скажы, нашто
Лічыць тваё дзікунства ганьбай?

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш ДЗІКУН - Вера Буланда