Верш Бязлітасны вецер

Было спадзяванне на гэту сустрэчу,
Што будзе каханне між нас як раней,
Але знішчыў мару бязлітасны вецер
Мы неразуменне адчулі мацней.
Я зноў адчуваю пякельную страту,
Бясконца балюча і горычна мне,
Памылкі ранейшыя рвуць з мяне плату,
Што рэдка убачыш у жудасным сне.
Ды ёсць спадяванне, жывая надзея,
Што зможацца вецер, пазбавіцца сіл
І разам спяём мы яму, ліхадзею,
Каб ён стаў лагодным і, нават, як штыль.
2011

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Шапоча вецер Шапоча вецер Пажаўцелым лісьцем, Ў паветры – Павуцінак лёгкіх лёт, Ціхмянаю хадою Крочыць восень – Вось і заканчваецца Йшчэ адзін […]...

Маэстра-вецер Ты музыкант цудоўны, вецер, Такога рэдка дзе знайсці! З табой мне ўзнёсла жыць на свеце, Бо колісь ты мяне хрысціў! […]...

Ціхутка вецер хвалі гоніць Ціхутка вецер хвалі гоніць. Плывуць няспешна, думкі тояць. Няма нікога, адзін лебядзь. Ім яго думкі добра ведаць. Яны з ім […]...

Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...

Васпане Вецер Васпане Вецер. Вецер-вятрыска, ты шляху не знаеш, Лагодаў і лютасьцей межы свае, Часам ніякі, рахманы, ласкавы, Часам, лют-воўкам у комін […]...

Вее вецер Вее вецер – лёгкі подых, На дарозе снежны пыл. Перажытага не шкода, Маладым бы толькі быць! Ды не ўмелі, мусіць, […]...

Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...

Гарадскі вецер Як сцягі альтруізму, Да крухмальных аблокаў Вецер кідаў бялізну – Навальніцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты, – […]...

Ну і вецер за акном! Ну і вецер за акном! Гнуцца тонкія бярозкі. Пасадзіла як на злом на сямі вятрах нябоскіх… А мяне хто пасадзіў […]...

Асенні вецер Закляклы вільготны вецер Прытулку нідзе не мае. Вачыма ваўчынымі свеціць Асенняя ноч нямая. Спяваць ён і плакаць мусіць. Смутак – […]...

Выпадковае спатканне Выпадковае спатканне Аб’яднаяла гэты шлях… А цяпер, апавяданне- Белых крылаў лёгкі ўзмах… Яна-буйная рэчка ў полі, А ён змагар уласнай […]...

Вецер галін не хістае Вецер галін не хістае, Звонкім лісцём не шуршыць. Восень стаіць залатая I на зямлі і ў душы. Лёт павуцінкі іскрыстай, […]...

Праз яе Заведзеная надзея памерла. Надзея, мабыць, якой не было, Надзея, якая магла быць Ды толькі ўсё кудысь адышло. Мы верым у […]...

Вецер-гарэза Вецер-гарэза Хіліць галіны Самотных бярозак На ўскрайку сяла, Лагодзіць пяшчотныя Рукі рабінаў… І яблыкам сьпелым Цяжарыць зямля....

Вецер-вандроўнік Вецер-вандроўнік Поўніць прастору Восеньскім смуткам, Жалем пра лета, Што адышло, Прамінула так хутка… …Сонечны водбліск Ў куточку партрэта…...

Вецер Ня маючы сьвятога больш На той зямлі, што пакідае Ўспаміны. Кшталту стары Цмок Да сабе землі ў дар прымае. Лагодны […]...

Вецер дзьме непаслухмяны Вецер дзьме непаслухмяны, Мы ўдваіх сядзім. У мяне на сэрцы раны. Ты – пускаеш дым. Недзе ў небе сіратліва Хмарка […]...

Цi не вецер Цi не вецер адхiнаў мярэжы, Цi не зоры асвятлялi шлях. Чараўнiцтва зруйнаванай вежы – Бел-чырвона-белы сцяг. Крок насустрач – быццам […]...

Нешта журботнае вецер пяе Нешта журботнае вецер пяе У лясах парыжэлых. Аддам я ўсе перамогі свае За адно паражэнне. А ты не хочаш у […]...

Хвалюе вецер голле дрэў Хвалюе вецер голле дрэў, Страсае з іх апошні снег. Я не сталела-час старэў І ўсё кудысці бег і бег. А […]...

Вецер жыве ў бляшанках з-пад колы Вецер жыве ў бляшанках з-пад колы Чысціць сківіцы вуліц ад бруду Ад кавалачкаў ежы, у вузкіх колах Вядомых пад вычарпальным […]...

Вецер выпусціў, нібы са жмені Вецер выпусціў, нібы са жмені, падхапіў зноў і злосна кінуў на халодную шыбіну мокрую лісцяў некалькі. На зямлю ўсё апала. […]...

Марозны белы вецер хіба Марозны белы вецер хіба не супакоіцца да рана. Цвяты крыштальныя на шыбах цвітуць і пальцы мае раняць. Там, дзе калісь […]...

Цалуе вецер лісцейка бярозы Цалуе вецер лісцейка бярозы, Смяецца смехам вольным, маладым. А я губляю зоркі на дарозе І думаю, што Вечнасць – гэта […]...

Вецер гольле гайдае паволі Вецер гольле гайдае паволі, Раве, стогне, ледзь-ледзь шапаціць, Ці віхуры кідае над полем, Пластык, сьмецьце уздымаючы ўвыш. Альбо моўкне ўраз […]...

Золкі вецер блукае па росах Золкі вецер блукае па росах, Разрываецца ціш машынамі. Толькі гнёзды на голых бярозах Мне гавораць пра лета птушынае. Бы вяртаюць […]...

Сьпявае песні вецер ціха Сьпявае вецер песні ціха І шэпча дождж пра тое знов, Што сонца вжо адзалаціла Апошнім восеньскім лістом. У нязваных думках […]...

Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...

Вецер зносіць апошні лісток Вецер зносіць апошні лісток І не вернецца ён больш ніколі. Вось таксама бывае ў жыцці: Пакідае ўсё, крамя болю. Разрываючы […]...

Самотны вецер Самотны вецер абдзiрае, Нiхто яму не замiнае. Шкада мне толькi пачуцьця, Што страчана скрозь сьвет быцьця. Праз прызму доўгiх, шэрых […]...

Цёмна за вакном і вые вецер Цёмна за вакном, і вые вецер, дрэвы так галінкамі снуюць, што імпэт у небе цені квеціць, ліхтары падсвятленне даюць. Восеньскае […]...

Гуллівы вецер Гляне месяц з-за хмары, Бы юнак сарамлівы, Прынясе з сабой чары Лёгкі вецер гуллівы. Тут зачэпіць галіну Ці засвішча старанна, […]...

Словы на вецер Сарвалася з вуснаў і збегла, зляцела Ужо не патрэбнае вольнае слова. Ніколі ні сэнсу, ні вагі не мела, Ніколі не […]...

Вецер б`ецца ў шыбу Вецер б`ецца ў шыбу, Вые ваўчыным рыкам. Завіруха ўсё вышэй Гуляе з бялюткім снегам. Скразнякі гуляюць па хаце, Заносячы холад […]...

Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог Цёплы вечар, ціхі вецер, свежы стог Улажылі спаць мяне вы на зямлі. Не ўстае стаўпом пыл светлы ўздоўж дарог, Ў […]...

Вецер гуляе ў тваіх валасах Вецер гуляе ў тваіх валасах, Бледны твой твар прыгажосцю ззяе. Але не бачу жыцця ў вачах, Чаму любоў твая мяне […]...

Вецер лашчыць зімовую хмарку Вецер лашчыць зімовую хмарку Ён каханак яе і вястун. Даланёю падхопіць і шпарка Закалыша, гарэза-пястун. Валасы ёй расчэша лісліва, Клапатлівай […]...

За акном снегапад, абыякавы вецер За акном снегапад, абыякавы вецер. Шосты паверх ды звычайны пад’езд. Кухня, кватэра, дым цыгарэты, Ноч, снегапад ды святла ўжо нет. […]...

Спачуваннем справы не паправіш Спачуваннем справы не паправіш. За дваіх прыму яго адна, Толькі гукі чорна-белых клавіш Памяць рвуць мне з ночы да відна. […]...

Ты кідаўся на вецер, здаваў сябе ва ўтыль Ты кідаўся на вецер, здаваў сябе ва ўтыль, Сяліўся пераважна ў палосах адчужэньня, Знарок збаўляўся ад сваіх апошніх сіл І […]...