Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Танны камень

На танны камень брыліянт
Выпадкова абмяняў.
Памылковы варыянт
Дзверы ў шчасце зачыняў.
Зараз быў бы нават рад,
Калі б усяго адзін карат
Зоркай успыхнуў удалячы,
Каб уцякаць і не ўцячы.
Таннасць, зразумеў, не для мяне,
Звонку блеск, а ў змесцы фальш.
Лёс за памылку пракляне,
Не верне страчаных прапаж.
Брыліянтам ты была,
Шкада, што позна ацаніў.
Вочы попелам другая замяла,
Яго


Верш Танны камень - Таццяна Станюш