Верш На сметнік выплеснула смутак
На сметнік выплеснула смутак!
Нутро напоўню іншай тэмай.
У вершах дзённік “мроі сутак”
Пазбаўлю статусу татэму.
Пакрэслю чыстыя старонкі,
Жыццё пачну з другога сшытку.
Дзе вершы – гэта не калонкі,
А лесвіцы ў душу набытку.
Ещё вершы:
- Восеньскі смутак Смуткуе маё сэрца ў лістападзе, Ў шчымлівы углядаючыся сон. Тчэ павуціну павучок у садзе, Сцяжынкі сцеле чырвань дываном… Сыходзіць з […]...
- Легкі смутак акутвае постаць маю Легкі смутак акутвае постаць маю, Асалодай ўжо сонейка пешчыць. Нерухома, зарыўшыся ў думкі стаю, Й чытаць мне так хочыцца вершы. […]...
- Жыццё раба Воблака вось Зямля залатая. Птушкі ляцяць у вырай стрымглаў Я вось пачну рабіць сваю справу, якую ж не вельмі люблю. […]...
- Смутак горада Зноў вяртацца ў пустую кватэру, Ведаць пэўна: у глухія дамы, I ніхто не пастукае ў дзверы, He парушыць спакой твой […]...
- О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! Але ж у іх – мая душа! Таму запісваю і веру: Змагу ствараць і […]...
- Мне смутак душу болей не раздзёр Мне смутак душу Болей не раздзёр, I сэрца не адчула спачування, Калi вялi, як быццам на касцёр, К табе маё […]...
- Бывае, смутак душу агартае Бывае, смутак душу агартае… Тады ў музей мастацкі я іду, І смутак мой, нібы туман, знікае – З жыццёвай праўдай […]...
- Дваццаць другога чэрвеня Чэрвеня дваццаць другога Рукі ўздымае да Бога Ў ціхай малітве планета. Раны баляць ёй дагэтуль. Як у Сусвеце ні ў […]...
- Заўтра Я заўтра змянюся ў лепшы, У супрацьлеглы бок: Напішу можа лепей вершы І даведаюся, хто такі Бог. Заўтра. Заўтра я […]...
- Памяці паэткі Соф’і Шыбека Зборнік вершаў. Малая пясчынка ў неабсяжным, дзівосным сусвеце. А на вокладцы – фота дзяўчынкі – цуд гарэзлівы ў сонечным леце. […]...
- Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...
- Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві “Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві” Леанід Дранько-Майсюк “Паэтаграфічны раман” Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві. Мне прапаноўваюць лекі: віно […]...
- Смутак Намалюю млын самотны ў забыцьці, Не пабачыўшы апошняе сьвітаньне. Што шукаю я ў сваім жыцьці, Веру ці адданае каханьне? Намалюю […]...
- Камарыны смутак Падраныя джынсы Як дранікі, А лінзы вачэй Зноў без панікі Патрабуюць хутчэй Камароў засмуцІць, Накаціць будзь здароў. Бо Крывавая Мэры […]...
- Кіньце смутак Што вы, хлопцы, спахмурнелі? Ці каго вы пахавалі? Ці няшчасце так здалела? Што нуда апанавала? Плюньце, хлопцы! Заспявайма, Каб аж […]...
- Вазьмi ў рукi вершы гэтыя Вазьмi ў рукi вершы гэтыя У iх сапраўднае жыццё Затым з’яўляюцца паэты Каб перадаць вам пачуццё Каб перадаць, што адляцела […]...
- Садоўнік Выспелю белыя-белыя, чыстыя-чыстыя. Вызваню іх, быццам зоры ў роднай цішы. Толькі б на голлі жыцця маладзёна-вячыстыя ззялі ўноч між другіх […]...
- Жыццё – загадка, жыццё – іспыт Жыццё – загадка, жыццё – іспыт: Над прорвай звабнай прайсці па дроце. А мы – бяжым, аж звініць капыт На […]...
- Гартаю дні Гартаю дні – жыцьця старонкі, Не пасьпяваючы разгледзець І расчытаць, і зразумець Абзацаў, сказаў, кропак, словаў… Што скрыта там? Якою […]...
- Мне вялiкi паэт Расii Мне вялiкi паэт Расii Свой аўтограф на шчасце даў Я ў вачах, як валошкi сiнiх Ўсё жыццё яго прачытаў У […]...
- * * * Дзень адышоў * * * Дзень адышоў. Спакойны і звычайны. Яшчэ адзін. Нічым ён не здзівіў. Прывычна адпішчаў уранку чайнік. І дождж […]...
- У школу У ШКОЛУ Сонца вераснёўскае Промнікам тугім Разбудзіла Дашаньку,- Сёння дзень такі. Падмігнула ветліва: Хопіць маме песціць, У новы свет за […]...
- Першыя крокі Першыя крокі і першыя словы- Кожнаму гэта, напэўна, знаема. Першы таварыш-дружбак назаўседы Помніць, гарэза, маленства прыгоды. Першая восень і першае […]...
- У яе галаве Будуюцца адносіны… малююцца карціны… Адважныя пажарнікі, цяжарныя жанчыны. Парывы дабратворныя ў канверце пад дзвярыма. Бягу ўверх па лесвіцы. У лужыну […]...
- Васількі, валошкі Васількі, Валошкі – кветачкі старонкі… Сінява пялесткаў убрала ў сябе Фарбы неба, возера і вачэй людзей… У жытневым полі – […]...
- Мукі творчасці Гвалтую верш. Ужо другія суткі. І так, і сяк вымучваю паперу. А любаты – нічога-нічагуткі, і абы-што на выхадзе, халера! […]...
- Сяброўкі Хто там грукае ў акно? Гэта вы, сінічкі? Я прачнулася даўно, Запляла касічкі. Вось надзену кажушок, Выбегу на ганак, З […]...
- Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым – пра што гэта фраза? памрэжы адпетым жыццёвага фарсу замовіце слова. і […]...
- Шлях вайны Вайна сорак першага года… Яна нечакана прыйшла. Кіпела ў сэрцах нязгода, Стагнала ад болю зямля. Па вёсках фашысты блукалі, Стралялі […]...
- Мае песні На чужыне Вакол мяне кветкі прыгожа красуюць. Маркотна між іх я хаджу адзінок, Аж бачу – мне сіняй галоўкай ківае […]...
- Не кахала Разумею. Усё перамелецца Як на млыне праз Неман мука I раптам шчасце само не сустрэнецца А жыццё працячэ як рака… […]...
- Сустрэўшы на сваіх шляхох Сустрэўшы на сваіх шляхох Напэўна цябе не пазнаю Наўмысна ці выпадкова – Ўжо не істотна Нумар твайго далькажыка Выкраслены з […]...
- Колас і Янка Купала Дзесці зязюля гукала: “Таленту колькі адмерыць Коласу з Янкай Купалай? – Майце бязконцую меру”. Волаты роднай старонкі – Мовы матулінай […]...
- Я – не тваё жыццё, і нават не малітва Б. С. Я – не тваё жыццё, і нават не малітва, Ты лёсам быў не мне наканаваны, Хаця аднойчы шчыра […]...
- Гэта сэрца – зламаны там-там Гэта сэрца – зламаны там-там, Гэта сонца – латуневы гонг. Уваходжу ў заход, як у храм, Ачышчаю душу праз агонь. […]...
- Я раскрыюся! Калі-небудзь я скіну свой полаг Пасля радасці або бяды, і з душы я дастану асколак Не гнілой халоднай слюды… Я […]...
- Радаслоўная Рослы селянін з-пад Магілёва, Жыў мой прадзед у глухім сяле. Жыў на месцы ўсё жыццё, як дрэва, Ў цемры, як […]...
- Як пішуць вершы Як пішуць вершы Пытаюцца часта, як пішуцца вершы? Ды толькі хіба растлумачыш такое… Народзіцца ў сэрцы аднойчы з іх першы, […]...
- Смерці не бойся Смерці не бойся. Бо смерць – пераход Да іншага стану душы. Іншага духабыцця – Новага кола-спіралі Душы ў іншасвеце. Дзе […]...
- Хварэю я Хварэю я. Ды дзіўная хвароба! З такой, напэўна, доўга не жывуць. Бяда мая – не вірусы-мікробы, А вершы, вершы, вершы […]...