Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш За хвіліну да кропкі

Адспявалі палеткі.
Адзвінелі калоссі.
Летуценнае лета
завінулася ў восень.

Слюдзяные ільдзінкі
ацвярозілі пожні.
На спазнелых дажынках
кожны дзень – як апошні.

Існаванне як брага
ап’яняе дакоскі,
развярэджвае смагай
недажатыя коскі.

Грае цудамі свету
у душы крышталёвай,
любатою сагрэтай
перад сцюжай зімовай.

Але як ні ўпівацца –
неспатольна, таропка –
у жыццё не найграцца
за хвіліну да кропкі.

22.02.2013


Верш За хвіліну да кропкі - Таццяна Дзям'янава