Верш Сіроцкія пакуты

Ой ты, рэчанька… неглыбокая!
Над табой жаўрук так звініць…
А я дзеўчына адзінокая.
На мяне ніхто не глядзіць.

Не крывенькая, не гарбатая,
Але ж маюся ўсё жыццё:
Сірацінушка не багатая,
Ўсё, што ёсць на мне – не маё.

Ой ты рэчанька срэбразвонная!
Ля цябе заўсёды – спакой.
Я ж – гаротная, я ж – прыгонная.
Заспяваю – слёзы – ракой.

Няма матухны, няма татачкі.
Зноў да раніцы не засну.
Ў нечым дворыку, ў нечай хатачцы
За кавалачак спіну гну.

Цячэ рэчанька, прытуляецца
Да адлеглага беражку.
Да мяне ж ніхто не спяшаецца.
Для каго ж сабе берагу?

Ці для мілага і для любага,
Што аднойчы стрэнецца мне?
Ці для нейкага злыдня грубага,
Што згвалтуе колісь мяне?

Ой ты, рэчанька неглыбокая,
Над табой жаўрук так звініць…
А я – дзеўчына адзінокая.
На мяне ніхто не глядзіць…

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Рэчанька На душе так дрэнна, на дарозе лёд. Можа вінаваты высакосны год? Там далей рэчанька цячэ. Трэба ўтапіцца, каб сталася лягчэй. […]...

Пакуты юнага Вертэра Сёньня ў парнаграфіі няма канону. Не, вядома, структура жорсткая: аматары, групавуха і г. д. Але хто з лёту назаве шэдэўр […]...

Зноў закружыўся снег Зноў закружыўся снег. I на зялёнае голле, I на ажыўшае поле Сыплецца, сыплецца снег. Шэры, маркотны дзень, Хоць бы расінка […]...

Ізноў заплакалі снягі Ізноў заплакалі снягі Пад жаўруковы спеў дрыготкі. Аднавяскоўцы смаляць лодкі. Паўзе вада на берагі. У зацішку схуднелы кот, Угрэўшыся, не […]...

Рэчанька не спіць Рэчанька не спіць, светлая бяжыць Травы напаіць, сонейка умыць. Ў соку сенажаць, каласы шумяць, Клічуць уставаць – і касіць, і […]...

Пакуты беларускай мовы З-за непахіснасці крочыла ззаду, Змардаваная, згвалтаваная часам, Безнадзейная, але ж непаданая гаду, Цягнулася з тым, хто пакрыўдзіў, разам. Вочы пабляклі […]...

Я еду зноў у мілую мне вёску Я еду зноў у мілую мне вёску Там хата ёсць – ніхто ў ёй не жыве… Да ганку йду, мінаючы […]...

Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...

Хто долю сваю знае Хто долю сваю знае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю хто кахае? Ніхто… ніхто… ніхто… Долю сваю заве хто? Ніхто… ніхто… ніхто… […]...

Рэчанька вузкая, вадзіца мутная Рэчанька вузкая, вадзіца мутная, Да чаго ж ты, дзяўчыначка, сягоння смутная? – Да як жа мне жыці, вясёлаю быці? Каго […]...

Адзінокая жанчына У вялікай кватэры, як у лесе, пустынна. Быццам блізкая зорка, – цыгарэта гарыць. Пазіраю самотна я вачыма пустымі. I не […]...

Ты кахаў мяне, як ніхто Ты кахаў мяне, як ніхто, Як ніхто не кахаў ніколі! У кахання твайго ў палоне Засталася навекі я. Захліснулі мяне […]...

Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...

Ой, рэчанька, рэчанька Ой, рэчанька, рэчанька, Чаму ж ты не поўная? Люлі, люлі, люлі, Чаму ж ты не поўная? Чаму ж ты не […]...

Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...

Быццам у пекле Быццам у пекле вечар дагарае. Сонца зачадзіла чорным дымам. Чорт на скрыпцы грае, грае, грае, Цэліцца але ўсё міма, міма, […]...

Зіма адступае Зіма адступае, але не здаецца. Ды як ні лютуе яна, усё жыццярадасней тахкае сэрца: “До спаць, чалавеча! Вясна!” Хмялее вятрыска. […]...

Дзічка А хто ж гэта дзiчку Ў сад перасадзiў? А хто ж гэту дзiчку Ўмела прышчапiў? – Яблынькай-ранеткай Дзiчка расцвiла. Дзiчкаю […]...

На смерць Сцяпана Булата На снезе першым першыя сляды, Нібы жыццё нанова нехта піша. Чарнее сад, звініць празрыста ціша, I ў сэрцы ўжо амаль […]...

Ручай Сачу празрыстыя струмені Сярод сутоння серабра. Санлівай сіні сум асенні Спяшаю ў песні пасабраць. Звініць званком звонкагалоса, Задумна зойдзецца здаля. […]...

Калі раптам знікну я Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто тады табе, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалышыць […]...

Калі раптам знікну я, і мяне не стане Калі раптам знікну я, і мяне не стане, З неба, хто табе тады, зорачку дастане? Хто цябе замест мяне закалыша […]...

Ікона З дзяцінства да слёз мне знаёма У вочы глядзіць пільна мне З радзімае хаты ікона Ў кватэры маёй на сцяне. […]...

Хоць не закончаны раман Хоць не закончаны раман, Ды мне фінал вядомы,- Што без цябе Мяне няма Ніў прымаках, Ні дома. Ці ў свеце […]...

У мітусні Ў мітусні сутыкнуўся на вуліцы з пекнай жанчынай. Усміхнулася, просіць: – Прабач!.. А ў мяне ж у грудзях сэрца лісцем […]...

На “сесіі Пайшла традыцыя такая: Увесну сонейка з-за хмар – Лявон свой трактар пакідае, Хоць ён някепскі гаспадар. На працу ён ужо […]...

Мая песьня Тонкімі нагамі жарабяці Пудзячы высокую траву, Уцякае маладосць па жыце, Пазабыўшы, што яшчэ жыву. Як ня клічу – а яна […]...

Дзед Мароз-чараўнік Заплятае космы хмарам, Гоніць сцюжу над ракой Дзед Мароз з бялявым тварам З доўгай-доўгай барадой. Там, дзе пройдзе – гурбы […]...

Натхненьне Як цеціва, страла і лук, як з ноты вызвалены гук, як палімпсеста тайнадрук, як варажба цыганскіх рук, як аральля і […]...

Час зайздросціў нам. Не ляцеў ад нас Час зайздросціў нам. Не ляцеў ад нас Ціха сонейка ўсміхалася Не спяшалася за за хвілінамі… Толькі ведала, што ўсе міне…. […]...

Кінутая сядзіба “Кінутая сядзіба” Стаіць хата а над ей Сумна ветры веюць Хмары ходзяць, дождж ідзе Тут ні жнуць ні сеюць І […]...

Студня Нагнуся над студняю, каб убачыць самога сябе. Глядзяць на мяне з глыбіні то светлагаловы хлапчук, то сівабароды стары, а часам […]...

О, душа ты мая, шаляніца О, душа ты мая, шаляніца! Не душы так мяне, не гані! Дай хаця б на хвілінку спыніцца, Ачуняць ад пустой […]...

Т. Б. М Веру ў вачах тваіх сініх чытаю. Верас, рамонкі, валошкі збіраю. Дзеўчына, розумам, сэрцам – я твой, Муж, абаронца, сапраўдны герой. […]...

За горадам – яшчэ зіма За горадам – яшчэ зіма. Ад сонца весняга упрэлая, Свае сувоі парудзелыя Ужо не выбеліць сама. А ў скверах – […]...

Родная зямля Ты вытрымаеш, родная зямля, Як непагадзь вытрымлівае хата. Пазнала Ты і князя і круля, Пазнала і гвалтоўніка і ката. Ты […]...

Любая Прыгожая, ласкавая і мілая, Ты нас праз усю гісторыю вяла. Чаму ж тады мы ўсе цябе пакінулі, Ты нават бараніцца […]...

Лёс Лёс наш робіць новы крок, Хада року не вырок, Звініць у жылах жывы ток, Камень, зрушце, вось выток. Вось выток […]...

НА ПАСТАЎШЧЫНЕ НА ПАСТАЎШЧЫНЕ З цёплым днём узбіраецца сонца вышэй, Сагравае зямлю на крывічскіх пагорках, Узняў песню жаўрук, з ім жыццё весялей […]...

Лятаў да блакітаў Лятаў да блакітаў Па песні жаўрук, Кідаў нам, здабыты, За гукамі гук, Бясконцаю ніткай Выводзіў узоры Над травой аксамітнай, Пад […]...