Верш На апошняй мяжы

Як калісьці у Хатыні да хлявоу нас гналі, зарас, зарас мы гінем на сваёй зямлі. І хаця, дарэчы, дваццаць першы ужо век, бачу нечалавечы над чалавекам здзек. Лепшыя сыны Айчыны:Дыпламат, Афіцер, Паэт-“злачынцы”!-Бачыць і жахаецца сьвет. І над усім гэтым хамскі паганы бот знішчае сьвятыя мэты, заганяе у рабства народ. Што вам, Вялікароссы, наш адчай, боль і кроу, паламаныя лёсы “малодшых”братоу?!Глядзіце, усміхайцесь, жартуйце, покуль надыйдзе час, Час Вялікае Крыуды, што закране і вас. Накрые жахлівай хваляй, помстай людской за Зло, якому вы патуралі, якое праз вас узрасло! Цалуецца з Філарэтам першы д”яблу сваяк. Скрозь пальцы глядзіць на ГЕТТа Патрыярх. Нават не зауважае нявінна пралітую кроу. Пе-ра-сту-па-е цераз зламаныя ногі братоу і бласлауляе людажэрца на царскі трон! Што ж гэта дзеіцца?!-нясецца адзінаверцау стогн. Толькі б не абязьверыцца, не захлынуцца тлом! Госпадзі, Госпадзі, Госпадзі, Беларусі дапамажы! Зарас стаіць на ростані, на апошняй мяжы.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Мяжы Кінь вокам на увесь абшар зямлі: Вось хату шчыльна абышлі Парканы з гострымі цвікамі, Пасыпаныя бітым шклом, Глядзі – ў […]...

Апошняй кропкай “…і не дам Табе пацалунка, як Іуда, але, як разбойнік, вызнаю Цябе: памяні мяне, Госпадзі, у Царстве Тваім” Бажэственная Літургія […]...

Хатынь Калі іду па хатыні Камінамі званамі Нешта цяжка нахлыне Нібы скрозь сэрца камень Нібы скрозь сэрца кулі Куляметныя чэргі Што […]...

Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...

На апошняй вярсце Позні мой вечар, як ціхая восень: Долу злятаюць лісты. Гэта – пара і жніва, і дакосін Каля апошняй вярсты. Сонца […]...

За апошняй гутаркай Біты час Хвілін аскепкі! Я збіраў Даволі доўга Вось… Пабілася карціна Ты сышла Мая палова… Усё сур’ёзна Безнадзейна! Паступова Немагчыма… […]...

Агонь апошняй свечкi Агонь апошняй свечкi Не згас пакуль, гарыць. i месяц Шляхам Млечным Шчэ прадаўжае плыць. I доўжацца шчэ спрэчкi Пра побыт […]...

Казімір Сваяк КАЗІМІР СВАЯК Весачка Барані – за барамі – Мілая радзімка Сваяка, Дзе ўзяла пачатак свой уранні Слынная жыцця яго рака. […]...

НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...

Віцебску Мокрыя вуліцы Горада Віцебска, Як вы падобны Адна на адну! Вецер зрываецца З рову парывісты, Гойдае цёмнаю Хваляй Дзвіну. Горад […]...

На мяжы iснага i уяунага На мяжы існага і ўяўнага аблятае мая мара У памерлых пялёстках згасне вясёлка Жук-далакоп збярэ рассыпаныя фарбы? праменні? пыл? Светлячок […]...

На мяжы растання і сустрэчы На мяжы растання і сустрэчы – наш прыпынак і магчымасць выйсці з дня ды ў ноч, а з раніцы – […]...

Мне прызначана жыць на мяжы Мне прызначана жыць на мяжы, Быць палітрай шматлікіх абліччаў, Ткаць са слоў габелен таямнічы І з пачуццяў ствараць вітражы. На […]...

Па волі неба ПА ВОЛІ НЕБА Даруй мне, Госпадзі, даруй маё спазнёнае каханне! Дай выпісаць майму пяру той боль, што з вечара да […]...

Хто? Хто першы хмыкнуў і сказаў: “Хай хоць патоп пасля мяне!”? Хто першы шклянку паднімаў З усмешкай: “Ісціна ў віне!”? Хто […]...

УДЗЯЧНАСЦЬ Х. А. Удзячна, што быў ты, што ёсць, Далёка і блізка – са мной. Не муж, не сваяк, і не […]...

Ўсіх паэтак мы знайшлі вунь! Нават Анку сь Васілюньку ш Ну, і ў нас партал тут гондзе! Даш Васіль Жуковіч онь, Хек! Ну, і хораша […]...

Ліліт Не Ева – Ліліт была першай Жанчынай і жонкай Адама. Яна для каханага вершы І нават паэмы складала. А вечарам, […]...

Горкім сном не прысніцца віна Горкім сном не прысніцца віна – Не мая, не твая, а чыя? Як не прыйдзе ніколі вясна, Не яго, не […]...

Перад аўдыторыяй Выступаць перад аўдыторыяй У 200 чалавек, Як першы снег Ці сэкс Калі дзяўчына зверху, Або калі аўчарка Рэкс Глядзіць у […]...

Уцякуць, прасачацца скрозь пальцы вадою гады Уцякуць, прасачацца скрозь пальцы вадою гады, I не будзеш такiм, як ранней, маладым. Абаўе павуцiнка маршчын вабны твар, I кране […]...

Яму Сполахам у вачах страх за маю душу. Госпадзі, як стрываць?! Што Табе адкажу? Споведзь-нібы ў вагонь! Побач-ягоны страх. Сэрца, сэрца […]...

Ад цукеркі стаў я фанцікам Ад цукеркі стаў я фанцікам Каб гуляўся кот, Уяўляў сябе рамантыкам На талерцы торт. Напаліён, а як жа, Я яму […]...

Без паветра надзеі Без паветра надзеі, У глухой цішыні, Зухаватым зладзеем На сталёвым кані, У імгле цьмяна-сіняй Скрозь мільён нератоў Нават геній “Касіні” […]...

Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...

Першы сьнег Халоднай пабелай магільна залёг На зжатае поле, на скошаны лог. Лёг пухам на лусе, на жоўтых дісьцях, Абсеяў, абсыпаў прысады […]...

Дзьверы, замкнёныя на ключы Старая страціла розум. яе стары хутка губляе зрок. і слых. на ўсё навакольле па тэлефоне намякае на рознае. нумары з […]...

Прывід Пагоні Лютым імчыць утрапёная мара Удалеч, за неба, за далягляды… Свабодаю голай, якою так мала, Надзея ляціць скрозь сваркі і звады. […]...

Жывёлін Рай Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек, Жывёлу сваю даглядае спрадвек, У вочы глядзіць і выказвае ёй: “Спажытак, маёмасьць і парабак мой”. А […]...

Ты каханая: жонка мне Не жадаеш ты болей словаў, Не спрабую цябе абняць, Мне не трэба шукаць умоваў Зноў і зноў каб цябе цалаваць […]...

Наш першы снег Тваё здзіўленне не забуду, Калі нас першы снег сустрэў… І радасна ўсміхацца буду, Бо ты мяне ў той час сагрэў. […]...

ВЯНЕЦЫI Вянецыя! у свеце ты што на крывi, Але, свабодная, шпарчэй сплывi Туды, за небакрай, у далячынь; Iмкнiся у сiнечу да […]...

Скрозь перашкоды Не ўбачу я тваіх вачэй пяшчоту І голас твой празрысты не пачую, Мне не адчуць гарачых вуснаў дотык – Ніколі […]...

За горадам – яшчэ зіма За горадам – яшчэ зіма. Ад сонца весняга упрэлая, Свае сувоі парудзелыя Ужо не выбеліць сама. А ў скверах – […]...

Я люблю цябе Я люблю цябе, Я люблю цябе, Я люблю цябе, цішыня. Толькі вочы скрозь, Толькі рукі скрозь, Толькі вусны твае, Што […]...

Ты пакліч мяне. Пазаві Ты пакліч мяне. Пазаві. Там заблудзімся ў хмельных травах. Пачынаецца ўсё зь любві, Нават самая простая ява. І тады душой […]...

Нешта згубленае шукаю Нешта згубленае шукаю, I нiяк яго не знайду Па зарослых шляхах блукаю, Да цябе у сваiх снах iду Як у […]...

Маналог самотнай шлюхі Мутныя шыбы асенняй імгой запацелі. Выйду на вуліцу і падчаплю на панэлі Госця, забытага ўсімі ў сваёй сівізне, Госця, якому […]...

Вечар школьных сяброў Параскідала нас па белым свеце, Калі ж мы зноў вяртаемся сюды, Усё тыя ж мы гарэзлівыя дзеці, І кожны з […]...

Мне не патрэбна iншай зброi Мне не патрэбна iншай зброi, Здаўна я ведаю свой шлях. Не дакрануцца ўжо да мроi, Блакiт нябёсаў на вачах. Плыву […]...