Верш ЗIМА ДЭКАРУЕ САМА
На снежным полi – чорныя кусты,
Здзёр вецер вопратку з галiнак.
Цяпер яны стаяць маўклiва,
Там-сям вiсяць счарнеўшыя лiсты.
Навошта ён зрабiў вось так?
Яны ж цяпер на непарочным снезе,
Псуюць агляд, на вочы неяк лезуць,
Якое ж тут натхненне – немы жах.
I каб змянiць настрой такi пусты,
Закружыць моўчкi раптам завiруха.
I лёгкiм снегам, як святочным пухам,
Накрые ў полi белым чорныя кусты.
Сяргей Брандт, 2013
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- ЗіМА ДЭКАРУЕ САМА На снежным полі – чорныя кусты, Здзёр вецер вопратку з галінак. Цяпер яны стаяць маўкліва, Там-сям вісяць счарнеўшыя лісты. Навошта […]...
- Белае бязлюддзе Завiруха трасе злая Попел белы кругалля На пяшчоту, што ад раю Мела некалi зямля. Белае на шэрым полi, Яркiх кветак […]...
- Я скамарох сама сабе Я скамарох сама сабе і паднімаю ўверх настрой. Калі душа плыве ў журбе, не проста захаваць спакой. Ды й хвалявацца […]...
- Насаты ды Вушаты У вёсачцы “Тушыце Свет” Жыý адзiн цiкавы дзед. Ад яго непадалёк Жыý сусед – другi дзядок. Першы дзед малы, вушаты. […]...
- Холад Палае золкае паветра – Гараць асеннія кусты, Чырвона-цёмныя лісты, Сарваныя пякучым ветрам, Ляцяць: на чорныя карэнні, Праз ярка-жоўтую зару, У […]...
- ЗIМА Зiма! я зноу законнiк твой; Перамагла i лiстапад… Душы маёй зiхоткi сад – Завей, крыштальнасць паласы!.. А шыбы лепяць каласы. […]...
- Зiма мая прыгожая Іскрацца дрэвы ў інеі, на сонцы зіхцяць, Зіма нас па-святочнаму вітае. З пагорка санкі хуткія імкліва праляцяць, Аслепіць сонца ўсмешка […]...
- Вясновы вечар. На нагах маiх Вясновы вечар. На нагах маiх За доўгi дзень, як зоры, цыпкi выспелi. Апанаваная якiмiсь мыслямi, На ўсходках ганка мама гоiць […]...
- Сама Вавёрачка арэшак ухапіла I так, і сяк яго на зуб бярэ, Але ці не хапае сілы, Ці дужа цвёрды той […]...
- Росы ў косы Росы ў косы…Па-над ветрам, з цягам часу ў маладосць. Асядлаўшы звон паветра, адчувая часу млосць. Сонцам развядучы ночы, ранку дасылаць […]...
- Вяршыць зiма зямны кругазварот Вяршыць зiма зямны кругазварот i вабiць графiкай пакiнутых алеяў. i ёсць усё. Але – пад Новы год Зноў не хапае […]...
- БАЛАДА ЯСЬКІ ШНІПА (1866-1914) Як павуціна, чорныя акопы У мёртвым снезе пасярод Еўропы. І прад табой і за табой вайна, Нібы з агню […]...
- Вось гэта музыка сама Вось гэта музыка сама Сабе гучыць. Ёй справы мала, Што дзесьці водгуку няма, Што недзе музыкі не стала. Як бы […]...
- Пераклад санета 100 У. Шэкспіра Ты, Муза, дзе? Чаму цябе няма З тым, хто тваёй магутнасці выток? Няўжо натхненне страчваеш дарма На спеў пусты – […]...
- МЯЖА ВОСЕНI Пануры, шэры дзень у голым полi, Дождж зранку сеe дробны ўраджай. Здаецца, што цяпер, а можа i нiколi, Зялёным не […]...
- …Якое неба выблісне з аблок *** Якое неба выблісне з аблок!.. Нібы кране істоту раптам неруш, Нібы з душы здымае боль і немач Яго бясконцай […]...
- Рэквiем па мове Стаiць на камянi вялiкi чорны крыж, Стаiць адзiн ён ў бяскрайнiм полi. Стаiць адзiн, таму што адраклiсь. I кожны дзень […]...
- Вiнаваты Сяджу ў цiшынi ў цяжкiм прадчуваннi. Замёрзлы цыферблат спынiў мае жаданнi. За вольнасць дум маiх мяне вядуць за краты. Я […]...
- ДА РОДНАЕ ВЁСКі Мне сцежкі гэтыя знаёмы, Не першы раз па іх іду – Праз засені лясных харомаў Да вёскі роднае вядуць. Усмешкай […]...
- Бывае часам нам самотна Бывае часам нам самотна… Вось так губляецца настрой. Крадцзецца ў думкі адзінота І навявае неспакой. І сэрца раптам ужо не […]...
- Ган-но! Ган-но! – Блукае няўцешнае рэха. – Ган-но! – Гукаюць, шукаюць вятры. Снегам занесены сонныя стрэхі, Моракам скутыя дрэмлюць двары. Снегам […]...
- Пусты парк ды начны хваляў плёс Пусты парк ды начны хваляў плёс Ты зьнікаеш у цемры на крок. Не спаткалі тут мы свой лёс І падманвае […]...
- РУЖОВЫ МАЛАДЗIК Як прагна п’е стамлёны пасля працы конь З туманам цяжкую i смачную вадзiцу, Так закаханая ў першы раз дзявiца Прыцісне […]...
- Першае каханне… Што гэта такое? Першае каханне… Што гэта такое? Гэта радасць, шчасце, казка, мрыя, сон, Гэта тваё фота, сэрцу дарагое, Гэта песня лiецца – […]...
- Адкінь усякія сумненні! “Адкінь усякія сумненні! – Сказалі мне. – Ён толькі твой!” І рэк змянілася цячэнне, І боль, і радасць, і натхненне, […]...
- ЯК МЫ ЖЫЛI – НЕ ДАЙ БОЖА! Толькi селi – зноў хавай, Грук у дзверы: “Адчыняй! “ На двары стаяць жаўнежы, Знова Польшча, тыдзень першы. Вось бяда […]...
- Рамантыкі стаміліся здзіўляцца Рамантыкі стаміліся здзіўляцца, Яны не бачаць каляровых сноў, Са смерцю ў бой не ходзяць сустракацца І сэрцам кормяць чорных груганоў… […]...
- Вы не знаходзілі натхненне? Вы не знаходзілі натхненне? Я недзе тут яго згубіла. Цяпер блукаю сумным ценем – І без яго мне свет не […]...
- Вербніца Сонцам радасць свеціцца I няма журбы, Бо сягоння Вербніца – Свята ў вярбы. Стануць сцежкі вузкімі Раптам нам з табой […]...
- Я закахаўся Я закахаўся. Праўда. Закахаўся ў цябе кволую. Я закахаўся сквапна. Раскахацца ня здолею. Ведаеш нашто літары? Ведаеш. Толькі марна. Толькі […]...
- МАТУХНА, МАТУЛЯ Матухна, матуля Добрая мая! Чуеш як зязюля Плача ў палях? Мiлы мой сыночак, Мне i не чуваць. Вечар доўгi, ночку […]...
- Чорнае з золатам Чорнае з золатам прыкіпела да лісця, Да крывога месяца, навечна прыкутага, Апошнія ночы небу даліся Сталёвымі слязьмі і зорнымі пакутамі. […]...
- МАЛЕНЬКі НАРОД Не гнявiся, Божа! Мы – народ маленькi! Хто нам дапаможа Выйсцi iз калейкi? Моўчкi робiм справу, Лiпкi пот сцiраем. I […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- ПОДЫХ ХАЛАДОЎ Неба паблекла, а стылая плынь Прылягла на счарнеўшы бугор. У маркотным дрыжаннi мокрых галiн Манiць шлях з туманамi да зор. […]...
- Восень – дзiўная пара Восень – дзiўная пара: Па кустах, па клёнах Разгараецца зара Золата са звонам. Ранак выгане туман Да ракi пасцiся, Жураўлiны […]...
- Ледзь знясілю, захварэю Ледзь знясілю, захварэю, Непакоюся найперш: Ці паспею, Ці даспею Напісаць свой лепшы верш? Каб хапіла толькі часу! Каб натхненне не […]...
- Ад цябе пайду я Ад цябе пайду я… Усміхнуся горка, Пажадаю шчасця… Усё, іду далей. Знікнуць мае крыўды, сум мой пройдзе зноўку, А ў […]...
- Зацвілі твае вочы між тлуму Зацвілі твае вочы між тлуму, І, здаецца, твой стан мільгануў, Перарваліся ніткаю думы, Даўны смутак ціхутка крануў. Быццам ветрык, збудзіліся […]...
- Я мог лятаць Я мог лятаць… З лістотай у восень ападаць, Жаўруком вітаць у аблоках, Ноччу з зорамі маўчаць І снегам белым замятаць. […]...