Верш Мiнорнае пачуццё

Ещё вершы:

1. МАРКОТНЫЯ IМГНЕННІ Сон з вадой кароткi – Ты бяжыш праз дождж. Цёмна ўздоўж дарогi, Бляск маланак, ноч… Ты ў светлым плаццi, Вянок […]...
2. Люлі, люлі, люлі! Спі, мая матуля! – Люлі, люлі, люлі! Спі, мая матуля! Спi, мая матуля, Дзень кароткi вельмi. Ноч ужо пачула Гукi калыбельнай. Спi, мая […]...
3. СТАРОЕ і НОВАЕ Ляціць над вёскай навальніца, Агонь нябесны хмары рве. Пярун на чорных конях мчыцца, Вось-вось зямлю вадой залье. Ад жаху збіліся […]...
4. Я губляю пачуццё быцця Я губляю пачуццё быцця. Трачу адчуванне цела й духа… Бездапаможная, нібы дзіця, Я уся – агонь, і боль, і скруха. […]...
5. Калі Гасподзь асвеціць пачуццё Калі Гасподзь асвеціць пачуццё – То боль душэўны, нібы воск, сплывае, Агонь Нябёсны існае яднае… Любоўю спараджаецца жыццё....
6. Сум восені Восень прыходзе павольна, Ды і куды ёй спяшыць? Засьвяціць і прыгрэць яшчэ здольна, Дажджом залатым абліць. Разьвітаецца з летам, чакае […]...
7. ВЕРАСЕНЬ, ЯК ВЕРАСЕНЬ Пабялiлi лес туманам – Густым, цяжкiм малаком. Нешта холад кроча рана, Енчыць зайцам пад акном. Трава раптам пажаўцела, Гарыць толькi […]...
8. МУЗЫКА ДАЖДЖУ Плачуць хмары. Мокнуць клёны. Летні дождж са мной вальсуе. З дынамічнасцю шалёнай На асфальце ён пульсуе. Forte, semplice, veloce… Гэты […]...
9. БЕРАГ МАЛЕНСТВА У кожнага ноша свая. i свой Бог. Не будзем пра Бога… А толькi: Вытокi дарогi – бацькоўскi парог, Бераг маленства […]...
10. Асенняя непагадзь Гарызонт сасоннікам расчэсвае Ветрам раскудлачаныя хмары, Залівае лістапад яшчэ свае Ўчора палымнелыя пажары. За акном ні проблеску, ні просіні, І […]...
11. РУЖОВЫ МАЛАДЗIК Як прагна п’е стамлёны пасля працы конь З туманам цяжкую i смачную вадзiцу, Так закаханая ў першы раз дзявiца Прыцісне […]...
12. БАЛОТНЫЯ ЯЛIНЫ Таемнасць Балотных Ялiн, Яна абступае знянацку. У плачы чорных галiн Пачуеш сумоту, не ласку. Замшэлая з часам сцяна, Сустрэне адразу […]...
13. Першы гром Сабою сонца засланіўшы, Размову хмары пачалі, Што зіму доўгую, стаміўшы Сугробы снега забралі. Вятры ганяюць іх па небе, Бо ўсе […]...
14. ПАРАСТКi Садзiцца дзень за лес стамлёна, Апошнi круг зрабiлi жураўлi Над полем, дзе зярняткi клёна Пусцiла парасткi з зямлi… Пасееў вецер […]...
15. Ліпень 1992 года Заліўнога дажджу дай нам, Божа! Хопіць гэтай праклятай спякоты! Колькі мучыць зямлю нашу можна, Зазлаваўся на нас так за што […]...
16. ЧЫМ МЕРЫЦЦА СВЯТАЯ БЕЛАРУСЬ? Бяры аловак, продак, у рукi, Ды паперы аркуш чысты. Пiшы сэрца свайго гукi Тыя, што пяе Айчына. Ад гранiц паўднёвых […]...
17. Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...
18. Я дыханнем сваім аднойчы Я дыханнем сваім аднойчы Тваіх вуснаў крануцца мару Пасярод звар’яцелай ночы На ускрайку бязмежнай хмары Я вільготнасць твайго пагляду Вып’ю […]...
19. Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света Пераклад з рускай мовы Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света, дзе зялёныя елкі журацца няведама што, і бяжыць напярод […]...
20. Як сад ад квецiнi дурэў Як сад ад квецiнi дурэў, Я палюбiў вясну за тое: За песню птушак, песню дрэў, Бо зразумеў – яно святое!.. […]...
21. Зноў дажджынкі – нябесная паства Зноў дажджынкі – нябесная паства, Бьццам сьлёзы, па твары цякуць… Ці твае неспакойныя пасмы Лёгкім дотыкам лашчаць шчаку?.. Можна вочы […]...
22. НА АХВЯРЫ Знаёмыя з могiлак твары, Змарнелi, згарэлi пакосы. Зямельцы маёй на ахвяры – З чорным халодныя росы. Пакрылi свiнцовыя хмары, Стронцый […]...
23. У дуброве Лес гаротны маўкліва стаіць. Ад дажджу засмуглелася даль. Ліст збуцвелы ў нагах шаргаціць. І паветра – зусім не крышталь. Мокнуць […]...
24. Ці ў апошні раз я бачу гэта поле Ці ў апошні раз я бачу гэта поле? хто я такі? Ці проста чалавек? не выбіраем у жыці сабе мы […]...
25. Лясная песня Лясная песня Ой, бярозы ды сосны – Партызанскія сёстры, Ой, шумлівы ты лес малады. Толькі сэрцам пачую Тваю песню лясную […]...
26. А заўтра А заўтра мяне схопяць рукі вуліц, дзе безліч ( не тваіх ) чужых слядоў. І нейкі дах маю душу атуліць […]...
27. КРОЎ БЕЛАЙ РУСI – Зязюля ў лесе халодным кувала, Матуля ля кроснаў дзiцяцi спявала: “Спi, маё сонейка, не ведай нiколi, Як вецер зрывае […]...
28. СЛУХАЮЧЫ БРАМСА Паклон маўклiвы – следам у адказ Пурпурны смех i лёгкi цiк шчакi. Аднак сустрэча гэта мела рэзананс: Гарачы поцiск не […]...
29. НОЧ ПРОЙДЗЕ – ДЗЕНЬ ПАЧНЕЦЦА НОВЫ – Дзень дагарэў сумотна дзесцi, Дачушка просiць побач сесцi: “Матуля, страшна мне, не спiцца, Мне трэба словы, каб малiцца.” “Заплюшчы […]...
30. Кінутая сядзіба “Кінутая сядзіба” Стаіць хата а над ей Сумна ветры веюць Хмары ходзяць, дождж ідзе Тут ні жнуць ні сеюць І […]...
31. Каб ня восень Каб ня восень за мокрым шклом, каб ня цемра глухой цішы, не лілася б ціхім дажджом адзінота маёй душы. Адляцела […]...
32. Пішчалаўскі замак Сьпярша гэтая песьня называлася “Міхайлаўскі замак”. Я жыў побач, як раз паміж тым замкам, а папроста кажучы, “Валадаркаю” і Міхайлаўскім […]...
33. Белая воля Мы шчыльнымі выйдзем радамі, Як продак-ліцьвін нам казаў. Штандарт бел-чырвоны зноў з намі, Нам волю ніхто не зьвязаў. Нялёгка пакрыўдзіць […]...
34. ХІБА ВОСЕНЬ ВІНАВАТА Хіба восень залатая вінавата, Што туманам ноч заслала берагі, Што лугі шалёна пахнучыя мятай Зацерушаць хутка белыя снягі. Не шукайце […]...
35. Несур’ёзны Дзед мароз Несур’ёзны Дзед мароз… ********************************* Дзед Мароз, напэўна, спіць Альбо заблудзіўся. Над ракой туман стаіць – Новы год не сніўся! Мокнуць […]...
36. ПАЭЗiЯ Паэзiя? Так, драбяза. Адказу не мае прамога. Пачуццяў чыстая сляза, Дарога нейчая да Бога. Чароўных гукаў, фарбаў свет, Птушыны шчэбет […]...
37. Па старым парку гуляе восень Па старым парку гуляе восень, Уся ў чырвоным ды залатым, А сэрца плача, а сэрца просіць: “Вярніце летнія дзянькі!” Па […]...
38. Адцвілі ў полі кветкі Адцвілі ў полі кветкі, Зжалі жыта камбайны, Сталі голымі палеткі, І прыйшлі к нам халады… У небе шэрым бродзяць хмары, […]...
39. Развітанне воіна Час прыйшоў нам сыходзіць, мама. Не кладзі мне з сабою слёзаў, грошай мне не патрэбна таксама: не адкупішся імі ад […]...
40. БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...