Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Развітанне воіна

Час прыйшоў нам сыходзіць, мама.
Не кладзі мне з сабою слёзаў,
грошай мне не патрэбна таксама:
не адкупішся імі ад Лёсу.

Ты кавалачак свежай зямліцы
загарні ў насовачку беражна.
Пакладзі мне… Не, не рассыпецца,
клапатлівымі пальцамі нежнымі.

Яе хмары дажджом цалавалі,
мы ступалі па ёй басанож,
і калючыя боты тапталі,
баразны ўразаўся нож.

Новым горам яе калечылі
і залечвалі раны ізноў.
Не зямля гэта – кроў запечаная,
гэта косці маіх дзядоў…

Быццам кольцы на зрубленых дрэвах,
паўтараецца круг той самы…
На мне крыжык. А плакаць не трэба.
Час прыйшоў нам сыходзіць, мама.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Развітанне воіна - Ксенія Валенда