Верш Нацдэмы

Мы не з тых, хто шукае цяпла і спакою,
калі край наш рабуюць, калі – слёзы й кроў…
З тых, каго сустракаюць свінцовай чаргою,
хто жыццё без разваг аддае за сяброў.

Дрот калючы адзін нам вянком на магілах
здраднік-лёс рыхтаваў, але лёсу на злосць,
калі толькі пульсуе яшчэ кроў у жылах,
спеў імкнецца ўгару, хай з прабітым скрыдлом.

Беларусь! Ты – наш лёс. Ты – жыццё і спакуса,
грэшны рай, дзіўны сон. Ты – каханне і боль.
Хай дрыжыць і гарыць зноў душа беларуса,
хай загоіць нам раны гарачая соль.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Спеў маёй душы На шляху раптам прыпынюся У вясновых дзівос пару. Пра красу роднай Беларусі З-пад нябёсаў спяе жаўрук. Пеючы ў вышыні адрання, […]...

Беларуская кроў У жылах цячэ беларуская кроў, Кроў маладосці, язычных багоў. У нашай крыві зіхаціць чысціня, Наша краіна на свеце адна. Ўдзень […]...

Наркаман У вачах празрысты, сіні лёд, бярэш іглу і вось узлёт, ляціш, туды, дзе сіні дым, памрэш калісьці маладым. Памрэш, а […]...

Калі цябе я бачу зноў Калі цябе я бачу зноў: У жылах маіх закіпае кроў, Кругам ходзіць галава, Без цябе няма жыцця! Мару аб табе […]...

Лістапад Мае лiсты не вернyцца нiколi. Сваiх лiстоў мне не напiшаш ты. Стаю адзiн у пасiвелым полi. Чытаючы аблокi, як лiсты. […]...

Крыўда Крыўда Лявон дзівіўся ўжо даўно: “Чаму так жоначка астыла? Ну нібы тое бервяно, Чаму ў жылах кроў застыла?” Ён галівудзіў […]...

Беларусь, Беларусь мая родная Беларусь, Беларусь мая родная З бедным коласам нiва няплодная Рэчкi вузкай выгiбы пятлiстыя I нябёсы такiя празрыстыя Беларусь, Беларусь мая […]...

БАЛАДА БАРЫСА САЧАНКІ (15.05.1936-5.07.1995) У кнігах, што сабраў ты, Беларусь жыве, Змагаецца, святкуе, плача і пяе, І мае Бога і ў касцёле, і […]...

Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...

БАЛАДА ІВАНА НАСОВІЧА (26.09.1788-26.07.1877) Там Беларусь, дзе беларус жыве. І не патрэбна Беларусь шукаць, Бо тут яна, як валуны ў траве, Як у […]...

Бацькаўшчына! Дзе жа Ты? Бацькаўшчына! Дзе жа Ты? Адгукніся крыху! Нораў свой ўсім пакажы! Дай народу дыху! Кроў гублялі, за Цябе! За сваю Айчыну! […]...

Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі Гады, падзеі ва ўспаміны адляцелі, Жыццё да фінішу імкнецца. А мы заўсёды маладымі быць хацелі – Душа ўсё роўна юнай […]...

БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...

БАЛАДА АЛЕСЯ АДАМОВІЧА (3.09.1927-26.01.1994) Не думаць пра сябе нідзе, ніколі І роднае нікому не аддаць. Айчына ёсць, калі ў яе ёсць воля, Нібыта […]...

Люблю вясну я, ды чаму Люблю вясну я, ды чаму Душой да восені гарнуся? Ці дрэву вечнасці свайму Лістком апалым я здаюся? Ці ў подыху […]...

БАЛАДА КАСТУСЯ ТАРАСАВА (10.10.1940- 20.03.2010) З-пад снегу праразаюцца дарогі, Як праз туман віднеюцца крыжы. Крыжоў, нібыта лесу, густа, многа, Але шчэ болей без […]...

Заснула стомлена душа Заснула стомлена душа, Зняла блакітнае адзенне, Садрала скуру пры падзенні… Заснула стомлена душа. І сэрца не стукоча ў тахт, І […]...

Іду дамоў Хваёвы лес, птушыны спеў… Салодкае паветра… Гоіць цела, гоіць душу, Ідучы ад самых недраў. А глыток вады са студні Кроў […]...

БАЛАДА ЯЎХІМА КАРСКАГА (20.12.1860-29.04.1931) У словах беларускіх Беларусь жыве, Як у жывой крыві-спрадвечны шлях людскі. Па ім жыццё, як сонца праз сусвет, плыве […]...

Слова і мова Бывае і так, што слова Будаража ў жылах кроў, Кліча родная мова, Радзімы даносячы зоў. Звычайныя простыя словы Ў кожным […]...

Лёс Лёс наш робіць новы крок, Хада року не вырок, Звініць у жылах жывы ток, Камень, зрушце, вось выток. Вось выток […]...

Развітанне з вераснем Капіляры завужаны ціскам нябыту, захрасаюць і глухнуць там эрытрацыты, кроў cгушчаецца ў жылах заціхае патрошку, з-за чаго так здушыла, ядрыць […]...

Жыві, Беларусь! Жыві, Беларусь! Веру, будзеш жыць заўсёды. Святло “Пагоні” будзе сэрцы нашы акрыляць. Жыве, жыве наш край пакутны і свабодны, Нескароная […]...

Не падайце духам, браты! Там, дзе пануе гнусь Камунафашысцкай сілы, Помніце, ёсць Беларусь- Бог наш да самай магілы. Не падайце духам, браты, Кіпіць у […]...

Немата Для раскрытай душы Немата – Гэта горш, чым вачэй Слепата. Немата – Калі сэрца імкнецца крычаць, Ды нехта Яго прымушае […]...

Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...

Захапляе-заварожвае Захапляе-заварожвае Пушчаў, рэк, азёр зямля… Ах, якая ты прыгожая, Беларусь мая! Між Літвою, Украінаю… Для ўсіх нацый ты свая… Ах, […]...

БАЛАДА АДАМА ПУСЛОЎСКАГА (1842(?)-26.06.1863) На белых травах кроў і кветкі на крыві, І ты па іх, палонны, на растрэл ідзеш, І спадзявання ўжо […]...

А што такое жыццё А што такое жыццё, Калі не хвалі, Які гайдаюць Нібы каралі Лёс на вятрах і агні? А што такое жыццё, […]...

Нью-Ёрк Нью-ёрк – гэта помнік гарадам гэта – ТА-ДАМ гіганцкая рыба у якой луска ад зьдзіўленьня паўстала дыбам і ўсё што […]...

Шчэ душа не паспела прачнуцца Шчэ душа не паспела прачнуцца, а зямля ўжо ўладарна і смела затапляе паводкай пачуццяў востраў сэрца майго здзірванелы. Зносіць смецце, […]...

БАЛАДА ЯЎГЕНА КУЛІКА (31.10.1937-12.01.2002) …Ты замкі аднаўляеш на паперы, Нібы ў былое адчыняеш дзверы. А там агонь і кроў там на траве, І […]...

БАЛАДА КАНСТАНЦІНА ТЫШКЕВІЧА (17.02.1806-13.07.1868) У чаўне, як Ной, па Віліі плывеш І збіраеш Беларусь, каб не знікала Беларусь у пыле і ў палын-траве, […]...

Пойце ўголас, вечары Пойце ўголас, вечары, Твар казычце сьпелым вецьцем. Не ставала нам пары, Калі скокі пад павецьцю. Кроплі ўгоман–мокры жарт, Ўкруг хвастатыя […]...

Сакура О, цуд! Яшчэ хвалюючы людзей, Што выжылі ў шаленстве землятрусаў, Зноў сакура ў Японіі цвіце – Вачам, слязьмі напоўненым, спакуса. […]...

У дарозе Бягуць бярозкі ля чыгункі, Гляджу на іх я з-пад рукі. Вясна дала ім падарункі – Зялёных колераў лісткі. Я іх, […]...

Грамадства – гэта сокавыціскалка Грамадства – гэта сокавыціскалка, што кожнага імкнецца скарыстаць па назначэнню, а пасля на звалку закінуць і аб тым не ўспамінаць. […]...

Маё сэрца ад шчасця рвецца Маё сэрца ад шчасця рвецца, Маё сэрца любові поўна Да цябе, што мяне расціла, Беларусь, ты – мая Радзіма. Мала […]...

Эпікурэйства Санет-газэль-туюг Дом на юру, вятры цалуюць юр, у ціхім доме піша вершы Юр. Ён наталіцца славаю паспеў, ён славіць краскі, […]...

Палон Прыдзе дзень той, калі ты скажаш мне хопіць… Я не буду спрачацца і працягну далонь… Ты рашуча і цёпла сваёй […]...