Верш Доля мая жытняя

Ещё вершы:

1. Доля батрачкі – Маці ў службу выпраўляе Родную дзяціну, Выпраўляючы, хавае Горкую слязіну. – Будзь паслушная, дачушка, – Навучае матка, – Дагаджай […]...
2. Ax, Беларусь, мая ты доля Ax, Беларусь, мая ты доля, Мая сляза і пацалунак, Маё ў бярозках белых поле, Мой песнямі набіты клунак! Нясу цябе […]...
3. Доля мая, ахвярная Ўсё, што павінна – здзейсніцца Што не павінна – не Йсці праз вароты цесныя Наканавана мне Йсці мне сцяжынкай вузкаю […]...
4. Беларуская доля Калісьці вялікае княства… З народам адзіным і мужным! Да варвараў трапіла ў рабства… Прабыўшы пад гнетам бяздушным! Стагоддзі, гады і […]...
5. Майго дзеда Усціна доля Майго дзеда Усціна доля Атрымалася горкай такою- Ён памёр у далёкім Комі Ніякою не вінны віною Больш пра гэта не […]...
6. БЕЛАРУСАМ ЭМіГРАНТАМ (Першай, другой і апошняй хвалі) Ты усё сваё шукаеш? Родны лес і поле. і нічога сам не маеш, Беларуса доля. […]...
7. Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...
8. Доля Я іду па асоту, каменні, Ногі збіваючы ў кроў. Ды трымаюць маё цярпенне Замовы сівых вякоў. Замовы ад духу злога, […]...
9. Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
10. Родны куток беларускага краю Родны куток беларускага краю, Лепей цябе зямлі я не маю, Тут усе знаема: і росны, і поле, Сэрцу вядома – […]...
11. Пад напевамі ветраў асенніх Пад напевамі ветраў асенніх, Над прасцягам разложыстых гоняў Карнаваліць жыццём вызвалення Векапомны Кастрычнік сягоння. I на вогнішчы буры віхрыстай, На […]...
12. Той самы менскі краявід Той самы менскі краявід, Адно што сонца стала болей: Мінаецца зіма паволі І птаства з выраю ляціць. Наперад выглядалі шлях, […]...
13. Наш родны край Край наш бедны, край наш родны! Лес, балоты і пясок… Чуць дзе крыху луг прыгодны… Хвойнік, мох ды верасок. А […]...
14. Пазова Пазова. Дух хаціны той сьляпечай, З пахілёнаю шулой, Дух двара, дзе хлеў асеўшы – Як павязаны са мной. Дух драўляный, […]...
15. Далёка-далёка за поле Далёка-далёка за поле, за сонечны, мройны прасцяг ляціць павуцінне. Ніколі яго не закончыцца шлях. Высока-высока над полем у нетрах блакітнай […]...
16. Не трэба мне казаць “бывай Не трэба мне казаць “бывай”, Бо сэрца больш не вытрывае болю. Ты лепш з жыццём мяне вітай, Жыццём, якое будзе […]...
17. Ад немаўленства маннай кашы Ад немаўленства маннай кашы Імгненьні капаюць, цурчаць, Каб чырвань гліны долі нашай Муром цагляным збудаваць. Доля адна ірвецца гмахам, На […]...
18. Птушыны спеў Вастрыня пачуццяў, дзе над полем шчабяталі птушак галасы, ды дарылі песню тую хорам слухачам, навокал што былі. Разумелі песні гэтай […]...
19. Быць альбо не быць За сьцяною – поле, Чорнае, пустое, А за полем прорва Стогне ў хмызьняках. Там пугач палюе Над цьвілой вадою, Крыламі […]...
20. Няма хады сярод балот Няма хады сярод балот, Толькі дрыгва, толькі багна, Аб чымсьці шапаціць чарот, Ды вольхі чорныя дрыжаць. Лясное, дзікае прывольле З […]...
21. НЕСУЦІШНАЕ Над згорбленым хмызняком, па-над мітуслівым полем ляціць радок за радком, прасякнуты шчырым болем. Пра боль я кажу таму, што сілы […]...
22. Паміж Бугам і Дняпром Брэшуць, я не адракуся Не ад мовы, не ад вершаў Не ад Бога, што малюся Як пражыць, калі не верыш? […]...
23. Першая навальніца Што за раптоўная навала Мне закружыла галаву. І сярод ночы распачала Дажджу турботную главу. І гаманіла, разважала Сцяной бязлітасных размоў. […]...
24. Гуслі Замешаны родныя гукі густа, Крыштальнай расою зіхцяць, звіняць. Гудуць над Белай Руссю гуслі, I песні-лебедзі ляцяць… “Запражыце коніка мне найлепшага, […]...
25. Два полі Было ў салдата два полі, поле, дзе кветкі ірваў, бегаў з сябрамі на волі, і поле, дзе ён ваяваў. Ціха […]...
26. Азёры За полем, за пожнямi, борам Сiнеюць абшары азераў. Так хочацца iм пакланiцца Сцюдзенай вадзiцы напiцца. У iх акунуцца i ў […]...
27. Забытаму жаўнеру Забытаму жаўнеру. Глеба Ржэва не воцат, А іржа ад крыві, Наўгародскім балотам Грэбляй косьці ляглі І жаўнерская доля Не прыймае […]...
28. Жыццё – нібы цягнік Жыццё – нібы цягнік… Гады мае – вагоны… Ўсё болей іх, цягнік усё расце. Ды сэрца – паравозік неўгамонны, Разгон […]...
29. Сэрца засціла слота Сэрца засціла слота, Захлынула самота. Дождж у тысячы ботаў Снег у кашу таўчэ. І, ўздыхаючы ўпотай Над маёй адзінотай, Затапляе […]...
30. Пачвары Над кабінетамі летаюць хмары, заселі бязлікага гвалту пачвары, не бачуць людзей, не чуюць людзей, бо грошаў усеўладных салодзяць іх чары. […]...
31. Валуны Дзеці жвірыстых выдмаў – Валуны і каменне, – Ледавік вас раскідваў Падталаю жменяй. Цар над мацерыкамі, Тут ён гнёт супакоіў, […]...
32. Брату Анатолю Брату Анатолю. Белбога стрэнь ці Чарнабога – Іх праўды, ілжы – не чапай, Нясі прывід жыцьця былога, Ідзі праз сьцюжы […]...
33. Плынь гвалту накрывае нас Плынь гвалту накрывае нас… Падай руку, а я – табе… I мы ўцякаем Ад чэргаў да зьбяднелых кас, Ад трафарэтных, […]...
34. Розныя два слупкі Кожны гадзіннік мае свой час, як чалавек – сваю праўду. Вось мы чаму ў нашым жыцці не бачым ні шчасця, […]...
35. Безгалосаю мова мне стала Мне ніхто не напіша, бо і я ня пішу, Безгалосаю мова мне стала. Можа выстылі годы чаканнем душу І яна […]...
36. РАДЗіМА СІНЯВОКАЯ Ты – мая далёкая, Радзіма сінявокая. У льняной кашулі, Песенка бабулі. У тумане стылым Ты сярод нямілых. Не родная, быццам, […]...
37. Ён быў на вайне На вайне даўно ён, на вайне. Там, дзе голад шчырыцца, там, дзе смерць з жыццём у гульне… На вайне ён, […]...
38. Поле дзікае Поле дзікае. п. данской зямлі. Поле дзікае, стэп залаты І лісьцё вінаграднаю крышай Дараваны мне лёсам каб жыць, Ці памерці […]...
39. Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...
40. БАЛАДА АРЦЁМА ВЯРЫГІ-ДАРЭЎСКАГА (4.11.1816–1884) “З Беларушчынай не развітаўся. Гэта мой ідэал,”– ты пісаў І праз ночы душою вяртаўся У той край, дзе раса, […]...