Верш Я – з агню і вады
Хто – з праху.
Хто – з гліны.
Хто – з каменю.
А я – з агню і вады.
Таму мне не плакацца
Каняю –
А гарэць і квітнець,
Як сады.
Каб праз часу падманы морныя
І расчараванняў сьцюжы
Агонь мой спаліў усё чорнае.
А вада наталіла
Засьмяглыя душы.
Ещё вершы:
- Воблік вады Пакуль бяжыць вада, Датуль яна жывая. Крывяніць дол руда, Як рана нажавая. Хоць двойчы не ўвайсці Ў раку адну і […]...
- Ля Вечнага агню 1. Б’ецца, як сэрца, трапеча агонь. Вецер цалуе, хвалюе яго. Гэты вятрыска – дыханне палёў, Што далятае з далёкіх гадоў. […]...
- Тварцам агню Агонь з нічога не ўзнікае. Павінна ўсё-ткі штосьці быць, Што разам з тым агнём знікае, Калі аблонь агню гарыць. Павінен […]...
- Прыручэнне агню Кінуты гаспадаром няўдзячным, Ён памкнуўся быў за ім услед. Доўга ў цемры бег, пакуль не ўбачыў, Што ўжо не дагоніць, […]...
- Хрышчэнская вада Агонь гарыць у печы зырка. Мароз на вуліцы пячэ. А недзе там, у рацэ глыбока, Вада хрышчэнская цячэ. Вада цячэ […]...
- I вёдры поўныя вады I вёдры поўныя вады, I вочы поўныя дабра. Гляджу на матчыны сляды На белай посцілцы двара. I з гэтай чуйнай […]...
- Ачышчаюць агонь і вада Ачышчаюць агонь і вада… Мо таму напрадвесні спрадвеку Ручаёў гаманкіх чарада Разлівае блакітныя рэкі?.. А згудзе ў векавечнай красе, Адсвяткуе […]...
- Брату Анатолю Брату Анатолю. Белбога стрэнь ці Чарнабога – Іх праўды, ілжы – не чапай, Нясі прывід жыцьця былога, Ідзі праз сьцюжы […]...
- Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два Ёсць словы, што прасцей, чым двойчы два: Зямля, вада, паветра і трава. Але чаму ж, як вымаўляю іх, Шчымліва перахоплівае […]...
- Усё брыду нязнанаю дарогай Усё брыду нязнанаю дарогай. Што гэты сон? адкуль яго павой?.. Ты той, Хто мне пасланы быў ад Бога. О, як […]...
- Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...
- Без вады Без вады Зноў вадзічку адключылі, А вы пыску не памылі? Ну, цяпер з нямытай пыскай Трэба класціся ў калыску! Не […]...
- Ранак над Мухаўцом Спатыкаецца фары прамень. Вось-вось – раніца – “медзь” па-над лесам. Зноў народзіць нам сонейка дзень, Што пальецца працоўнаю песняй. Кашляне […]...
- Мне бы мёртвай напіцца вады Мне бы, мёртвай напіцца вады – Сьвет убачыць, к жывой падпаўзьці, Устаць на ногі – далей ад бяды, За кімсьці […]...
- Закон вады Закружыла Завіруха, Карагоды завяла, Роі снежных белых мухаў Над зямлёю растрасла. Паміж соснаў і бярозаў Толькі хустка мільгаціць. Танчыць з […]...
- У хвалі восеньскай вады У хвалі восеньскай вады Глядзяцца клёны залатыя. Па розных берагах ракі Стаім затоена-чужыя. А сонца – роднае і вецер, І […]...
- Дзеці сонца, вады і зямлі Дзеці сонца, вады і зямлі… Што мы ў спадчыну ваша ўзялі: Цеплыню, каб усіх абагрэць? Глыбіню, каб душой не мялець? […]...
- БАЛАДА КАСТУСЯ ТАРАСАВА (10.10.1940- 20.03.2010) З-пад снегу праразаюцца дарогі, Як праз туман віднеюцца крыжы. Крыжоў, нібыта лесу, густа, многа, Але шчэ болей без […]...
- Не шукала Не шукала, Не спакушала, Чакала. Сустрэла – Не распазнала. Не зберагла, Не ацаніла, Недакахала, Не наталіла. Не сцярпела, Не даравала, […]...
- БАЛАДА ПЯТРА КРАЧЭЎСКАГА (7.08.1879 – 8.03.1928) Прага. Альшанскія могілкі. Светла Сцежка вядзе праз гады і праз лета Зноў да цябе, быццам бы да […]...
- БАЛАДА УЛАДЗІМІРА МУЛЯВІНА (12.01.1941-26.01.2003) Чужое становіцца родным, І песня спакойна плыве, Нібыта па рэчцы палотны, Нібыта буслы ў сіняве, Праз душы людскія і […]...
- Пачвара Чорнае сонца свеціць, Смерць кліентаў меціць. Пачвара вылезла з пячоры. Калі? Ды учора з вячора. І што рабіці нам? Пачвара! […]...
- Човен Паміж хваляў човен чорны. Ў рэчцы – чорная вада. Не відаць на дне нічога – Барада вадзяніка Захінае дно старанна […]...
- Слёзы сліваў Стаяць скалелыя сады. Сутонне сцішана сінее. Самлела сон сышоў сюды святлом сумлівым санцавея. Стаяць скалелыя сады. Спакусай свецяцця сузор’і. Сцюдзёна […]...
- Мова маіх бацькоў Багацце ад продкаў – родныя словы, Кожны з маленства ужо ганарыцца, Няма прыгажэйшай за нашу мовы, Толькі аб ёй трэба […]...
- Мора зімы У белае мора зімы адплывае наш човен. І ў хвалях-сумётах зьнікаюць за намі сьляды. Хоць зораў ня бачна – ці […]...
- Чорнае з золатам Чорнае з золатам прыкіпела да лісця, Да крывога месяца, навечна прыкутага, Апошнія ночы небу даліся Сталёвымі слязьмі і зорнымі пакутамі. […]...
- Малох Гэта не дождж са стрэх, Гэта – людскія слёзы, Гэта – вялікі грэх Хмарамі між бярозаў. Гэта крыві агонь, Не […]...
- За тое, што я лішні круг За тое, што я лішні круг Правёў з яе сяброўкаю, Не падала мне ў танцы рук, Дамоў пайшла старонкаю. Старонкаю, […]...
- Жальба дзяцей спаленай вёскі – Чаму не паліцца ў печы? Прастыла – як лёд, чарэнь. Накрыйце нам коўдрай плечы – Агонь нас зусім не […]...
- БАЛАДА АЛЬГЕРДА (1296-1377) …Залатая арда залатою не будзе І праз сінія Воды ардзе не прайсці, Бо тут наша зямля, бо тут нашыя […]...
- Вада Так, ты вада! Ты чыстая вада, Ты возера, сьвятая ты сьляза, Ты дабрыня, ты залатая мера, Ты міласэрнасьць, ты любоў, […]...
- Проста я цябе чакала …Проста я цябе чакала. Хай няўмела і няўдала. Сто дарог-расчараванняў. Сто грахоў без пакаяння. І капрызнай музы дотык. І густое […]...
- БАЛАДА ВАНДЫ ЛЯВІЦКАЙ (25.09.1895-8.12.1968) Далёка Беларусь – і ўсё далёка, Што сэрцу міла і душы было. Па снезе скача за табой сарока, Збіраючы […]...
- Я спытаў чалавека Я спытаў чалавека, Які прайшоў праз агонь, І воды, І медныя трубы: – Что самае цяжкае На гэтым свеце? І […]...
- Пакрысе ападае лістота *** Пакрысе ападае лістота, Пад нагамі – пажоўклае лета… Час ад часу прымроіцца мора Нібы з іншага, дзіўнага, свету… Час […]...
- …І тады закрычаў. І роспачны крык …І тады закрычаў. І роспачны крык праз храмы канфесій, праз выбухі й кулі вырваўся ў космас і ў вечнасці знік. […]...
- Адчуванне часу Праз паўгадзіны ты прыйдзеш. Праз паўгадзіны… Можа, спыніўся гадзіннік? Здаецца, два гады прайшлі. Як жыць на свеце з гэткім адчуваннем […]...
- БАЛАДА БЕНЯДЗІКТА ДЫБОЎСКАГА (29.04.1833-31.01.1930) Маёнтак родны твой Адамарын Застаўся без цябе, як плыт, адзін На хвалях часу і Еўропы тлумнай, Дзе і табе […]...
- БАЛАДА АРЦЁМА ВЯРЫГІ-ДАРЭЎСКАГА (4.11.1816–1884) “З Беларушчынай не развітаўся. Гэта мой ідэал,”– ты пісаў І праз ночы душою вяртаўся У той край, дзе раса, […]...