Верш У зялёным полымі траўня

Ещё вершы:

1. У Полымі Я ў полымі пачуццяў і падзей, Ужо трымцяць абпаленыя крылы, З узмахам кожным менш і менш надзей – На ўласныя […]...
2. Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Як у полі зялёным дубочкі Падрастаюць – чатыры сыночкі. Хоць сумнення ў душы зерне спее, […]...
3. Закувала зязюля у лесе празрыста-зялёным Закувала зязюля у лесе празрыста-зялёным… Божа мой! Колькі год яшчэ жыць нам з табою і жыць! Ранак ціхай вясны! Ранак […]...
4. Пяшчота траўня Пяшчотай траўня ахутаюць анёлы, За даляглядам водарам абдымуць росы… І бліскавіцай завітаюць крозы – Ушчэнт спаліць мінулае і слёзы… Нябачны […]...
5. Неба памяці Шэрае неба ў вачах шарэе Марва наўкола, нібы радзюжка, Даўка па ходніках днее, Горка як памяць курэее. Неба гаўбцовае шэра-саспелае […]...
6. Пабеглі ручайкі Пабеглі ручайкі… ******************************* Вясна шыбуе напрасткі – Паддаўся люты ёй нарэшце. Ужо пабеглі ручайкі, І вецер цёплы ў ладкі плешча. […]...
7. Вып’ю Я залпам вып’ю каханне, З табою разам да дна, Бо ёсць у мяне спадзяванне, Што сёння ў мяне ты адна. […]...
8. Зімняя ноч Зімняя ноч. Сцюжа Неба снягамі кружыць, Грае ў трубе вецер Незразумелы джаз. Мы, дзякуй Богу, дома. Нам тут усё знаёма. […]...
9. Я б мог перапісаць былыя вершы Я б мог перапісаць былыя вершы: Усё шчэ больш, мацней, наноў, Ды ведаю, што я даўно ня першы, Хто для […]...
10. Суботнịк ị вясна Нарэшце дачакалỉся… Вясна! Хаця яшчэ сваволỉць вецярок. Зямля паволỉ абуджаецца ад сна, Ỉмчыць дзятва ỳ гай па першы сок. У […]...
11. Балядашы бяроз, жырандолі кляновых палітраў *** Балядашы бяроз, жырандолі кляновых палітраў Запалаліся сьвечкамі ад лістападных дыханьняў. Гэты лес нібы Храм, дзе мы шлюбную шэпчам малітву, […]...
12. Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
13. Мужу Віктару Мужу Віктару Не сумуй, што з лепшаю паловай Свайго шляху трэба развітацца. Яшчэ доўга ў квецені вясновай Маладосць назад будзе […]...
14. Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...
15. БАЛАДА ІГНАТА ДВАРЧАНІНА (08.06.1895-08.12.1937) Пакуль ёсць школы-мова не загіне І родны край не згубіцца ў снягах, А будзе незалежнаю краінай, Дзе кожны ўспомніць […]...
16. Цеплай ціхай ночкай Цеплай ціхай ночкай, Па дарожцы, Неба зоркі рассыпала, Зоркі рассыпала, Ды на свята прыглашала. Там, дзяўчынка та гуляла, Русы косы […]...
17. БАЛАДА ФРАНЦІШКІ УРШУЛІ РАДЗІВІЛ (1705-1753) Жонка князя, паэтка, красуня, княгіня, Кіраўніца тэатра-і гэта ўсё ты. Прад камінам сядзіш і агонь, што ў каміне, Асвятляе […]...
18. Мы з паэтам ярчэлі ў вачах Мы з паэтам ярчэлі ў вачах, нібы ў сутве шаленства сівога. І чаканне згоднага “так” пажаўцела ў сланечнік Ван Гога. […]...
19. Не чакай! Напэўна, усе добра ведаюць песню N. R. M. “Тры чарапахі”. Так, я набралася смеласці зрабіць свой варыянт. Вось, што атрымалася. […]...
20. Злодзей У бабулі ў агародзе Пабываў сягоння злодзей. Покуль дзед ружжо шукаў, покуль боты абуваў, зноў з’явіўся ў агародзе з барадою […]...
21. Ільдзінкай блісне срэбная сляза Ільдзінкай блісне срэбная сляза, Спадзе са шчок і разаб’ецца на далоні… Ён зноў адзін і ты адна – У абдымках […]...
22. Везлі сена двое Накладзен воз аж да нябёс I рублем добра ўціснуты. Для вараных – пушынка воз, Адно ім толькі свісні ты. Воз […]...
23. Дрэва жыцця Добра, калі муж збудуе хату, Добра, калі ў ёй працягне род! Добра, калі ён пасадзіць дрэва, Добра, калі дрэва ўродзіць […]...
24. Сто раз Сто раз уваскрэсне і памрэ Мая душа ў абліччы новым. Быць заўтра ноце”до” ці “рэ”? Слугой Хрыста ці Казановай? На […]...
25. Сіняя зорка Ужо развіднела, але сонца яшчэ за лесам хавалася. і так нарэшце сталася, што раніца атрымалася сцюдзёна – росная… Але не […]...
26. Лёс чалавека Лёс чалавека часам цяжкі, Не ўсё ў ім складваецца роўна. Бываюць часта непагадзі, Прайсці праз іх патрэбна годна. Патрэбна верыць, […]...
27. Сакавіцкія арэлі Сакавіцкія арэлі… **************************** Блакіт нябёсаў акрыляе, Ірвецца сонейка ў пакой. Даўгачаканая такая, Вясна нам пестуе настрой. Шпачкі нарэшце прыляцелі І […]...
28. He напісаць з замілаваннем верш He напісаць з замілаваннем верш Пра мой Дняпро, стамлёны і агорклы. Чым ён яшчэ, атручаны, жыве Пад позіркам біблейскай Чорнай […]...
29. Непрыкметна падступіла восень Непрыкметна падступіла восень – Хутка пацямнела неба просінь, Выстылі маўклівыя прасторы, He гарыць касцёр на касагоры I плывуць ад лесу […]...
30. БАЛАДА МІКОЛЫ РАВЕНСКАГА (17.12.1886-9.03.1953) Шумяць знаёма ясень і каліна. Але не родны край тут, тут-чужына. І ты не вернешся дамоў ніколі, Як ліст […]...
31. БАЛАДА НАТАЛЛІ АРСЕНЬЕВАЙ (20.09.1903-25.07.1997) Далёка, нібыта ад сонца, ад маці-краіны З Малітвай у сэрцы за родны самотны народ, Глядзела ў чужыя нябёсы яна, […]...
32. Ушчэнт Ушчэнт. Мае думкі разбіліся цалкам ушчэнт. Пазёрства. Прытворства. Няма на зямлі адпачынку. Пабыць бы сабой не стагодде, а толькі хвілінку! […]...
33. Напрасткі да неба Напрасткі да неба, Дзе лістота коўдрай Атуляе восень Залатой пяшчотнай. Напрасткі да зорак, Талераў зіхоткіх Для душы сасмяглай У лесе […]...
34. Нарэшце прыйдзе сон Нарэшце прыйдзе сон і прынясе з сабою водар ночы і дажджу, і згаснуць у галовах думкі ўсе, І стане цёмна-цёмна […]...
35. Ода Беларусі Як рукі ў малітве. Я оду складаю І роднаму полю І роднаму гаю. Тут памяць крынічыць Святая, жывая. – Мінуўшчына […]...
36. Зоркі былі супраць нас Ты быў маёй недасяжнаю марай, Я – твой пякельны экстаз. Катам ты стаў, а тваёй я ахвярай, Зоркі былі супраць […]...
37. Купальская ноч ля возера Вось недзе за гэтым, а можа, за тым Ядлоўцавым знакам – імшара, Дзе папараць-кветка агнём залатым Закрэсліць зямныя ўсе чары. […]...
38. Калі прачнецца неба Калі прачнецца неба І ў ім успыхне зорка Тады мне будзе трэба Тады мне будзе горка… …неведама праз колькі, Неведама […]...
39. Страчаныя ідэалы Мы прыехалі ў горад і сталі Іншымі быццам людзьмі. І народзім такіх, як самі,- Без роду, без веры – Чужымі […]...
40. Каб было ў цябе шчасця багата Каб было ў цябе шчасця багата І не скрыбліся кошкі ў душы, Карані свае – маці і тату – Нібы […]...