Верш Вазьму з сабой ва ўсе дарогі
Вазьму з сабой ва ўсе дарогі –
Забыць ніколі не змагу –
Пяшчотны дожджык басаногі,
Вясёлкі вабную дугу,
Світанак песенна-шпачыны,
Сцяжынку ў срэбранай расе.
Яны – як згадка аб Айчыне,
Дзівоснай, велічнай красе.
Я з ёй – ад вечара да рання,
Я з ёй – ад рання да цямна.
Яна – і радасць, і адхланне,
Мой боль і горкая віна.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я вазьму ў далоні свет сонца Я вазьму ў далоні свет сонца, Я вазьму ў далоні зару, І ў тваё іх закіну аконца – Я табе […]...
- Я вазьму твой боль Я вазьму твой боль. Ты заслугоўваеш гэта. Ды заб’ю яго ў сябе І настане твае лета. Я хачу цябе абняць […]...
- Вазьму аловак і паперу Вазьму аловак і паперу, Пачну пачуцці рыфмаваць. Усё збалелае даверу Лісту, не здольнаму змяняць. Няхай у словах застанецца. Мо апасля, […]...
- Дык чаму ж я ліст не напішу Дык чаму ж я ліст не напішу той дзяўчынцы, птушцы басаногай, што так рана раніла душу і так позна выйшла […]...
- Дрогкія рукі твае Моўчкі вазьму ў далоні. Час прыпыняе бег – Вусны мае ў палоне. Паломнік тваіх вачэй, Палонны твайго дыхання. Цалую ячшэ […]...
- Па волі неба ПА ВОЛІ НЕБА Даруй мне, Госпадзі, даруй маё спазнёнае каханне! Дай выпісаць майму пяру той боль, што з вечара да […]...
- Смс Захварэла заляцаннем, Ды змяшаў усё прагрэс: і сустрэчы, і расстанні- Наш раман у смс. Замянілі ліставанне Тэхналогіямі спрэс. І жывем […]...
- Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў Прачнуся заране-заране, як свет нашых продкаў, – Не можа стрымаць сябе продкаў маіх гамана, Затоку зары пакалыхвае іхняя лодка, На […]...
- Каб заставацца назаўжды сабой У хвілі роздуму я сэрцам далятаю Да запаветных Прыпяцкіх пяскоў. Узбуджанай душою абдымаю Квяцісты выбух бэзавых кустоў. Іду дамоў знаёмаю […]...
- Галоўнае – з сабой не разысьціся Галоўнае – з сабой не разысьціся. Што б ні спрыяла: пернік ці прымус. Каб некалі, як лягу на абрус, Зьявіўся […]...
- Дарогі Дарогі вы шасейныя, Шчаслівыя дарогі, Істужкамі паслаліся На нашыя разлогі. Праз поле ураджайнае, Тарфяныя балоты, Праз пушчы векавечныя Ляглі вы […]...
- Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака Сядзіць ля дарогі бяздомны сабака… Старым стаў – і выгнаў яго гаспадар. Худы і аблезлы, дварняк-небарака, З надзеяй глядзіць ён […]...
- Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі, Доўгай чаргой яны прайшлі ўжо з тых пор, Як на зямлю нашу ступіў фашысцкі […]...
- Арыстакратка Лёс мяне сцежкамі радасці вёў, Вёў да цябе на спатканне, Ты – беларуска, ты – нашых краёў, Арыстакратка кахання. Гэтак […]...
- Месяц люты Вясёлы месяц люты, Мяцеліцай раскуты, – Шумі вятрамі, грай! Вятры пабралі лютні, Імчаць у свет бязлюдны. Праводзіны? Адходзіны? Зіме? Гэй, […]...
- Сяброўцы Магчыма твар, магчыма стан дзявочы, **Магчыма погляд стомленых вачэй, А, мабыць, прыгажосць асенняй ночы **Адкрыта вабяць – да цябе хутчэй […]...
- Сонца ў небе дзесь высока Сонца ў небе дзесь высока Ярка свеціць у зеніце. Так твая любоў здалёку – Свету промень у цямніцы, У якую […]...
- Прыйшла… І супыніла часу рух Прыйшла… І супыніла часу рух, I зноўку абудзіла боль таемны, Мне сэрца паланіла колам рук I роем мараў-сноў невераемных. I […]...
- Маміна хусцінка Мне у сталым веку давялося Атрымаць такую аплявуху, Што з аўчынку неба мне здалося: Ад прастуды так балела вуха! I […]...
- Бяссонне Зачапіліся думкі адна аб адну і забралі спакой, і пазбавілі сну. Наляцеў цэлы рой успамінаў і мар, і да рання […]...
- *** Я гэты боль перажыву Я гэты боль перажыву. Хоць цераз край – да дна дап’ю. Мой боль – нацятую струну Я не парву – […]...
- Камісар У студэнцкім Будатрадзе Брат Міколкі – Камісар, Будаваў дамы Ўсё лета. Лёг загар На мужны твар. Брата хлопчык Дачакаўся, Быў […]...
- Пасхальнае Пакладу у кошык вялікодных яек, завяжу хусцінкай І вячыстым ранкам яснаю заранкай панясу да цэрквы. У зіхатлівым ззянні па-над купаламі […]...
- Я пакінула сэрца на гэтай зямлі Я пакінула сэрца на гэтай зямлі, Што з дзяцінства Радзімай мне стала. Там, дзе ціха мне маці спявала”люлі”, Дзе пяшчотна […]...
- ПАСАГ ДЛЯ АЙЧЫНЫ ПАСАГ ДЛЯ АЙЧЫНЫ Як нявехна ў няроднай сям’і Ты пасагу сабе не надбала, Залатыя кляйноты тваі Ў пыху сёстрам сваім […]...
- Калыханка для Сына Спі Сынок заплюшчы вочкі За акном пануе Ночка Спі наш Родны люлі-люлі Побач Тата і Матуля Спі Пяшчотаю сагрэты Пад […]...
- Ня верыў я Ня верыў я, што так бывае. Ды міг той вечна сьцерагчы. Рука пяшчотная, жывая Сьцякла паволі па плячы. Адкуль, з […]...
- Ты – мой любы, мой каханы Ты – мой любы, мой каханы, Мой адзiны i жаданы. Ты – мой блiзкi i далёкi, Мой прыгожы, яснавокi. Ты […]...
- Галіны гнуцца пад цяжарам яблык Галіны гнуцца пад цяжарам яблык, і пах антонаўкі дурманіць галаву. А дзесьці там спявае сумна зяблік, схаваўшыся ў зялёную траву. […]...
- Рамонак і пчолка Пакахаў рамонак залатую пчолку, Туліць да прынцэсы жоўтую галоўку, На руках-лісточках гойдае, мілуе, Шараю гадзінай да яе чаруе. Апускае вочкі […]...
- Табою Захлябнуцца табою хачу. Апынуцца ў яве дзівоснай. Мой пакуль без апоры плячук. Стаць бы маці з табой. Потым хроснай. Мне […]...
- БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...
- Адкінь усякія сумненні! “Адкінь усякія сумненні! – Сказалі мне. – Ён толькі твой!” І рэк змянілася цячэнне, І боль, і радасць, і натхненне, […]...
- Навучыцца б мне прачуць Навучыцца б мне прачуць У струнах ветру сэрца ноты. Каб праз музыку дажджу Быў нячутны гук згрызоты. Навучыцца б мне […]...
- Ужо і зіма – убок Ужо і зіма – убок, He згледзіш – май ля парогу: Разматваецца патроху Жыцця майго клубок. На хустцы нябёс паяснелых […]...
- Мой самотны і велічны край! Мой самотны і велічны край! Ты згубіўся ў маўклівай глушы. Лепш на свеце не знойдзеш, бадай, Для змарнелай ад смутку […]...
- Салаўіныя ночы Чэрвень зноў побач крочыць, Ад вячорку да рання. Салаўіныя ночы Нагадалі каханне. Тое, што заблукала Дзесьці там у начы. Можа […]...
- Песімістычны верш I зноў хлюпоча ля вакон Дажджыста-шэрая зіма… Куплю, напэўна, парасон, Дый ботаў гумавых няма. Ну і надвор’е, божа мой! Так […]...
- Досьвед Досьвед – гэта гады, Якія ты пакінуў наступнікам у пакаленнях. Пачуцці – хвалі вады, Якую ты выпіў стагоддзі таму і […]...
- Не бойся, муха-нязграба Раса халодная Твой след адзначыла. А я, свабодная, Каханне ўбачыла. Пайду па следзе я, З табой сустрэнуся, Мяне як зведаеш, […]...