Верш Пагас агонь
Што зрабіць, калі я невясёлы:
Несуладна нейк на душы.
Нібы хтосьці агеньчык кволы
не памоцніў, а затушыў.
І адзін я на восеньскай стыні
замярзаю – пагас агонь…
Не! Вугольчыкі йшчэ не астылі,
аднавіць, можа, ўдасца яго.
Намаганне за намаганнем…
Распаліць бы нанова мне,
аднавіць бы дзівоснае ззянне,
хай насуперак восені мкне.
Ещё вершы:
- Хто можа схаваць агонь? Хто можа схаваць агонь, Хто можа спыніць світанне? У заўтра бяжы бягом, – Няма ў лёсу вяртання. Хто можа знішчыць […]...
- Подыхі восені Подыхі восені… ***************************** Першыя подыхі восені – Золкія ночы і раніцы. Сонейка ўсмешкі апошнія. Хмары гуртамі збіраюцца. Ціха злятае ў […]...
- Спяшайся распаліць кастры Спяшайся распаліць кастры Вясною, ранкам, вечарамі… З люстэрка пыл амый, сатры Даўномінулага рукамі. Галлё старое пазбірай: Сяброўтва. Слаўнае, ліхое… Хай […]...
- Пасля Барселоны Нібыта з раю Ты сыйшоў з Барселоны Пакінуў ззаду Саграду, Саграду, Саграду. І яблык спакусны На плошчах і вулках Пакінуў […]...
- Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
- Ачышчаюць агонь і вада Ачышчаюць агонь і вада… Мо таму напрадвесні спрадвеку Ручаёў гаманкіх чарада Разлівае блакітныя рэкі?.. А згудзе ў векавечнай красе, Адсвяткуе […]...
- Агонь учэпістай рукою Агонь учэпістай рукою палена загрудкі схапіў: і паплылі ўслед за ракою слядоў пунсовых языкі. І ноч пусцілася наўцёкі, і блізкай […]...
- Агонь апошняй свечкi Агонь апошняй свечкi Не згас пакуль, гарыць. i месяц Шляхам Млечным Шчэ прадаўжае плыць. I доўжацца шчэ спрэчкi Пра побыт […]...
- Свечка. Агонь. Пажар Свечка. Агонь. Пажар. Недзе Шапэн рыдае. Душы. Абдымкі. Жар. Веру. Хачу. Жадаю. Высі. Касцёл. Арган. Я ўжо амаль святая. Мроі. […]...
- Позні агонь у акне Надвор’е шалее наўколлем, Жахам калоціць сусвет, На сонныя пушчы і сёлы Дзікай пачварай раве. Завея кідаецца ў ногі Зграяю белых […]...
- Усе бачылі, як разгараўся агонь Усе бачылі, як разгараўся агонь. Адной дастаткова іскрынкі, Каб пагрэць зледзянелую ўзіму далонь І хлеба пасмажыць скарынку. Усе бачылі, як […]...
- Гарэў агонь маёй душы Я зваў цябе адвечным болем. А ты сказала, не пішы Мне пісьмаў гэтакіх ніколі. Не парушай ты мой спакой, Не […]...
- Калі прайшоў ты і агонь, і смог Калі прайшоў ты і агонь, і смог, Смак працы ўведаў і ад славы збег, Кахаў жанчын, піў асалоду кніг – […]...
- Выпускныя экзамены Ці святкаваць свой першы перавал? Якое ззянне кветкавай даліны! На жаль, свабоднай ні адной хвіліны. Раскоша легкадумная – прывал. He […]...
- ІІ. Парк горкі. Штыль (з цыклю Мінскія санэты) Барока восені – мой улюбёны стыль Убраньняў паркавых, калі ярчэй, іскрысьцей, Чым дзень яшчэ ці два таму ірдзіцца лісьце, І […]...
- Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
- Кляновае лісце Рэдка чуем размову аб лірыцы, Больш аб космасе, аб Амерыцы… Людзі сварацца, потым мірацца I за працаю славай мерацца; Патанаюць […]...
- Летуценне Я бачыў вобраз твой у сне адно імгненне Я чуў лагодны шолах жніўя з вусн тваіх Згубіўся ў мроях і […]...
- Заснуць ад водару магнолій Заснуць ад водару магнолій На фоне квецені садоў І больш не аднавіць ніколі Стракатасць маладых гадоў. Не смерці прагнучы, а […]...
- Пачатак восені Восені пах пачула, Гладыёлусны, хрызантэмны. Спас мядовы на вуснах адчула З хваляваньнем дарэмным . Кіслыя яблыкі стануць салодкімі, Ночы доўгімі, […]...
- Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Дзяўчынка з чырвонымі ружамі Прабегла праз раніцу светла Па вуліцы Веры Харужай З прыгожым вялікім букетам. Было ў гэтым штосьці […]...
- Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...
- Жыццё, жыццё… He першы, не апошні Жыццё, жыццё… He першы, не апошні… Вось і разваж, дзе блазен, дзе герой, Калі з гары ўпрагаўся ў воз парожні […]...
- Пакліканай восенню Мілай Танечцы 1. Больш за восеньскае шчасце, што можа быць? Усё наўкол адмірае, а ты жывеш сваім восеньскім шчасцем. Дакладна, […]...
- Цнота адзіноты Ты – адзін на адзін з цішынёй, з тужліваю думкай сваёй. Ты дзівоснае, хмельнае шчасце каўтаеш у згадках і марах. […]...
- Дажджы восені Коліш вострымі абцасамі Кляновы восені дыван, А я падошвамі, як прасамі, Разпрасоўваю валан. Мяне ты раніш словамі, А я стараюся […]...
- Падала зорка Падала зорка з неба, – Я загадаў жаданне. І мне жаданне гэта Марай вялікай стала. Бог за маё старанне Узнагароду […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- Герою Трымайся, Герой, мы з табою, Не змогуць цябе асудзіць. Не ўдасца нікому ніколі Закон векавы адмяніць. Закон векавы, што гаворыць: […]...
- Моўчкі подпаўзае адзінота Моўчкі подпаўзае адзінота І садзіцца побач. Мы ўдваіх. Можа забярэ яна турботы, Можа прынясе яшчэ. Услых, Можа павядзе яна гаворку, […]...
- Люблю вясну я, ды чаму Люблю вясну я, ды чаму Душой да восені гарнуся? Ці дрэву вечнасці свайму Лістком апалым я здаюся? Ці ў подыху […]...
- Маёй чараўніцы Мірнай справы чараўніца І крыніца дабрыні, Лекаў дай тваіх напіцца, Ад хвароб абарані. Веру я табе і Богу І каханне […]...
- Як ападае ліст Як ападае ліст, як ападае… Нібы дазволу ў восені пытае. Бывай, галінка гнуткая, бывай! Няхай цяпер цябе галубіць вецер, Салодка […]...
- Жыві, калі ласка, каханне Жыві, калі ласка, каханне Як лёгка згубіць каханне Ў юначых ранімых сэрцах, І зробіцца ноччу ранне, Замуцяцца воч азерцы. І […]...
- Перадзімовае Зоркі, вечнасць… Вечар матыльком на плечы… Хутка і вячэра – Мы запалім свечы… Так прыемна побач Перад поўняй поруч… Мы […]...
- Вагзаля “Менск-восеньскі Цень вагзалі плошчу вошчыць, Гоніць вецер вецьце сьмецьцем. Скрухі костак не пагрэць нам Ў цьмяным восені сяйве. З пыс здарожаных […]...
- А можа, там і ёсць той бераг А можа, там і ёсць той бераг, Дзе сонца цмокае рака, Дзе ў туманах сцюдзёна шэрых Бляск аксамітны лазняка? А […]...
- ДЫМ ДА ГАРЫ Нешта даўгое пяе калаўрот, Голасам сонным, поўсцю авечай. А ад зачыненых нанач варот- Тумана шматкі да самай рэчкі. Ноч абгарне, […]...
- Час вілікі манюка * * * Час – вялікі манюка і злодзей вялікі, падмане ён і ўкрадзе апошні рубель. Ты навошта з нябыту […]...
- Вецер кідае лісце ў вокны Вецер кідае лісце ў вокны, пад дажджом каштаны дрыжаць. Я стаміўся ад гэтай восені, я стаміўся цябе кахаць. Спадзявацца, у […]...