Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Неабсяжнасць брыдкай адзіноты

Неабсяжнасць брыдкай адзіноты
ў шуме і ў назоле мітусні.
Золкасць восеньскай агіды-слоты
ў квецені бушуючай вясны.

Кроплю радасці зап’ю глытком атруты.
Што ж паробіш, зноў усё наноў:
Кроплі радасці і мора смуты,
І прывіднасць паратунку сноў.
І прытворнасць звыклая наўкола:
Паказны, прыязны быццам, смех.
Дзень за днём становіцца свет горай,
Бо кіруецца на сэнс пацех.

Кропля радасці, а потым зноў атрута –
Раз за разам лёс віруе крута.
Ды трымае думка, як лагода:
“Патрывай, так будзе не заўсёды!”

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Неабсяжнасць брыдкай адзіноты - Марыя Кобец