Верш Няхай палунаюць сьняжынкі вольныя

Лашчыць сваёю музыкай цішыня,
Пяшчотна вецер трымціць увечары.
Дзесьці так гучна пяе вясна,
Вабіць кволым ды крохкім плечыкам.

Ціха-ціхенька ўцякае зіма.
Ты пачакай яшчэ, даражэнькая,
Ня аддавай пакуль п’едэстал.
Няхай палунаюць сьняжынкі маленькія.

Лашчыць сваёю музыкай цішыня,
Сумна глядзець праз акно самотнае.
Людзі ж бягуць усе дзень да дня.
Толькі ты застаешься вольнаю.

Вабіш беласцю коўдры зямной сваёй.
Вабіш вокам сваім ты цнатлівым.
Пачакай жа сыходзіць на супакой,
Я цябе не разгледзела ўважліва.

Цягне жыццё ланцужок адпаведнасці
Праз кіламетры лёсаў цяжкіх ды хвацкіх.
А хтосьці бяжыць па сучаснай лесьвіцы,
У дзяцінстве не нагуляўшыся ў цацкі.

Лашчыць сваёю музыкай цішыня,
Сумна глядзець праз акно самотнае.
Ня аддавай пакуль п’едэстал.
Няхай палунаюць сьняжынкі вольныя.

27.12.2012

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Сьняжынкі-парашуты Сьняжынкі-парашуты Кружляюць за вакном, Спаміж самотных дрэваў Шукаючы спакой. Паверце, шлях няпросты Зь нябёсаў на зямлю – Стамлёны пух бялёсы […]...

Няхай раскажа час мінулы Няхай раскажа час мінулы, Як трэба жыць, пакутаваць, кахаць, Любіць Радзіму, да сяброў быць чулым, Як сваё сэрца трэба аддаваць. […]...

Агеньчык дабрыні няхай не згасне у сэрцы нашым Не крыўдзі бліжняга свайго, Бо не загояцца у сэрцы раны, І будзеш ўсе жыццё саромецца Сваёю брыдкай справы.. Лепш добрым, […]...

Няхай балiць! Я чую што жывы! Няхай баліць! Я чую што жывы. Я ведаю, што зноў тварыць сумею І бачыць твае вочы візаві І цалаваць грудзей […]...

Клауд верш Сяжу. Вачыма у акно гляжу. Мне сумна. Жду пакуль дадут дажджу. Хай ветрык шторы шкуматае. Хай вершы дрэнна я складаю. […]...

Вольныя! Давай схаваемся ўдваіх пад шэры куст Ды файна, каб ніхто не заўважыў! Каб не чутно было і чарвяку, Пра што […]...

Няхай Сумуе восень ля парога, Дзяўчынай юнай чырванее. Глядзіць на лецейка з трывогай, Нахай цяплом яе сагрэе. Няхай чырвоныя лісточкі Халодны […]...

Няхай уславіцца Лянота! Няхай уславіцца Лянота! Так бы і жыў заўжды ў гульбе! Ды прыйдзе страшны звер – Работа, Ашчэрыць зубы на цябе, […]...

Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы, паколькі столькі сіл у зла, на відным месцы “Дошка ганьбы” перад вачамі ў нас была. […]...

Няхай з мяне смяюцца Няхай з мяне смяюцца тыя, Хто збеглі з дому ў iншы рай, Але й на горы залатыя Я не змяняю […]...

Няхай з мяне смяюцца тыя Няхай з мяне смяюцца тыя, Хто збеглі з дому ў iншы рай, Але й на горы залатыя Я не змяню […]...

Вольныя думкі Дзе я належу? Дзе я блукаю? Калені дрыжаць, а сэрца палае. Анёл-ахоўнік, я не ўяўляю, чаму боль не раніць, а […]...

Трыялет “загінуў пакінуў ты нас Трыялет Загінуў пакінуў ты нас Душою сваёю прызнанай. У сэрцы, застаўся ты ў нас. Загінуў пакінуў ты нас. Няхай, хоць […]...

Паэма да св. іаана Кармянскага. 5. Дзецям Хрыстовым …Палымнее душа Чысцінёю, святлом і любоўю. Ззяе так, Што балюча, няможна глядзець. А праз ззянне – Сцякае жывою крывёю сваёю. […]...

Вечар на захадзе ў попеле тушыць Вечар на захадзе ў попеле тушыць Кучу чырвоных кавалкаў вугля; Ціха ўсё; вецер лістка не зварушыць, Не скалыхнуцца ні траўкай […]...

Не ляці, пачакай, прыпыніся Не ляці, пачакай, прыпыніся, На хьвіліну заплюшчы вочы, І да мары сваёй дакраніся, Сярод цемры бясконцай ночы Зьберажы ўсе пачуцьці […]...

Грукаюць колы цягніка Цягнецца шлях дадому. Доля шчаслівая, не знікай – Лепшай не будзе долі. Ты пачакай, пачакай яшчэ, Дай мне на свет […]...

БАЛАДА СТАНІСЛАВА МАНЮШКІ (5.05.1819-4.06.1872) Як ветразь, музыкай тваёй з аргана Напоўнены касцёл Святога Яна, І Вільня, як каўчэг, праз свет плыве Па золаце, […]...

Вятры-муэдзіны Хай неразумныя выкрыкі птушак Хтось лічыць музыкай лепшай, адзінай… Слодыччу пояць вар’яцкія душы, Выюць у шале вятры-муэдзіны. Выюць, склікаюць сталёвыя […]...

А ты ідзі! Дарог у свеце многа, А ты між іх сваю знайдзі. Няхай нялёгкая дарога, А ты ідзі, А ты ідзі!.. Няхай […]...

Не сыходзь Не сыходзь, будзь побач. Усё рушыцца? Ну i хай. Калi ласка, у апошнюю ноч Чалавецтва мне “Good bye” Не скажы, […]...

Зімовае сонца Сонца ў студзені дурэе – толькі свеціць, ды не грэе. Снег блішчыць, аж вочы слепіць. Снежных баб ніхто не лепіць. […]...

Той год, калі ты быў жывы Той год, калі ты быў жывы, Імкне праз ліпень, і на выспе Праз пах ігліцы і травы Блукае шлях да […]...

Зраблю гарбату Зраблю гарбату З твайго букету, З чырвоных ружаў, Што зараз дужа Мне рэжуць вока Сваёю спёкай. Чырвонай плямай У пакоі […]...

Пагарджаем мовай Што можа быць чароўней роднай мовы? Яна цудоўнай музыкай гучыць, Ды мы забылi з часам продкаў словы, Ад iх зусiм […]...

Вось так Вось так. Айчыне – чаканьне, Дзяўчыне – каханьне, Радне – мілаваньне – Не здаволіть ніяк… Каб усё клалась часу, сваёю […]...

Васіль Зуёнак (Водгук на “Родны мой краю”) АД-КУЛЬ Адкуль дасылаюцца выпрабаванні? Дзе іх нараджаюць, гадуюць, куюць? Каму так патрэбна рабіць намаганні, Каб выканаць справы, якія клянуць? У […]...

Ты скажы мне, зязюля Напілася зязюля сцюдзёнай расы I хацела ляцець да сябе у лясы, Толькі я папрасіў: “Не ляці, пачакай, Сумна мне, закувай”. […]...

Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света Пераклад з рускай мовы Я лячу ў цішыню невыразнага сіняга света, дзе зялёныя елкі журацца няведама што, і бяжыць напярод […]...

Гордае імя Мая маці ё літвінкаю, Беларускаю заве сабе але, Бо Літву ня лічаць тут сваёю, Такіх словаў няма ўжо на сяле. […]...

Юпіцер Мы паляцім з табою разам на Юпіцер, Дзе зорки ясныя чакаюць нас з табой. Жыцце не вечнае, але на той […]...

Зоркі жыцця Палохаць павінна аднолькавасць думак, А нас яна вабіць. Не слухаць патрэбна, што іншыя кажуць, А мы проста так Прымаем да […]...

Прытча “Люстэрка і шкло У бацькі неяк сын спытаў: – Чаму – у беднага бываю – Ен сам багацця не прыдбаў, Але хоць як […]...

Заквітнела ноч Заквітнела ноч вясеннім месяцам, Збегліся ўсе зоркі над зямлёй. Цішыня з канапы ножкі звесіла. У паветры водарны спакой. Адчуванне сумнай […]...

А я ня ведала цябе А я ня ведала цябе… Пяшчоту слоў, блакіт пралесак, Ды водар траў у вясновым сне, Што мякка вабіць на ўзлесак. […]...

Калыханка маме Быць разам выпадае нам так мала… Забудзь трывогу вечную сваю, Прыляж, мая натомленая мама, Як некалі ты мне, табе спяю. […]...

Ля сьцяны Зубамі легшы ў бок сузор’яў, магчыма з’есьці ўсё вакол. Усё(!) што ёсць вакол жывое!!! У забыцці на зайздрасць гон. Глядзець […]...

Дождж ” Дождж” Дождж залівае, я адна Сяджу гляджу ў акно Не відаць неба, пустэча Акно ўсё ў слёзах святла Бяроза […]...

Калядная зорка У вечар калядны, святы, дабрахочы забудуцца крыўды і боль заадно, І будзе з надзеяй між цемры і ночы калядная зорка […]...

Пад стукі вагонных калёс Пад вечар пацеркі густыя з краплёў пасыпаў красавік. Ты чутка слухаеш, прынік, як звоняць перлы вадзяныя. У іх ззяе захад […]...