Верш Круцяць вітрыны коламі
Круцяць вітрыны коламі. Здымуць, надзенуць панчошку. Гарыць у чатыры колеры Шкляная дзявочая ножка. Слова знаёмае літасці Просіць, галосіць над крамай. Неонавай пугай літары Ганяе пастушка рэклама. За што, ну за што цябе, слова, Гэтак сцябаюць сурова?
Ещё вершы:
- Дожджыкава песня Еду, еду на кані я па белым свеце. – Дожджык, дожджык, секані! – дружна просяць дзеці. Памагчы я вельмі рад. […]...
- Журба На могілках вецер галосіць, смутак гайдае над крыжам. Пад сонцам травеньскім рыжым жанчына у Госпада просіць: “Даруй нам Ўсявышні спакой, […]...
- У жыццёвым коле літары, як спіцы У жыццёвым коле літары, як спіцы. І калі спіцы гэтыя дастаць, Павінен будзеш прымусова ты спыніцца І не на год […]...
- Сірочыя вочы Рэклама мяне давяла да прастрацыі – Імклівы прагрэс па галактыцы крочыць… Крывавым адбіткам на цывілізацыі Паставілі кропку сірочыя вочы. Не […]...
- САМОТНЫ КУПАЛА Уваходжу ў вялікую залу, Ці чырвоную, ці ружовую… Бачу прывіда – Янку Купалу Ці яго душу папяровую. Што напісана ў […]...
- Чароўнае слова Выспела. ўпала чароўнае слова. скача каляровым мячом. толькі табе, нікому другому квола-пяшчотае, ни прашто. ўпала. стала светла у хаце. не […]...
- У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...
- Сонцавы промні фарбуюць лістоту Сонцавы промні фарбуюць лістоту, Ціха плыве павуцінавы дым. Восень ільдзінкі кідае ў воды, Дыхае яблычным пахам густым. Што за сінеча! […]...
- БАЛАДА ВІЦЕНЯ (?–каля 1316) Пагоня… Імчыцца пагоня, імчыцца Наперадзе князь на бялюткім кані І меч у яго, быццам бы бліскавіца, І вораг, […]...
- Роздум пастушыны Я – ваш пастух, авечкі, Я – вам амаль за татку: Пасіцеся каля рэчкі У згуртаваным статку! Дык жа скажыце […]...
- Я беларус у душы Гэй, я устаў з кален, з плечаў скінуў горб, Збег з-пад чужынскіх сцен, бо не некі жлоб. Я не пляшу […]...
- Абмовіўшыся Толькі адное мы чуем у мове – Не ахвяруйце сябе і людзей. Мова нас просіць праз кожнае слова- Я буду […]...
- Гарнуся да Гарнуся да роднага слова нібы да бабулькі сівой. І хораша гэтак. Бадзёра знікае з душы непакой. І гоіцца боль патаемны, […]...
- Мы, азірнуўшыся, бачым сны Мы, азірнуўшыся, бачым сны дождж, восеньскіх вуліц пустыню. Там за вакном – бязмоўя карціны, У смузе святла – сілуэты, вітрыны […]...
- Прабач Прабач мяне за ўсе… За пылкае каханне, Якім жіву я серцам і душой. Хвіліны без цябе – цяжкое пакаранне, Але […]...
- Кажыце сваяцтва, а не радство Кажыце сваяцтва, а не радство, Кажыце краса, пекната, хараство, І дабрыня, меншыня, меншыня – Кажыце, пакуль вам падказваю я. Адметны […]...
- Адразу прашу прабачэння за мову Адразу прашу прабачэння за мову – З вас большасць яе да вясковай адносяць. Ды маю надзею, што нейкія словы Раз-пораз […]...
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- Маё сэрца Ты – гаспадар мой. Я – слуга табе. Твае загады ведаю без слова. I ты ўзаемна гэтак служыш мне: Аддана, […]...
- Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel, Беларушчыны пакуты, ціснуць кАты на прабел. Хворыя дэгенераты, пацяшаюцца над мальцам, Тычуць пальцам […]...
- Няхай уславіцца Лянота! Няхай уславіцца Лянота! Так бы і жыў заўжды ў гульбе! Ды прыйдзе страшны звер – Работа, Ашчэрыць зубы на цябе, […]...
- Не бывае гэтак, не бывае Не бывае гэтак, не бывае, Немагчыма любых праклінаць. Як жа так, што я табе жадаю Больш нікога ў свеце не […]...
- БАЛАДА БРАНІСЛАВА ТАРАШКЕВІЧА (8.01.1892–29.11.1938) Слова да слова, як цэгла да цэглы– Так беларускі будуецца Дом. Колькі ў падмурак яго з нас палегла! Колькі […]...
- Дружын эйнхерыяў яднанне Вэрвольф, ваўкалак і ульфхэднар, Берсерк і жамойцкі мядзьведзь: Дружын эйнхерыяў яднанне. Йдуць войскі новага змагання Каб ворагам расы згарэць. Хай […]...
- Сэрэнада А. Жанчыны чытаюць “Алесю” і “Vogue”. Мужчыны віно распіваюць на трох. Сабака на сучку юрліва налёг і прагна яе дзяўбе. […]...
- Я цябе не забыў Я такім стаў, як быў – не такім, як усе… Не, цябе не забыў – забываю пакуль, пакрысе… Незагойных шмат […]...
- У растанні Сярод мора, халоднога і бурлівага, Дзесь знаходзішся там ты, І вада сваімі пералівамі, Будзіць раніцай цябе заўжды. А я тут, […]...
- Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...
- Арыстакратка Лёс мяне сцежкамі радасці вёў, Вёў да цябе на спатканне, Ты – беларуска, ты – нашых краёў, Арыстакратка кахання. Гэтак […]...
- Муж і жонка Сямейны абед. -Ці смачны суп? – яна спытала. -Не маеш тэмы для скандала?.. *** Муж і жонка. -А хочаш, мілая […]...
- Самы геніяльны Калі патрабуе жыццевая мэта, Калі сярод ночы не хочыцца спаць, Душа ў сумленні жывога паэта Натхненне дае, што патрэбна пісаць. […]...
- Вярба Чырвонае неба. Многагалоссе. І дум метуслівых вітая чарга. Аб кім клапачуся, куды я імкнуся Не ведае нават старая вярба. Яна […]...
- На Возеры Нас возера прысніла Нас возера вязло і літасці прасіла Кляновае вясло Спакойная вада На беразе вуголле А нехта спіць, відаць […]...
- Як умее кахаць беларуска Я пяшчотай цябе атуляю, палю. Да нябёс уздыму шчасце нашае, любы. Гэтак сонейка ранкам цалуе зямлю. Гэтак месяц начны вербалозы […]...
- Адной табе! Адну цябе хацеў бы апяваць, Ды не хапае мне ні голасу, ні слова. Адну цябе у марах пазнаваць – Душа […]...
- Апошняя паранджа Муэдзін ахрып і з мінарэта, стомлены, як вол, пачаў мычэць. Не ідуць – крычы хоць усё лета – мусульмане верныя […]...
- Мне цябе абяцала восень Мне цябе абяцала восень разам з жоўтым лістом кляновым. Паміж шчасцем старым і новым Цёплым ранкам, гадзін у восем. Белым […]...
- Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
- Я дужы Што дужы я духам – Паверце, Ніколечкі ў тым не хлушчу. Надарыцца – Нават у смерці Я літасці не папрашу. […]...
- Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА Трымціць непаслухмяная рука, Баліць душа і замірае сэрца, І слова выбіваецца з радка – Яшчэ не ўсведамляе сэнсу смерці. Не […]...