Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА

Трымціць непаслухмяная рука,
Баліць душа і замірае сэрца,
І слова выбіваецца з радка –
Яшчэ не ўсведамляе сэнсу смерці.

Не стала дуба ў полі – ЗНАК БЯДЫ,
І навальніца ў роспачы ад ранку:
Цяпер яна не ведае,
Куды
Накіраваць наступную маланку.

Жалобная віруе талака,
Не верыць,
Што жыццё яго пражыта.
А як Радзіме жыць без Васілька?
Ці будзе каласіцца ў полі жыта?

Пакуль мы ў смутнай мітусні прамоў
Ягоны скон асэнсаваць не ў стане.
Напэўна, і вярнуўся ён дамоў,
Бо ведаў, што ніколі ўжо не ўстане?..

Гаротна будзе слёзы неба ліць,
А чалавек – да ісціны імкнуцца…
Каб высветліць,
Што МЁРТВЫМ НЕ БАЛІЦЬ,
Ён здольны быў
ПАЙСЦІ І НЕ ВЯРНУЦЦА.

І літасці ад лёсу не чакаў,
За спіны непрывычны быў хавацца,
А нам, жывым, і смерцю ўласнай даў
Ці не апошні шанец – аб’яднацца!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Памяци ВАСІЛЯ БЫКАВА - Георгій Ліхтаровіч