Верш На могілкі

Ещё вершы:

1. Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...
2. Паўз могілкі мая дарога Паўз могілкі мая дарога. Штодня – заходам і світаннем. Твой крыж вітаю адвітальна. Даруй-даруй! Усё – ад Бога. Рука ў […]...
3. Я прачнуся Я прачнуся – і гляну ў аконца, Усміхнуся руплівым шпакам, Травам росным, высокаму сонцу, Неба сіні ды зорным шляхам, Воднай […]...
4. Пра шчасце Быць шчаслівым ў жыцці даволі проста: З сумленнем неабходна згодна жыць, Жыццевым шляхам няўхільна рушыць годна, Сваёй душы спакоем пастаянна […]...
5. Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам Пойдзем, пойдзем Млечным Шляхам, Там спакой і цішыня. Паляцяць за намі птахі, Наша лепшая радня. Паляцяць за намі дрэвы, Нашы […]...
6. Яблыкі сьнежня Моўкнуць у чароўным сьне зьніклыя сядзібы, Яблыкі ў тваім вакне стынуць паміж шыбаў, Лёгкі сьнегавы кілім лёг над кожным дахам, […]...
7. У жыццёвым коле літары, як спіцы У жыццёвым коле літары, як спіцы. І калі спіцы гэтыя дастаць, Павінен будзеш прымусова ты спыніцца І не на год […]...
8. МУЖЧЫНА Мужчына адбярэ спакой – І сэрца сціснецца, як птушка, Прыціснутая пад рукой. Ты згодна стаць яго вяснушкай, Намаляванай пад шчакой, […]...
9. Сьняжынкі-парашуты Сьняжынкі-парашуты Кружляюць за вакном, Спаміж самотных дрэваў Шукаючы спакой. Паверце, шлях няпросты Зь нябёсаў на зямлю – Стамлёны пух бялёсы […]...
10. Стары сад Люблю даўно свой сад стары, Яго таемныя размовы, Дзе дрэвы, даўнія сябры, Мяне прывечваюць вяснова. Тут лісця, квецені размах – […]...
11. Застанься Застанься. Ноч у чэрвені плыве Да досвітку сляпым, кароткім шляхам. Давай прысядзем моўчкі на траве, Што прарасла пад неба зорным […]...
12. Да берагу роднага Да берагу роднага Плыць бы і плыць, І бачыць вакол Толькі мір, ды спакой… Дарога да дому, Як сонца к […]...
13. А будзе час, калі і без нагоды А будзе час, калі і без нагоды, А проста так, ад шчодрасці быцця, Успомняцца ранейшыя нягоды Раней нязнанай мерай пачуцця. […]...
14. Васільковы стан Асядзе пыл сцяжын далёкіх, У душы паселіцца спакой… Праз каласы палёy’ жыццёвых Стан васільковы маніць твой. Калісьці ён такі далёкі […]...
15. ЖАХ На планеце Зямля – неспакойна. Ды цi быў на планеце спакой?.. Не канчаюцца звадкi i войны, Кроў людская лiецца ракой. […]...
16. …Імглісты прысак ледзь ліпеў Імглісты прысак ледзь ліпеў, на ўзмежку пасвіліся коні, мой бацька спаў. А я сядзеў, забыўшыся зусім на стому. На грудцы […]...
17. Метро “Асьцярожна. Дзьверы зачыняюцца”, І так спакойна ірвуць сувязьзі зь зямлёй. І кожнай станцыяй у мазгах мне адзначаецца Яшчэ кілометр – […]...
18. ТОЛЬКі ГЭТА НОЧ Уначы плывуць вянкі, Сціпла млеюць аганькі. У кожным шчырае жаданне- Спаткаць першае каханне. Уюць вянкі дзяўчаты З траў начных і […]...
19. Чароўныя саначкі Чароўныя саначкі… ************************************ Палічу ўсе спатканні і ростані, Апрануся ў квяцісты паркаль І халодныя водгукі восені Пазбіраю на зорны крышталь. […]...
20. Маё двухрэчча Маё двухрэчча – Не між Тыграм і Еўфратам, На ім грабніц і пірамід няма. Тут летам сонца Шчодра свеціціь хатам, […]...
21. Казаноўка Успомніў Вёсачку Казаноўку. Ліпень, лета стаіць на дварэ. Вось на досвітку бацька зноўку На рыбалку мяне бярэ. Там ля вёскі […]...
22. Самота воўка Ваўчкі ў маёй душы нібыты вочы воўка палохаюць людзей, і я, самотны зноўку, брыду да іншых пасяленняў, а можа, іншых […]...
23. Дзень пачынаўся досвіткам зіхоткім Дзень пачынаўся досвіткам зіхоткім, Згаданай казані жывым радком, Наіўнай веры цеплячок дрыготкі Запалымнеў няспраўджаным грахом. I я пайшла задзірванелым шляхам […]...
24. ТОЛЬКI ГЭТА НОЧ Уначы плывуць вянкi, Сцiпла млеюць аганькi. У кожным шчырае жаданне – Спаткаць першае каханне. Уюць вянкi дзяўчаты З траў начных […]...
25. Нябесны ваяр Маланку сціскаю магутнай рукой, І вечных нябёсаў трымаю спакой. Я дух навальнічны, Пярун мой айцец, Я хмаркі ўбіраю, я воблачны […]...
26. Ірынка Ірынцы спадабалася Цудоўная вясна. Як восені даждалася, Пайшла прасіць яна, Прасіць нябёс ня хмарыцца, Вятроў – не галасіць, Срабрыстых росаў […]...
27. БАЛАДА ПЯТРА КРАЧЭЎСКАГА (7.08.1879 – 8.03.1928) Прага. Альшанскія могілкі. Светла Сцежка вядзе праз гады і праз лета Зноў да цябе, быццам бы да […]...
28. Дагараюць свечы Дагараюць свечы, адыходзіць час. Запануе Вечнасць і не стане нас. Застануцца толькі гоні ды вятры, могілкі-пагоркі верныя сябры. Успамінау клунак […]...
29. Зорнае Зацьменьне ценем летуценьняў У Космас росны зор пашле. За Млечным Шляхам бегацьме Адвечна лёкай Паляўнічы. З аманай менее найменьняў. Зацьменьне. […]...
30. Усё брыду нязнанаю дарогай Усё брыду нязнанаю дарогай. Што гэты сон? адкуль яго павой?.. Ты той, Хто мне пасланы быў ад Бога. О, як […]...
31. Наталлі Ізноу дажджы памылі мне дарогу, Маучыць, з рулём у абдымку, Аляксей, Быць можа, дзён нам засталось нямнога, А мы з […]...
32. Пакіньце мне права Халодныя зоры гарачай рукой я кратаю – кропелькі сонца. Пакіньце мне права застацца сабой, і зоры сагрэць мне дазвольце. Узняўшы […]...
33. Слова ў дарогу Застолле застоллю розніца. А гэта – сустрэча сяброў. Ад чаркі ніхто не бароніцца – хай вып’е і будзе здароў. Па […]...
34. Віно, як недапітае каханне Віно, як недапітае каханне… Я напаўняю куфар, я лаўлю з невыказаным сэрцам хваляваннем твой твар і вочы ў бляску крышталю. […]...
35. Спакой Світанак. Вее ветрык свежасцю. Пяшчота травеньскай красы. Яліны прывіднымі вежамі Стаяць, сівыя ад расы. Галлё бяроз ярчэе кроплямі, Асіны ціха […]...
36. Дзень Перамогі Ужо хутка мы святкуем дзень – Вялікі дзень той Перамогі, Калі забруджаны былі дарогі І болю за плячыма цень. Перад […]...
37. Вечны вандроўнік Памяцi Язэпа Драздовiча Пад сонцам I пад Шляхам Млечным Дарога сцелецца радном. Няспешна йдзе Вандроўнiк вечны Мастак, паэт i астраном. […]...
38. Званок здалёку Званок здалёку. Голас, мне здаецца, Прытомлены адлегласцю, Прарастае радасцю, Як пры сустрэчы са знаёмым, І кволы, наструнены Лісточак надзеі Чакае […]...
39. У сэрцы веска невялічка “У сэрцы веска невялічка “ Дарог у нас было нямала Жыцце насіла і матала Былі чужыя гарады Ляцелі хуценька гады […]...
40. Госпадзе, душу маю крані Госпадзе, душу маю крані ласкаю світальнага пагляду, над сабой Тваю прымаю ўладу, і, слабую, Ты мяне ў прынадах і спакусах […]...