Верш Рэчка
И стаи веток тянутся за нею…”
(Ф. Г. Лорка)
1
Бяжыць мая рака
Да сэрца матылька,
Да кветкі лугавой,
Да вечара з табой.
2
А сьцябліна поіць рэчку,
А рака натоліць камень,
Камень сумны майго сэрца,
Ён балючы, нібы памяць.
За вадою, за табою
Пабягу, як небарака.
Кінеш камень на дарозе,
Каб свяціўся маёй зоркай.
3
Поўня. Вялікае неба
Сьвеціць зарой адчайнай.
Стане ракою глеба,
Ўздыме ільды плячамі.
Зорцы сьвяціць паўночнай,
Радавацца, што жывая.
У крышталёвыя ночвы
Падае ключ ад Рая.
Я ухаплю надзею
Спраўнай сваёй рукою,
І адшукаю дзверы,
І паплыву ракою…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Рэчка Труба І мроіць зноўку прад вачыма; Чыгунка, лес, ускрай лагчыны, Труба, што рэчкай не назваць І водар траў, дзе сенажаць, І […]...
- Ён з табой на адной планеце Ён з табой на адной планеце, І ў палацы, і ў пракуранай кухні. Ён табе сьвеціць, сьвеціць, сьвеціць, І патухне. […]...
- Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане Цёмна-цёмнае – сьветлым не стане, Не заверне вытока раўчук І калі яно будзе каханьне – Яно Вашу асьветліць душу. Толькі […]...
- Рэчка Дудка Мілая рэчка дзяцінства майго, Што ахрысцілі дарожнікі Дудкай, Мне выплываеш праз зараснік год, Граеш, квітнееш у снах незабудкай. Шпарка да […]...
- Палессе За буйнай ракою я бачу Палессе, Хвалюецца сэрца ўнутры. Аднекуль пачуў мілагучную песню: Палесся пяюць жыхары. У вёсцы гучыць паляшуцкая […]...
- Уваскрэсні, птушка Фенікс Вы ўсё яшчэ жывыя? Да вас ідзем тады мы! Такія словы чуе мозг чуллівы мой! Пакуль услых не прамаўляюць іх… […]...
- Пабудзь са мной Асеньняя шчымлівая дарога, I ты – неспадзяванкай незямной. Я пра цябе ня ведаю нічога… Пабудзь са мной. Пабудзь са мной… […]...
- Рэчка Папараць Чорная, з адценнямі зялёнымі, Быццам качкі цьмянае пяро, Цягнецца яна праз нетры сонныя, П’е балот настоеную кроў. Ціша ззаду цягнецца […]...
- Калядная імпрэсія Не стае моцы подыхам адным спыніць сплін застылы млын сніць зніч які яго сагрэе але няма моцы зорцы даляцець не […]...
- Будзе Нерухомае стане рухомым, Вельмі гучнае стане нямым І памылкі старэйшых паўторым І дазволім зрабіць іх усім. Зменім ход гістарычных падзеяў, […]...
- Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
- Паэзія Паэзія… каб застацца Успамінам на сьценах жыцьцёвых, Раздаць па кавалачках сэрца І адрадзіцца новым… Паэзія… каб здолець Сябе адшукаць і […]...
- Зжаўцелае лісьцё Зжаўцелае лісьцё Прыводзіць у захапленьне… Марную час адзін Бяз колішніх сяброў. Іду я напрасткі Туды, дзе сьвеціць сонца Сярод вялікіх […]...
- Балада пра камень Я камень падняў на раллі Абвуглены, чорны, Можа, быў ён калісь Гарачаю зоркай. I, можа, маліліся ёй – Пясчынцы сусвету, […]...
- Такая прыгожая Такая прыгожая – губы фарбуеш світальнай зарой, прачынаючыся на плач немаўляці; шчокі румяніш ранішняй прахалодай, ідучы на покліч трамвайнага звону; […]...
- Прыпыніць лістапад Млосны паўмесяц – туман над ракою Мілай аблічча згубіў пад імглою Шэрыя хмары у шызых нябёсах Хлопец пануры заблытаўся ў […]...
- Каменная пліта Каменная пліта. Квадрат. Калісці вольны камень. Загнаны геамэтрыяй у палон, Ён служка чалавека, раб. Ён надмагільны камень. Стаіць, ахоўвае спакой […]...
- Палы анёл Знянацку, апаліўшы крылы небам, Анёлак знічам да зямлі зляцеў… І цалавала яго глеба, І вецер атуліць хацеў Ад чорнай хмары […]...
- Аблога Агні гараць на вежах. Вораг блізка. Бывай, мой дружа! Нам не адстаяць Ні дом, дзе мы гайдаліся ў калысках, Ні […]...
- Па-за сэрцам – глыбокае неба Па-за сэрцам – глыбокае неба. За вачыма – фарватары зор. Хутка зведае чорная глеба, Дзе я жыў і чаму я […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- Бес сэрца Паслухай мяне, паслухай! З душы табе рвуцца ў вуха, Праз вусны табе ў валасы – Галасы. Адтуль, з пустога пакою, […]...
- Лёс Лёс наш робіць новы крок, Хада року не вырок, Звініць у жылах жывы ток, Камень, зрушце, вось выток. Вось выток […]...
- Знічка і знічка Падала знічка адная. Трэба было гэта ёй. Там, сярод зорак блукая, Бачылась неба зямлёй. Ноч, у якой толькі холад, Не […]...
- Божа, як хочацца плакаць Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… […]...
- Шукаю долі Шукаю долі, як і ўсе: Тугу хаваю па крысе, Што птушкай не магу ўзляцець, Паўночнай зоркай зіхацець, Спатоліць смагу ручаём […]...
- Рака За кустом стаиць рака, Белыя бярозы и зяленая трава Цягнуцца як грозы. З падцишка бяжыть ручай, Цягнецца да рэчки, А […]...
- МАЁЙ ЗЯМЛІ Зямля мая – мой звонкаспеўны край, Стятая жыватворная крыніца! Вяртаюся сюды, нібыта ў рай, Каб ля святых вытокаў памаліцца; Вачмі […]...
- БАЛАДА ВАЛЕРЫЯ МАРАКОВА (27.03.1909–29.10.1937) Не вярнуцца дахаты паэту, Як і зорцы, што ўпала, у неба Не вярнуцца з крывавае Леты, Дзе паэтам нічога […]...
- Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...
- Пяшчота траўня Пяшчотай траўня ахутаюць анёлы, За даляглядам водарам абдымуць росы… І бліскавіцай завітаюць крозы – Ушчэнт спаліць мінулае і слёзы… Нябачны […]...
- Род Высокі род. Разбураны палац Ці хата, што на тым жа самым месцы Раз дзесяць будавалася. Глядзяць Праз вокны продкі, А […]...
- Я цыганачку танцую Я цыганачку танцую, Адыдзіце, дайце круг. Толькі ногі свае чую, Толькі сэрца моцны стук. Завушніцы – над плячамі, І караляў […]...
- СЛЁЗЫ Дрэва чула дрыжыць ад дыхання паўночнай зімы. Ліст сумуе на ім: ён застаўся навечна адзіны. Кроплі плачу з нябёс… Паглядзі, […]...
- Тыдзень кахання Тыдзень кахання І год адзіноты… Спазненне, растанне, Сумлення згрызоты. Кавалачак шчасця У кабак з атрутай Укінуць і піць, Застагнаць ад […]...
- Першая навальніца Што за раптоўная навала Мне закружыла галаву. І сярод ночы распачала Дажджу турботную главу. І гаманіла, разважала Сцяной бязлітасных размоў. […]...
- Лета прайшло Над горадам шэрае неба, У вокнах ня гасьне сьвятло. Там лісьцем пакрылася глеба, Ды б’ецца матыль у вакно. Ён бачыў […]...
- Жаўранак – звонкая ніць Хмары веснія цяжкія, як кентаўры, Песня шчасця пад імі ўзахлёб звініць. Ах, гэта жаўранак, Жаўранак, Жаўранак, Срэбная, Срэбная, Срэбная ніць. […]...
- На зорцы Адчыню я акенца на зорцы ды ўпушчу ў пакой сівы ранак… Прачынайся хутчэй, маё сонца, падаруй мне ружовы світанак. Задрыжыць […]...
- Не кахала Разумею. Усё перамелецца Як на млыне праз Неман мука I раптам шчасце само не сустрэнецца А жыццё працячэ як рака… […]...