Верш Хай рака нясе

Ещё вершы:

1. Восень сапраўдная Гэты восеньскі горад з’ядае ўсмешак абрысы. У марозным дыханні бяроз не чутно цеплыні. У натоўпе ня бачны да болю знаемыя […]...
2. Я вярнуся к табе на світанні Я вярнуся к табе на світанні, Ты мяне зразумееш наурад. Я з пакутай сустрэну маўчанне, Ці ты рад, ці зусім […]...
3. Амаль кахаю А я яго амаль кахаю…. Зрабіць нічога не магу… Ад позірку яго я таю… Але ня ведаю чаму…. Як быццам […]...
4. Я так баюся Вас згубіць! С. В. Я так баюся Вас згубіць! Мне страшна Вас пусціць на волю! О, Божа мой, што мне рабіць? Я […]...
5. РАКА ЖЫЦЬЦЯ Аповед часу воды й пяскі Паміж радкоў разгублена чытаюць. А ён, як дзень, сьпяшаецца на схіл І ў цішыні таемнае […]...
6. Тварцам агню Агонь з нічога не ўзнікае. Павінна ўсё-ткі штосьці быць, Што разам з тым агнём знікае, Калі аблонь агню гарыць. Павінен […]...
7. Цёплы вецер нясе ўспаміны Цёплы вецер нясе ўспаміны, Дзе вясковая рэчка цячэ. Тут сустрэў чараўніцу – дзяўчыну… Тут на беразе неяк лягчэй. Сэрца білася, […]...
8. Партрэт бабулі Прабачце, паненка, у строях шляхетных, цнатлівых, Зь бялюткім праборам у гладкіх, як лён, валасах. Былі вы з гасьцямі прыветнай, прыстойна-маўклівай. […]...
9. У пакоi пустым У пакоі пустым ты аголенай снілася мне. Знаю я што распуста і нельга, ды што з гэтым зробіш, Ты стаяла […]...
10. Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх, Бо жар цела твайго растапляе. Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых, І дрыготка, як […]...
11. З кожным грахом, жыцця рака мялее I З кожным грахом, жыцця рака мялее, Мяшок віны трашчыць, ды усё цяжэе Ды на душы, заужды нібыта здрада, Кудысь […]...
12. Мне падалося Мне падалося быццам мы радныя, Як ня былі, напэўна, мы ніколі. Тваіх вачэй заранкі маладыя Над маім дахам коўзаюць паволі. […]...
13. Сакавік Сакавік на парозе ўзыходзіць, І вясна ў наш край надыходзіць. Гэта час успамінаў кахання І тужлівага спадзяввання, Што адбудзецца зноўку […]...
14. Сакавіцкія воды Люблю сакавіцкія воды – Вірлівыя сокі вясны. Як вены жывыя прыроды, Зямлю напаўняюць яны. Набракне зямля сакавіцай. І раптам, парой […]...
15. Зебра Радок к радку – засеянае поле Палоска к паласе-жыццё І хочацца пажыць І хочацца адведаць Кахання незямнога пачуццё… Я думаю […]...
16. Было. Былі. Была! Было. Былі. Была! Мне маска не да твару. Я тая, што прайшла Трагедыяй пажару І жар сухой верстф да сэрца […]...
17. Адыйшло, адгаманіла Адыйшло, адгаманіла… Васількамі вачэй адцвіло… Ужо пра то, што мінула, што была, Пяе вечную песню жыццё. У нас юначы агонь […]...
18. Я вярнуся здалечы Я вярнуся здалечы Да раднога парога, Дзе запалена ў печы І памыта падлога. Дзе без справы не крыўдзяць І заўсёды […]...
19. У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...
20. Я Бога бачу ў вобліку тваім Я Бога бачу ў вобліку тваім. Не дасканаласць рыс – Вачэй жывая споведзь, Адкрытая, як неба, нам дваім, Душу маю […]...
21. Мы падчас шкадуем аб тым Мы падчас шкадуем аб тым, Што зрабілі і што не змаглі, І жывём, як туман і дым, А ўсё думаем, […]...
22. Рака дзяцінства Дзе будзе пеўня салавейка, Крынічка мые золата-пясок, – З узгорка, вёсачка “Нарэйкі”, – Пачула яе першы галасок. Не развітаўшыся з […]...
23. Засмяглая рака Засмяглая рака, Змучоныя крыніцы… У цераме шпака Прапісаны сініцы. Буслы, каб не сканаў Магутны дар прыроды, З парэпаных канаў Ляцяць […]...
24. Гуцульская рака Навокал горы ў шыпах еляў, Нібыта вожыкаў сям’я. Між іх, як яшчарка, праз зелень Імкне крыштальная бруя, Дзе па каменнях […]...
25. Вузкая рака Гэты размер – не шукаючы лепшага Я для паэмы вазьму Вершнiк чакаць не збiраецца пешага Лепей скакаць аднаму… …Ў лесе […]...
26. Рака жыцця Рака жыцця у рамках берагоў па плыні несла лодачку павольна у акіян. Але… Але любоў шалёным ліўнем хлынула свавольна. Працяла […]...
27. He спі y ноч, калі рака He спі y ноч, калі рака За грэбляй зашуміць I дождж галінкі вішняка Старанна стане мыць. Калі у завязі тугой […]...
28. Кудзеля Прадзе кудзеля, прадзе Мой лёс – ці то сумны, ці хуткі Не дасць мне апошняй мінуткі Каб зноўку пабачыць цябе. […]...
29. Зорка… і зноўку – зорка Зорка… і зноўку – зорка… Шляха Млечнага крок… Крок нікуды… у морак… Ў бездань… Ў глыбокі змрок… Крок… і яшчэ […]...
30. Рака За кустом стаиць рака, Белыя бярозы и зяленая трава Цягнуцца як грозы. З падцишка бяжыть ручай, Цягнецца да рэчки, А […]...
31. Рака цячэ и без мяне Рака цячэ и без мяне, і без мяне на моры хвалі. Хтосьці ўсхвале, хтосьці пракляне, дзесьці забыліся, а дзесьці і […]...
32. Не знае світання, не знае змяркання Не знае світання, не знае змяркання Гарача-кіпучая страсць. І зноўку сустрэча, і зноўку расстанне, Каханне – для сэрца напасць. І […]...
33. Доля салдата З народнага -Дзе, дачушка, была, дзе хадзіла? Я ж усе вочы за ноч праслязіла. -Мамко мая, не крычы, не трывожся […]...
34. БАЛАДА РАМУАЛЬДА ТРАЎГУТА (16.01.1826–5.08.1864) Двухгаловы арол над Айчынаю кружыць І табе зразумела чаго хоча ён. На шляху у чужынцаў крывавыя ружы Зацвітуць, і […]...
35. Мчыцца наша рака паўнаводная Мчыцца наша рака паўнаводная. Мы з табой берагі – непадобныя. Б’е каханне крынічкаю чыстаю. Дуб схіляецца кронай вячыстаю. Масты-рукі над […]...
36. Пакуль жыве рака маёй надзеi – Пакуль жыве рака маёй надзеi – Гарыць у хаце бацькавай святло, i памяць ходзiць сцежкаю былой – Пакуль жыве рака […]...
37. Флірчы Выпадковых шураў-мураў Я баюся, як агню. Толькі неяк, быццам здуру, Я падсела на гульню. Фліртаваць не ўмела зроду. Бог мне […]...
38. Гародня Да зямель зноў вярнуся, дзе Нёман плыве, Выпадкова ў блуканьні пабачу цябе. Ты мне ў вочы паглядзіш, як бы першы […]...
39. Снягір О радзіма, мой светач цудоўны, адзіны, Явар мой, мой агністы снягір на сасне, Ледзь цябе не забыў я з чужою […]...
40. У поўным келіху віны У поўным келіху віны Крычалі вочы захаплення. Мы ў ночы той былі адны Начлежнікамі летуцення. Чакаў у небе Валапас, Калі […]...