Верш Беларускi паланэз
Возьмi, панна, белы бэз
Цi чырвоную вербену:
Распачнема паланэз
Нетаропкi i нятленны.
Распачнем апошнi баль
Перад доўгiм развiтаннем,
I ўзляцiць да неба жаль,
Пераплецены з каханнем.
Паланэз, паланэз,
Ты ляцi з Дняпра на Нёман
Над палямi, цераз лес,
Праз густы птушыны гоман.
Ты на танец запрашай
Беларускую сябрыну.
Карыльён, званчэй iграй
На званiцы ўвечарыну!
Возьмi снегавы язмiн
Цi пунсовую вяргiню:
Нашых продкаў успамiн
Анiколi не загiне!
Бачыш, панна, навакол
Побач з намi сталi пары:
Вострых шабель частакол
I крылатыя гусары!
Паланэз, паланэз,
Ты ляцi з Дзвiны да Буга:
Шаблi рыцарскай эфес
Ды шырокая папруга!
Ты на танец запрашай
Беларускую суполку:
Крочуць Гомель, i Пяршай,
I мястэчка з iмем воўка!
У цябе рдзяны вiдук
Цi жамчужная пралеска:
Мы за кругам пойдзем круг,
Мая любая нявеста.
На сукенках чараўнiц,
На хвалюючых гарсэтах,
Нiбы iскры блiскавiц,
Зоркi бел-чырвоных кветак!
Паланэз, паланэз,
Ты ляцi на Сож ад Шчары:
Не патрэбен нам англез,
I няма аб вальсе мары!
Ты на танец запрашай
Беларускую айчыну!
Пацалунак, панна, дай.
Не саромейся, дзяўчына.
Палымнеючы гваздзiк,
Мацiцовая валошка,
Невялiчкi чаравiк
Ды какетлiвая ножка –
Як шкада, што нам з табой
Не прызначана вянчанне,
Бо шляхецтва йдзе на бой,
Гарадзенцы i мiнчане.
Адпачнi, палiтэс,
Сярод селiшчаў i вёсак,
Беларускi паланэз
Узлятае да нябёсаў!
Паланэз, мацней iграй!
Бей, лiтаўра, апантана!
Кавалеру руку дай,
Пераборлiвая панна.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)