Верш Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка

Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка…
Няма чаго перакладаць.
Я супраць Блока – недарэка,
Дакладней мне не напісаць.

На Мяснікова – во дзе здрада –
Жыву я, быццам у гасцях.
Лангбардны побач Дом урада
Бяздарны ў небе песціць сцяг.
Далей, на плошчы ў тры гектары,
Дзе Незалежнасць браў народ, –
Манізераўская пачвара
Грувасціцца каторы год.

Як пераможца паглядае
На наш сталічны гарадок.
Зноў воля нам не выпадае,
Лёс – памяркоўнасці аброк.

Куды падацца чалавеку,
Як выйсце з цемры адшукаць?
Мы дажылі да скону веку –
Амаль няма чаго дадаць!..

Вось супрацьлеглае аконца,
Мо знойдзе тут патолю зрок?
На жаль, здзяйсняецца бясконца
Паэта-вешчуна вырок.

На вуліцы калдобін слалам.
Ярчэюць цьмяна ліхтары.
Дзе нешта фірма будавала –
Стаіць…аптэка, хоць памры!

Вачамі скіфа ці ацтэка
Хітрушча паглядае Блок.
Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка –
Дакладны, як прысуд, радок.

Усё нанова… Як спачатку,
Павінны мы трымаць удар.
Ноч кідае сваю пальчатку –
Аптэка, вуліца, ліхтар…

Куды ні глянь – адзіны мізер
Наканаваў расейскі бард.
Перакладаю зноў. Манізер.
Ноч. Акупацыя. Лангбард!..

2000

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Ліхтар і поўня Ліхтар нябесны і ліхтар зямны ўсю ноч не спяць – штоміг праводзяць зверку: усё глядзяць, ці роўныя яны, – і […]...

Ночь, улица, фонарь, аптека. (пераклад) Пераклад верша А. А. Блока Ноч, вуліца, ліхтар, аптэка Сляпое, цьмянае святло. Здаецца, так было спрадвеку – Інакш адбыцца не […]...

Леаніду Дранько-Майсюку “Вуліца. Ліхтар. Аптэка”. І профіль Блока уначы – Карціна згвалчанага веку З анёлам сумным на плячы. А ты штодня яе […]...

Утапічна спявае ліхтар Утапічна спявае ліхтар… Снег прысыпаў навокал будыны. Быццам белаю фарбай маляр Прыпарушыў галінкі рабіны. Яго пэндзаль крануў паліто. Датыкнуўся маёй […]...

Ранішні ліхтар Заўжды мяне чакаеш у гэты час, Частуеш цемру ты прыглушаным сьвятлом, Мы будзем жыць, агень покуль ня згас, Ды на […]...

Ліхтар у паветры больш за волю Ліхтар у паветры больш за волю Не запаліць, не падыйсці. Атрутны дым ужо пад столлю, І больш нікуды не ўцячы. […]...

Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Ноччу халоднай ліхтар ацалелы Полымем сінім гарыць ля акна. Нібы па снезе з пралескай нясмелай Ходзіць здзіўлёна і ўцешна вясна. […]...

Слыхавыя апараты не займаюцца Дагарэла свечка І заснуў ліхтар, А для думак тэчкай Неба стаў драккар. Поўні ж без нябёсаў Дзе ж й куды […]...

А хто там iдзе? А хто там iдзе, а хто там iдзе У агромнiстай такой грамадзе? – Беларусы. А што яны нясуць на худых […]...

Мне літасці няма Мне літасці няма і даравання. Я сэрца загубіла на шляхах майго нязбытна-мройнага кахання, на ростанях пакуты і зняваг. Куды ж […]...

У акно гляджу Пісаць аб чым?.. Думкі няма. Муза мяне Знойдзе сама! У акно гляджу – Пра тое, што бачу, пішу. За акном […]...

Ты глядзіш стамлёнымі вачыма *** Ты глядзіш стамлёнымі вачыма На святло, якое не тваё… Бачыш у сутонні, як Айчына Вобцас ймкнецца да і па-за […]...

Чаго не убачыш вачыма Чаго не убачыш вачыма, Чаго не адчуеш душой, Таго уявіць не магчыма, Бо тое жыве над табой… Як птушка ў […]...

На “сесіі Пайшла традыцыя такая: Увесну сонейка з-за хмар – Лявон свой трактар пакідае, Хоць ён някепскі гаспадар. На працу ён ужо […]...

Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...

Вечар ?і зноў адзін пад сумным небам, і зноў жукаю выйсьця шлях. Я размаўляю тут з анёлам, З сьлязьмі самоты на […]...

БАЛАДА ТОДАРА КЛЯШТОРНАГА (11.03.1903-30.10.1937) Трамваі зноў разбудзяць горад шэры, Засвецяцца, нібыта ліхтары, Лістотай трапяткою клёны ў скверы Жаўцюткія і чорныя ў нутры. І […]...

Ізноў мне не спіцца Ізноў мне не спіцца… Што гэта такое? Душа-шаляніца Дзяўбе неспакоем. Сляпая ж, здаецца, Ды глуханямая, А беднае сэрца Назолай праймае. […]...

ВУНЬ ТАМ, ЗА ЛЕСАМ Вунь там, за лесам, была вёска, Гадоў пятнаццаць, як няма. Сцяжынак вузкія палоскі, Сады, падмуркі, цішыня. Ляцяць у вырай птушкі […]...

Дыялог – Набраўся зноў, як жаба мулу, Ну, пакажы, ці што прынёс. Сам пагуляў, а жонцы – дулю? Каб чорт цябе […]...

Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны Ліхтары глядзяць ўжо з цемры ў вокны, І журба ахутала сэрца маё… Вось пабеглі зноў слязінак кроплі, Каб балючае прыціхла […]...

Тады і не боязна піць Увогуле п..здзец зноў нейкі, Для добрых сноў знайсці дзе лекі? У Google пагляджу як нашыя ў хаккей Згулялі, ці акэй? […]...

Няма нешта плённае працы Няма нешта плённае працы. Стаміўся ад добных учынкаў, Дык можа ўзяць, набухацца, Ці зьняць прыгожу дзяўчынку… Адкінуць усе там развагі, […]...

Міні-паэма “Як жыць?” Восень. Шэрая брудная вуліца. Дзеянне адбываецца каля газэтнага шапіку. Інтэлегент (хавае нешта ў торбу і азіраецца): – Як жыць, то […]...

Кут Павінен у чалавека быці кут, Туды, куды ён можа проста так прыйсці. Адпачывае чалавек менавіта тут, І супакой на час […]...

Куды ісьці? Куды ісьці? Замкнёна ўсё наўкол! Ані няма у сьвеце гэтым шэрым. І сярод жыткі хвіля – быццам кол – працяла […]...

Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...

ЗНАЁМАЕ Хто напаткае гэты верш, Пакуль не ведае аб кім ён. Або аб чым. Ці яшчэ меньш… Дык, мабыць. нешта не […]...

Горад юнацтва Сёння я праязджала Праз мой горад юнацтва. і хвіліна настала Успамінам аддацца. Нібы ў сне, нібы ў казцы Летуценная, празрыстай […]...

Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...

Ажна майткі відаць! Віктару Шніпу Шныпару* неяк па праспекце – Ідзе наперадзе кабета. І нешта бачна з-пад спадніцы, Дык я ўставіўся ў гэта: […]...

Трыццаць Каралінак Калі сэрца аптэка Або гастраном – Душа чалавека Маленечкі гном. Але калі мур, Не прыступная вежа, Mercі і bonjour, У […]...

Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...

Да смерці У цябе ёсць тое, дзеля чаго трэба жыць. У мяне ёсць нешта, за што не страшна памерці. Няма сэнсу мінулае […]...

Пачаць занова! Жыць пачаць трэба занова, Кажуць: з чыстага лістка! Ёсць падстава для асновы: Пакінутая жонка Я… Мне не па сіле абавязкі […]...

А хто ты? А хто ты? Ніхто! А дзе ты? Нідзе! Ты чалавек? Не ведаю! А як цябе зваць? А хто як заве! […]...

Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...

Кіно на 18:00 (Прысв. А. Жданюк) Кіно на шэсць гадзін. Два чалавекі. Так цяжка. Цісне. Брыдка. Невыносна. Праход. Білеты. Зал. Бяспека! Святло. Цяпло. На вуліцы марозна. […]...

Зносіць восень лісце Зносіць восень лісце ціхаплынна І спыняе гронкамі рабін. Зноў шляхі мае сышліся клінам, Зноў, куды ні кінь, – усюды клін. […]...

Прызямлённае Не жывем у лесе, людзі. Не на хутары якім. Але ў кожным госці брудзім падазрэннем аб благім. Недавер хай і […]...