Верш Жаданне паэта

Ещё вершы:

1. БАЛАДА ПАЭТА Памяцi П. i. Бiтэля Ён жыў прадчуваннем святла, Уласны меў погляд на свет, – Настаўнiк, святар i паэт… А доля […]...
2. Будзень паэта Паэт прачынаецца а 11.20 правіць пару радкоў ва ўчорашнім вершы пра красу сьвету выпівае гарбаты выпальвае дзьве цыгарэты пасля чытае […]...
3. Хвіліна маўчання Хто ў вечнасць пайшоў, Таму годы здаюцца хвілінамі. Ды гэта хвіліна, Здаецца мне, Так і для іх Няспешна праходзіць, Звязуючай […]...
4. Душа паэта Душа паэта Не ў ладах я сама з сабою. Супакоіцца чым – не знаю. Не знаходзіць душа спакою, Я на […]...
5. Беларускім паэтам “Паэт Расіі болей, чым паэт…” Паэт на Беларусі двойчы болей! Бо наша слова мае свой хрыбет, Хрыбет нязломны: не прыгнуць […]...
6. Балада пра душу паэта На той зямлі, дзе вечна быў няўрод І лютавала злыбедная сіла, Праз сотні згубных і знябытных год Паэтава душа закаласіла. […]...
7. Эpатагpафiя для нявiнных …Я з губ тваiх любовi п’ю атруту – I цноты шаўкавiстая мяжа Паволi тлее, нiбы губка труту, Пакуль душы даможацца […]...
8. Я з губ тваіх любові п’ю атруту Я з губ тваіх любові п’ю атруту- І цноты шаўкавістая мяжа Паволі тлее, нібы губка труту, Пакуль душы даможацца душа… […]...
9. Жаданне Які цудоўны сёння вечар, Зоркі ззяюць у небе начным, Дрэвы ў садзе калыша вецер, А я жыву жаданнем адным, Ізноў […]...
10. Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
11. Памяці Народнага Паэта Беларусі Рыгора Барадуліна Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца… Рыгор Барадулін Неба ізноў на зорачку збяднела – Лёс неразборліва націснуў на […]...
12. У паэта спыталі У паэта спыталі: “Няўжо кожны раз ты з натхненнем на”ты”? Штось не верыцца ў гэта. І не верце, не трэба, […]...
13. Дыптых ДЫПТЫХ І Пагавары са мною моваю нястомных птахаў, якія вяртаюцца ў гняздоўі, дураслівага ветрыку, што кудлаціць пасмачкі валасоў, усхліпаў хваляў, […]...
14. Не пакрыўдзі паэта! Не пакрыўдзі паэта! Летуценна імгненна Ён прынёс свае вершы На радасць табе! Не пакрыўдзі паэта! Вышклтаўцоўна імаверна Не захоча вас […]...
15. Прывід Пагоні Лютым імчыць утрапёная мара Удалеч, за неба, за далягляды… Свабодаю голай, якою так мала, Надзея ляціць скрозь сваркі і звады. […]...
16. Я не паэта Я не паэта, о крый мяне божа! Не рвуся я к славе гэткай німала, Хоць песеньку-думку і высную можа, Завуся […]...
17. Паэт Народа Паэт народа (прысвячаецца Рыгору Барадуліну) Памер паэт, паэт народа якой жыцце сваё аддау народу ен жыу і творчасць усім дарыу […]...
18. Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...
19. Гарачае жаданне Ноч. Усе спяць. Я гляджу ў акно. Зоркі маўчаць, як мае вусны, У параненай душы няма слоў – Дзе ты? […]...
20. Далёкае, забытае жаданне Далёкае, забытае жаданне Аднойчы нечакана усплыве. А мы сабе шукаем апраўданні, Каб не хадзіць па скошанай траве. Спрачаемся. Адкладваем на […]...
21. Весны жаданне Гляжу у даль, чакаю Я так вясны жадаю Как былі крумкачы, пралескі I сонейка у чыстым паднябессі I гэта моцнае […]...
22. Апошняе жаданне Касцюшкі Апошняе жаданне Касцюшкі Вясной 1817 года, за паўгода да смерці, стары Тадэвуш Касцюшка, жывучы ў Швейцарыі, склаў тэстамент, паводле якога […]...
23. Помнік ласю Як вадаспад, пясок сыпучы Цурчыць струменем пад адхон… Ён выбег з лесу, стаў над кручай I так стаіць, усім відзён. […]...
24. Апошняе жаданне Апранула народныя строі, Скрыпку ў рукі пяшчотна ўзяла, Каб пачулі й за Лысай гарою Пра цуд-кветку, што ўноч расцвіла. Купалінка […]...
25. Неспатоленае жаданне чэзне Неспатоленае жаданне чэзне ў сувоях аблудаў твой крок рэхам кранае душу нібы садоўнік грушу ў лёхах памяці з намі ізноў […]...
26. Маэстра-вецер Ты музыкант цудоўны, вецер, Такога рэдка дзе знайсці! З табой мне ўзнёсла жыць на свеце, Бо колісь ты мяне хрысціў! […]...
27. А мне прысніўся скрып вазоў А мне прысніўся скрып вазоў, І жнівеньская спёка. Касы вясёлае лязо Бы сонца, лашчыць вока. І ад вільготнай цішіні Трава […]...
28. Lege Artіs Па законах мастацтва паэт вінен быць хворы псіхічна, Каб не саромеючыся сьмяяцца па-ідыёцку Зь таго, што звычайна падаецца шмат больш […]...
29. Вечны вандроўнік Памяцi Язэпа Драздовiча Пад сонцам I пад Шляхам Млечным Дарога сцелецца радном. Няспешна йдзе Вандроўнiк вечны Мастак, паэт i астраном. […]...
30. Зварот да крытыкаў Дык зразумейце ж вы жыццё паэта! I не шукайце хітрасці ў яго. Яго душа раскрыта перад светам I свеціцца, як […]...
31. Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...
32. А ноч, прыснёная табой А ноч, прыснёная табой, Хіба адно што вецер… Каштуеш зоркавы напой – Душа ляціць па свеце… Дух спачывае на мяжы […]...
33. Сонцавіт Свеце мой, не ляці ў бяздонне. Свеце мой, азірніся – чуеш? Недзе ў Жывы святой на ўлонні Сонцавіт малады начуе. […]...
34. Луг паэта Луг паэта поўны траў. На жалейцы ветрык йграў І аб праўдзе, і аб волі І аб горкай нашай долі… Луг […]...
35. Паэт – не проста кроў Паэт – не проста кроў, Разлітая на ране часу. Паэт – не проста самазабыццё Душы ў крыштальных формах гукаў. Паэт […]...
36. Паэт праклёны слаў па тэлефоне Паэт праклёны слаў па тэлефоне… Які паэт? Канешне, не Гамер, Бо тэхнікі такой ні ў Парфеноне, Ні нават на Алімпе […]...
37. Зайздрасць не выйсце Дзяўчына не ведала: вецер – мой сябар. Акно адчыніла, глядзела з адчаем. Яна мне зайздросціла: слёз не хапала, Маё захапленне […]...
38. Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...
39. Мужу Уладзіміру Я спазнала шчасце лётаць. Маіх мрояў б’юць ключы, Бо прыгожы самы хлопец Мяне з сэрцам заручыў. Сваім мужным, чулым сэрцам […]...
40. Наш шлях Журботныя прагалы, дзе ні гляну, I ў сёлах, і ў лясах. Гарэлы клён схіліўся да паркану, Сам чорны, як манах. […]...