Верш На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны
На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны,
Як перад сонцам юная далонь.
Дубы завуць мяне на імяніны,
I я нясу вітальны свой агонь.
Запалка выбухнула без асечкі,
Матыль гарачы б’ецца паміж рук.
Гары, касцёр. Жывым не ставяць свечкі.
Гары, касцёр, мой даўні светлы друг.
Сягоння дзён былых паліць не будзем,
Каб не панёс чагосьці мутны дым;
I нават жалуды бубняць аб тым,
Што ўсё на свеце застаецца людзям.
Я вучань, першакласнік я нясмелы,
Вучуся ў мудрых дрэў, а не ў магіл.
Хай упадзе мой дзень, як жолуд спелы,
З тугім запасам жыццядзейных сіл.
Аб вечным думаю, амаль цвярозы,
На імянінах векавых дубоў.
Ляпеча штось касцёр. Іскрынкі-восы
Мільгаюць ля маіх маўклівых броў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Капяжы Капяжы, Капяжы са стрэх. Верабей – Кіпцюркі сагрэў, Ацяжэў набрынялы снег. Ацяжэлі галіны дрэў. Нібы першы вясновы гром, Рэха кінуўшы […]...
- У рэчкі мудрасці вучуся У рэчкі мудрасці вучуся і не страшуся глыбіні. Я адчуваю, што вярнуся у надыходзячыя дні. Паўстануць вобразы над плынню… Мне […]...
- ПасляКаляднае А ці чулі вы страх ваўкалакі, Калі ўночы скуголіць мароз? Калі Трасца гуляе па хаце, Дзе Марэне застаўся авёс. Ці […]...
- Касцёр для дваіх КАСЦЁР ДЛЯ ДВАІХ Нас доля звяла і ад шчасця цвіла, Як луг, на якім ты вяночкі пляла, Я ж, быццам […]...
- Нечакана падкоціць зіма Нечакана падкоціць зіма і пабеліць маю галаву. А прыпынку яшчэ няма, ды й калі да яго даплыву? Адгучаў маладосці смех, […]...
- Бясконцае Я кахання вучань. Гэта лёс. Бачыць Бог, мне ёсць чаму вучыцца. Чысціню ў сэрцы я прынёс Да яго нявЫчэрпнай крыніцы. […]...
- Ёсць на свеце мой алень Ёсць на свеце мой алень, Ёсць і гэткае маленне: Будзь заўсёды у аленя, Цёмны мох і светлы дзень! Вы, разумныя […]...
- Трасцянец (надпіс на помніку) Мы, тысячы ахвяр – жывы людскі касцёр, надзей сатлелы цвет, асыпаны на жвір, – звяртаемся да вас, братоў сваіх, сясцёр: […]...
- З прыгажосцю ўсёй Беларусі З прыгажосцю ўсёй Беларусі Параўнацца нічога не можа, Бо яна – адіная наша Зямля родная, лепшая маці. Я шчаслівая, я […]...
- Сонца і Смерць Цёмных начэй шкадаванне, і боль Раны глыбокай. Палае касцёр, Верным сяброўствам звязаўшы з імглой Сцятыя промні агню…Калідор Між пачарнелых ад […]...
- Сказ пра ката Касматага і рыжага, Як восеньскі стажок, Гарэзу-блінакрада Нёс бацька у мяшок, I машыніст пракураны За пачку папярос Праныру безбілетнага На […]...
- Рознае ж Жыцьцё ня прыкрасьці сябрук ня горыччу павінна аздабляцца. і зь вершалінаў дрэў на брук мне не ахвота разьбівацца. У жыцьця […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ ДАРОЖНАГА (25.02.1909-19.07.1943) Беларусь больш не стане крыжам Пры дарозе з Хрыстом распятым. С. Дарожны Палымнее касцёр у турэмным двары- Гэта проза […]...
- Апошняе спатканне Чаму ж ты, мая радасць, не прыйшла на нашу развітальную сустрэчу? Мо восень сцежку лісцем замяла і змрокам сум накінула […]...
- Ля сіняй бухты Памяці М. Багдановіча Я тут стаю, нібы ля дошкі вучань, Са мною побач тут – мая віна, Дзе паміраў ты, […]...
- Чорная хмарка Чорная хмарка па маім жыцці – варонай-пляткаркай. Куды ісці? Схавацца ў полі, у зелках высокіх? Цяжкая доля ўзыдзе асокай. Заснуць? […]...
- Размыты ценi прыдарожных дрэў Размыты ценi прыдарожных дрэў, І павуціннем у сутонні – голле. Бывай той дзень, якога не сустрэў, Як не спазнаў ні […]...
- БАЛАДА АЛЕГА ЛОЙКІ (1.05.1931-19.11.2008) На Слонім выпаў снег, нібыта попел белы Ад тых мастоў, якімі не вярнуцца ў свет Табе ўжо болей, у […]...
- На Масленку Хоць сівер дзьме яшчэ парой, Сняжынак кружыць рой, Аднак ужо чароўная Вясна не за гарой! І як у нашых прадзедаў […]...
- Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод Ціхіх рэчак разлівы, вясновыя пацеркі вод… Як стагоддзі таму, новы дзень узыходзіць над краем. Цёплы водар зямлі, і абуджаных птушак […]...
- Памяць на пачуцці Вясны нясмелы подых ціхі Зямлю, нарэшце, абудзіў.. Чакай! Мароз пранёсся ліха Ды гурбы снегу накруціў. Нажаль, не памятаю я, Які […]...
- Асенняе раўнадзенства Стаю між дрэў, узняўшы галаву, I цішыня нябёс на мокры твар спадае, З лістамі жоўтымі планіруе ў траву, А ў […]...
- Што ні лета – над палямі Што ні лета – над палямі нам жаўрук вярэдзіць душы, што ні восень – пыл у вочы журавы з нябёс […]...
- Трымціць на вятры ліст пажоўклы Трымціць на вятры ліст пажоўклы Адзін на адзін ён з сабой… Увосень сырую ён змоклы, А потым ужо пад зямлёй. […]...
- БАЛАДА ЯЗЭПА ДРАЗДОВІЧА (13.10.1888-15.08.1954) Па Беларусі ў світцы белай, У пыле зорак і дарог Ідзе, задумны, пасівелы, Вандроўнік-мудрых фарбаў Бог. Чароўны кій вядзе […]...
- БАЛАДА МІКОЛЫ ЕРМАЛОВІЧА (29.04.1921-5.03.2000) Ён праз туман, нібыта праз стагоддзі, І праз стагоддзі, нібы праз туман, Ідзе няспешна, як па тонкім лёдзе, Па […]...
- Сэрцам да Сонца Птушка бачыць абшары ў палёце – Чалавек так не можа падняцца. Чалавеку толькі застаецца, Што на сэрца сваё спадзявацца. Ім […]...
- Хто ‘шчэ павінен жыць Хто ‘шчэ павінен жыць, Той лёгка не памрэ… Хоць кідайся з акна, Хоць лі ў сябе атруту, Жыццё не ўгаманіць, […]...
- Спасцігаю тайную адгадку Спасцігаю тайную адгадку: На вятрах цвілі мы, як касцёр, I вялікі трэба нам прастор, Каб сябе пасеяць па зярнятку. Ўзыдзем […]...
- Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Ёсць два няведанні, ў якіх вучуся Шчаслівым быць і знаць сваю пару: Не ведаў дня, калі я нараджуся, Ў якую […]...
- З гары на санках! З гары на санках! ************************************ Мяце завея-завіруха І клямку тузае за вуха. Ля студні скача і ў садочку, І ў […]...
- ***Сплываюць гады чародамі *** Сплываюць гады чародамі, Сплываюць і не пытаюцца: Ці гнаўся наўслед за модамі, Гарбаціўся ці гультаіўся? Адзін веславаў ці параю […]...
- Памяці Міхася Жызнеўскага Нарэшце лопнулі чорныя дні Ў велькі шар яны былі ўдзьмуты Акуталі цемрай людзей без віны У мірныя дні без абвесткі […]...
- Маркота У гэты дзень ніхто не прыйшоў, Абрыдзела людзям – ніхто не прыйшоў. Сонца не свеціць, істоты маўчаць. Пан лагодна згадаў […]...
- Другі прыход Хрыста Што робіцца ў свеце звар’яцелым? Навошта браць у рукі нож? Жыццё гаротнай плямай белай, Цаной сваёй танней за грош. Крыві […]...
- Каза і мядзведзь Любуюся на твой нумар. Мой ускосны натхняльнік. Мы б маглі пайсці з табой на Каляды. Але не, У мяне такое […]...
- Век пражыць – не поле перайсці Век пражыць – не поле перайсці, А такому падлягаць іспыту: На каменні зернем прарасці I – зняможанаму ўстаць з нябыту. […]...
- ДУША 1.Не кранае павеў Тут пушыстых галінак, Бо няма тут ні дрэў, Ні зялёных раслінак. 2.Спакваля поўны змрок Тут пануе ўсяўладна. […]...
- Той дзень прапаў і страчаны навекі Той дзень прапаў і страчаны навекі, Калі ты не зрабіў таго, што мог; Калі не паспрыяў ты чалавеку, Няшчыры быў, […]...
- Кола жыцця Кола жыцця Так жыцце нас па свеце вядзе Пасля сноў прачынаецца дзень Ен аблашчыць пяшчотай сваей Засмяешся і скажаш – […]...