Верш Сланечнік
Мінаюць дні шыхтом бясконцым.
Заўжды пад небам маладым
Табе – маім быць ясным сонцам,
А мне – сланечнікам тваім.
Куды ні пойдзеш, дзе ні звернеш,
У спёку ці пасля дажджу,
Як той сланечнік, сонцу верны,
Я моўчкі ўслед табе гляджу.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Цябе адну я так кахаю Цябе адну так кахаю Мы разам ужо ня мала дзён. Душой з табой адпачываю, Бярозка ты, я ж толькі клён. […]...
- Вадзянік У спёку пад мостам ляжыць у цяні На ціне нядужы, стары Вадзянік, I доўгія думкі яго чарадой, За хваляю хваля, […]...
- БАЛАДА ФЕРДЫНАНДА РУШЧЫЦА (10.12.1870–30.10.1936) Варшаваю і Вільняю паміж Багданава-нібы на Храме крыж, Куды вяртацца, на які маліцца. У лёсных травах сцежак бліскавіцы, Знікаючы, […]...
- На краі дажджу Вы зведалі гэта – У розгары лета Пабыць неспадзеўна На краі дажджу? Вы скажаце, пэўна, Што вам давялося He раз […]...
- На беразе ракі На беразе ракі І плач, чытач, і смейся, бо краявід такі: адпачывае… смецце на беразе ракі. На лавачку прысела… бляшанка […]...
- Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Соль словаў запаветных, Яшчэ яму расці, сталець, А маці шые ветразь. Мінаюць доўгія гады Ў турботах […]...
- Сказаць кахаю не магу! Не зразумею я ніяк, Пытанняў гэткіх як сабак. Мяне і мучаць, і злуюць – і недарэчна ўсё псуюць! І ідзяце […]...
- Мой конь вараны Ад новых спатканняў і ростаняў новых У сэрцы жыццё трапяткое бруіцца, А мой вараны паабчэсваў падковы, І рупіць каню на […]...
- Аб рэўнасці Як увосень знікае Маркотнае сонца за свет, То зямля сваё сонца Раўнуе да іншых планет. Сонца дзе прападае Так доўга? […]...
- Адчай (Сербская балада. XIII стагоддзе) Уцякайце ж вы, нашы дзетачкі, А куды ўцякаць – мы не ведаем, Ратавацца як – не навучым вас: Жываглот ідзе […]...
- Дома Дзень ад дажджу даўно патух, І ноч брыдзе па цыферблату, А я вясёлы, як пастух Пасля зарплаты. І адчуванне, быццам […]...
- І верціцца Зямля Прайшоўшых дзён патрэбу не шукаю. І можна, мусіць, так сказаць: мінаюць дні, гады мінаюць, канца ім краю не відаць. Праходзіць […]...
- У людзях шчасця не шукай У людзях шчасця не шукай, Знайдзі быцця змест у сабе, Ніколі радасць не гукай, Бо сэнс жыцця ў самім табе. […]...
- Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці Забінтуй ты мне ногі абдымкамі жарсці, Заручы нашы вочы даўкай палёгкай Пацалункам шляхетнага ў росах світанка Забінтуй маё сэрца чаканай […]...
- Трагедыя ў стыле gothіc. Track 8 – “Манумент ваяра” Дождж лье, нібы з луба. Жалезнымі струмянямі выбівае шчарбінкі ў скалах. Рэкі, акіяны дажджу шматтоннымі сценамі ўзбіваюць глебу. Шэрасць… Ногі […]...
- Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Як на цябе, я, мабыць, не глядзеў Шчэ ні на кога – толькі на ікону. Спатканая сягоння неспадзеў, Ты не […]...
- Сонныя цені Мелкі дробат дажджу за акном Будзіць сонныя цені ў пакоі, Па халоднай падлозе паўзком Лезуць ціха сляпыя настроі. Горад моўчкі […]...
- Пад першай Пад першай красавіцкай залевай – дзяўчына без парасона… Неба здзіўляецца тваёй смеласці; усе глядзяць табе ўслед; а дождж – шле […]...
- Я, дождж і скрыпка Ты са мною пабудзь, летні дождж. На дыханні тваім я сыграю, аж гукі ахрыпнуць… Пойдзеш ты, я пайду. Ну і […]...
- Жывёлін Рай Вялікі-вялікі, як Бог, чалавек, Жывёлу сваю даглядае спрадвек, У вочы глядзіць і выказвае ёй: “Спажытак, маёмасьць і парабак мой”. А […]...
- Гляджу на глобус – шар жывы – Гляджу на глобус – шар жывы – i чую шэпат я травы, i бачу, як на паплавы Лятуць вясною журавы, […]...
- КРЫНIЦЫ Назаужды неразрыуна абручаны Са святымі, ляснымі крыніцамі На прыгожай зямлі Навагрудчыны, Дзе пашчасціла мне нарадзіцца! З недрау Маці-Зямлі, па каменьчыках, […]...
- Якія песні ні спявай Якія песні ні спявай, Якому Богу ні маліся, – Калі ўжо сказана: “Бывай!”, – Вярнуць былое не імкніся. І як […]...
- Я вернай быць табе не перастану Я вернай быць табе не перастану, Пакуль ты верны мне, Пакуль без слоў злачыннага падману За наш нябыт раней Ты […]...
- Пастукаўся аднойчы да мяне Пастукаўся аднойчы да мяне Вандроўнік нейкі, страшны і калматы. Вісела поўня над бацькоўскай хатай, I цені прабягалі па сцяне. – […]...
- Аднакласніцы Дзе нашы школьныя гады? Юнацтва дзе, куды зляцела? І я ужо не малады, І ты, здаецца, пасталела. Але ж захоўваем […]...
- Дом Дом Для нас – новы дзень І дзённая зорка першая І дзённая зорка. За лепшае падаецца драбнейшае, апошняя зорка ранку […]...
- Жаўтацвет Сонца – сланечнік на сіняй градзе. Промень-пялёстак на дол упадзе. Промень падыме смуглявае лета, Быццам істужку, у косу ўпляце Дрэвам, […]...
- БАЛАДА ЛЮДВІКА НАРБУТА (7.09.1832-4.05.1863) Дубіцкі лес прыціх над рэчкай Котрай І над табой, забітым, маладым. І ўслед з крывёй папоўз за шабляй вострай […]...
- Секунды Навошта Не маючы кошта яна уратуе? Секунды новага парадку Змушаюць браць мяне асатку, Секунды іншага вымярэння, Другога летазлічэння. Яны з’біваюцца […]...
- МУЗА Бяжыць дзяўчо сцяжынкай палявою (Як матылёк…) i – ловiць матыля. Дзяўчынка – З белабрысай галавою – Прычына радасцi маёй i […]...
- У жыцці няцяжка памыліцца У жыцці няцяжка памыліцца – Кожны з нас у нечым саграшыў. Ды аб чым тады ўжо і маліцца, Як грахоў […]...
- Адвыкаю ад цябе Адвыкаю ад цябе. Сьмех і голас забываю. І надзей ужо ня маю Лашчыцца ў тваім цяпле. Адвыкаю ад цябе. Сэрца […]...
- Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...
- Будзем здзіўляцца Калі нічаму не здзіўляцца, То жыць вельмі сумна на свеце. Спадарства, давайце здзіўляцца, Здзіўляйцеся, людзі, дарослыя, дзеці! Здзіўляймася сіняму, сіняму […]...
- Я казала Я казала ‘ люблю! ‘ Гэта значыць, прызнала Чалавека ў табе І ў сэрцы сваім. Тваіх пісем чакала, Вельмі доўга […]...
- Табе адной Табе адной я нёс пяшчоту, Ды па дарозе разгубляў Сярод сьнягоў, Слаты. Сьпякоты, Сярод пустых размоў, забаў. Прыйшоў незатаптанай сьцежкай […]...
- Зямля бацькоў Зямля бацькоў! Азер краіна! Табе я аддаю паклон! Тваім лясам, лугам і нівам, Палям, палеткам і барам! Табе, радзімая, за […]...
- Нашто? Сёння дождж ліецца з вокан І я пакутую адзін… Ты, мабыць, ужо далёка – Пайшла за безліччу гадзін… Нашто, нашто, […]...
- Маўчыць зімовая прастора Маўчыць зімовая прастора. Імкнецца з ветрам снегапад. I снежань смуткам і дакорам сусвету засыпае сад. Куды ж імкнецеся, сняжыны? Куды […]...