Верш За высокімі сценамі
За высокімі сценамі
На месцы цяперашняй Лідскай друкарні доўгі час знаходзілася турма, абнесеная высокімі сценамі.
За высокаю сцяною
быў гарадавы астрог.
З мімікаю ледзяною
твары наглядаць майстроў.
Тут рэвалюцыянераў
у зняволенні трымалі,
каб адвучваць ад манеры
царскі трон хістаць грамамі…
Пан наглядчык стаў, прыйшоўшы
(галава з прагалінкай).
Лідскую турму “пры Польшчы”
называлі Каменкай.
Справы з водарам махоркі,
камуніст, тут у цябе:
тут павешаны Манькоўскі
Міхаіл з КПЗБ.
Стачку арганізавалі,
правялі ў рабочы дзень –
забастоўшчыкі з “Ардаля”,
справы тут і вашы дрэнь…
Сцены і ў вайну стаялі,
выклікалі непрыязнасць:
тут фашысты расстралялі
пяцьдзясят яўрэяў-вязняў…
Стала для дзяцей-злачынцаў
Каменка калоніяй –
сталі працаваць, вучыцца
каланісты плённа ў ёй…
Час настаў – і сцены знеслі,
і друкарня тут цяпер.
Стрэнуць на ступеньках лесвіц
друкары, чытач, цябе.
Не турэмшчыкі па ўсходах
ходзяць тут, а друкары.
А наглядчык – пан у ботах –
прывід з даўняе пары.
Ещё вершы:
- Сляпая роспач Цемра. Вакум. Вострая цень. Над ёю высіцца постаць. Чалавек спрабуе нешта знайсці І з адчаем па вакуме крочыць. Рукі трасуцца, […]...
- БАЛАДА МІХАСЯ ЗАРЭЦКАГА (20.11.1901-29.10.1937) …А ты быў рамантык, вясёлы, прыгожы І верыў, што здзейсняцца мары твае У гэтай краіне, якая ўсё ж зможа […]...
- Мы можам спыніць вайну З дзяцінства слаўнага куплеты. І толькі з дрэва – пісталеты. З вады ўсе кулі, на ўцеху. Гарматаў залпы – з […]...
- Ты ўдачлівы Ты ўдачлівы, Калі табе ня трэба Шторанку думаць пра кавалак хлеба, I над табою цэлы дзень ня вісьне Начальнік, Як […]...
- Спроба акраверша Пануе ў горадзе спякота, Асела пылам на дамах; Асфальт прагоркласцю прапах, Пакрыўся чорным ліпкім потам. Паўзуць марудныя трамваі, Віляюць вяла […]...
- Шлях вайны Вайна сорак першага года… Яна нечакана прыйшла. Кіпела ў сэрцах нязгода, Стагнала ад болю зямля. Па вёсках фашысты блукалі, Стралялі […]...
- Бастыён Бастыён Бастыліі бастуе!!! Спроба справядлівасці, спрабуе: Дапяць да пятніцы, здаволіць вольніцу, Бяздольніцу, бяспраўніцу, бязмэтніцу. Братэрскі Звяз вяжа вязняў, Усход балюе […]...
- Да народа Ўкраіны Навошта вы робіце гэта? Людзі?! Хопіць гэтай барацьбы за мір! Колькі яшчэ загінуўшых будзе? Што рабіць са сценамі поўнымі дзір? […]...
- Помні, братка (70-годдзю Перамогі прысвячаецца) Помні, братка… Помні, братка! Не забудзь ніколі, Як спалілі дзеду хатку, Як жылі ў няволі. Як фашысты захапілі родную краіну: […]...
- А жыву так старанна, наколькі магчыма А жыву так старанна, наколькі магчыма, Як любая другая дзяўчына, жанчына, Праца ды крама, прыборка ў пакоі – Усе справы […]...
- Апошні гук Апошняя хвіліна, хвілінка, хвіліначка, апошні позірк у родную даль… і смокча так дужа пад лыжачкай, але хутка заб’юць, і не […]...
- БАЛАДА АЛЬДОНЫ (1309-26.05.1339) Дзяўчынка, дзяўчына, жанчына… Альдона зрабілася Ганнай. І сніцца, як воля, Айчына, Князёўне, што стала жаданай Пад небам чужым і […]...
- Iзноў пабачыў я сялібы Iзноў пабачыў я сялібы, Дзе леты першыя прайшлі: Там сцены мохам параслі, Вясёлкай адлівалі шыбы. Усё ў пылу. I стала […]...
- У вёсцы Бульба варылася ў печы, Шкваркі весела зквырчэлі. Усе на сьвеце справы, рэчы Ўжо каштоунасьці не мелі. Гурок са слоіка ўсплывае, […]...
- НЕЗАВЕРШАНЫ НАЦЮРМОРТ Я размаўляю з нематой: З нямымі сценамі і столлю, З крыштальнай вазаю пустой, Напоўненаю звонкім болем. Я размаўляю не з […]...
- Шайморы У нас стала прымаўкай горкай Што час не найлепшы настаў Я цетчын расказ пра шайморы Капаючы бульбу, узгадаў Шайморы, бліны […]...
- Плакучая вярба Загінуў недзе ў вайну сыночак. Бядуе маці: – Нашто мне вочы, Каб толькі плакаць век нешчаслівай! Нашто мне рукі, калі […]...
- Тартак Лесапілка ў Замосці – асобнае штосьці! Краявід наваколля паціху звяла. Спілавалі лясы за бугор ягамосці, Бо такую магчымасць улада дала. […]...
- Крэпасць над Бугам Ёсць крэпасці з муру, з гранітў, са скалаў, Іх сцены-байніцы абводнены кругам, А колькі іх знікла – было ж іх […]...
- Вось гэта музыка сама Вось гэта музыка сама Сабе гучыць. Ёй справы мала, Што дзесьці водгуку няма, Што недзе музыкі не стала. Як бы […]...
- БАЛАДА МІХАЛА ЦЮНДЗЯВІЦКАГА (1836 – 2.06.1863) “Мужыцкую праўду” сялянам чытаеш У дымнай карчме каля пыльнай дарогі. Чытаеш, нібыта агонь раздзімаеш, Агонь, што асвечвае […]...
- Я не скамянелая, я жывая Я не скамянелая, я жывая, Я ў далонях сэрца твае трымаю, І яно мне ў бедах дапамагае. Болей, чым жыццё […]...
- Да 350-годзьдзя вайны. Ч-2 Частка 2-я. Да 350-годзьдзя трынаццацігадовай вайны на Беларусі, (1654-1667г. г.). Беларусь… з табой што стала Пасьля гэтае вайны… Калі Сьмерць […]...
- Сынок мой Сынок мой… Мой першынец, мой хлопчык цёмнарусы, Мінуў прысягі урачысты час. Будзь верным абаронцам Беларусі, Яна, як маці, думае пра […]...
- Я іду на вайну Прабач, Беларусь мая, родная маці. Прабач, калі штосьці рабіў я не так. А я не магу заставацца ў хаце. Прабач, […]...
- Кастрычнік заве змагацца! Кастрычнік заве змагацца, – Фашысты вядуць разбой. Не на вуліцы, Не на пляцы, – Мы сягоння ідзем на бой. На […]...
- Нос У справы не свае, нібы затычка, Уткнуцца нейкі Нос пасмеў, Дык вось і ўрэзалі яму аднойчы пстрычку, Ды так, што […]...
- ПЕРШАМАЙ. Успаміны вельмі старога сведкі Скача посуд, скача стол, Дзед Антось у пляс пайшоў. Хлопцы, сёння – першамай! Да краёў жа налівай! Бімбера свайго глынём, […]...
- Аксёнчыку Аляксею Маю Вятчын паміж балот, ядлоўцаў Паліў у сорак трэцім супастат. У хлеў зганялі й будаўцаў, дзякоўцаў. Ў агонь, як хлам, […]...
- Вясковы пенсіянер Марнее мой сусед – Скрозь мала цяглай справы. Збягае пакрысе Народ да слоў і славы. На весніцах вісіць Зрання ў […]...
- Гэта не так ужо і сумна Гэта не так ужо і сумна пакідаць жанчыну, калі ведаеш, што вернецца судна да яе берага, яе зямлі. Калі ты […]...
- Цягнік Беласток-Ленінград Цягнік Беласток-Ленінград Памяці першых ахвяр Вялікай Айчыннай вайны ў Лідзе Цягнік Беласток-Ленінград крануўся са станцыі Ліда. (Згаданы маршрут праклінаць ускорасці […]...
- Дзе я жыву? У прыгожай мясціне, дзе бруяцца крыніцы, Дзе шчасліва клякоча ў гняздзе бусляня, Дзе свой вадар духмяны людзям дораць суніцы, І […]...
- Сумленне – нязручная рэч Сумленне – нязручная рэч І сёння, дарэчы, не ў модзе. Ды як ні адкідваю прэч, Яно ад мяне не сыходзіць. […]...
- Мяне сябры пытаюць Мяне сябры пытаюць: “Скажы, сярдзіты друг, Навошта табе тая Нянавісць да хапуг? Усё пра злыдняў пішаш… А ты ідзі у […]...
- БЕЗ ЦЯБЕ Х. А. Мне не жыць без цябе… Гэта стала так ясна, Як ратунку ў мальбе Не знаходзіць няшчасны. Галашэнне – […]...
- Праведнікі Беларусі Праведнікі мілай Беларусі, Вам я, як героям, пакланюсь. Гімн іграе сонечны на гуслях Праведная вамі Беларусь. Ў час, калі нахлынула […]...
- Дзічка А хто ж гэта дзiчку Ў сад перасадзiў? А хто ж гэту дзiчку Ўмела прышчапiў? – Яблынькай-ранеткай Дзiчка расцвiла. Дзiчкаю […]...
- Імя. Прозвішча Г – Галіна – жанчына А – ахвяравала Л – любою цаною І – іспыты трымала Н – ніяк не […]...
- ЛЕТНЯЯ НОЧ Ах, ночанька, ноч летняя – Са мною зноў няветлая, Нямілая і слёзная: Нібы зімой, замёрзла я. Замёрзла – не сагрэюся, […]...