Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Сон на яве

Учора цемра апантана фантомам грукала ў акно
Ў паўночным полыме яно
Халодным ззяннем скрыжатала
А ты за сотні вёрст спаткала
Самотны золак як ярмо

Я быццам ў сне чакаў адлігу між атлантычных навальніц
У дурнап’яне падаў ніц
Ў парах хмяльнога валяр’яну
Не разумеючы падману
Салодкажарсных небыліц

А сёння разам мы кружымся у карагодзе зімніх дзён
Тваіх валос духмяны лён
Душой прымусіў зіхаціцца
Ў замілавананні растварыцца
Ахутацца у дзіўны сон

І хай больш заўтра не прыходзіць – кудохча ў пушчы цецярук
І грае пра любоў павук
На тонкаструнным павуцінні
Быццам на скрыпцы Паганіні
У перапляценні цёплых рук

Але настане час растацца – нас мусіць мора разлучыць
Няма нагоды слёзы ліць
Бо будзем у начы спаткацца
І жарсна палка абдымацца
Каб ў снах маркоту дзён згубіць

Аднойчы прыйдзе млосны ранак, калі ўбачу Вас ізноў
З краіны велічы ільдоў
Я прылячу, каб сэрца раны
Загойваць стогнам лір аддана
Увасабляючы любоў

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Сон на яве - Алесь Губін