Верш Катам
Воблака чорнага дыму
уздымаецца воранам чорным.
Немцы спалілі хаціну,
з радзінай і вобразам родным.
Крык не сціхае ў вушах,
мальба павісла ў паветры,
на абгарэлых кутах,
вобразы спаленай веры…
І не цяклі, а кіпелі
слезы на белых шчаках…
Блескат крывавай капелі
нам вораг прынес на руках.
Сціхлі усе гукі ў весцы,
чорным зрабілася сонца…
Катам не змыць усе мукі,
у крыві нашых дзедаў іх рукі.
Ещё вершы:
- Другі прыход Хрыста Што робіцца ў свеце звар’яцелым? Навошта браць у рукі нож? Жыццё гаротнай плямай белай, Цаной сваёй танней за грош. Крыві […]...
- За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю За тысячы вёрстаў ад дому, ад роднага краю Любуюся весняй зарою над стромамi гор: Там сонца ўзыходзiць – па iм […]...
- Небяспека над Наваельняй Небяспека над Наваельняй У памяць аб Чарнобыльскай трагедыі З імпэтнасцю, як гоначнае аўто, прыйшла да нас квітнеючая, сонечная ды ранняя […]...
- Народу нашаму У душы былі магутнымі, збіраліся на плошчы. Змагаліся ўпартымі ў гарадах ды вёсцы. Мы сталі паслухмянымі, праходзяць дні і ночы. […]...
- БАЛАДА ВІНЦЭНТА ГАДЛЕЎСКАГА (16.11.1888-24.12.1942) Мінску не спіцца – у ім акупанты-фашысты. Горад патрэбен ім ціхі, як мёртвы, і чысты Ад бальшавіцкай заразы, якая […]...
- ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...
- Жнівень томіць духатою Жнівень томіць духатою, Сонца… Блін спячэш на сцежцы… Імартэлі пад рукою Ледзь жывыя, жальба ў сэрцы… Прыдалося мне: дажджынкай Нейкай […]...
- Сярэбранае Легкай, пустэльнай палегкай кладзецца на сэрца смуга, ранку роснага, месцамі мяккага, месцамі чорствага сонца і неба белы пяшчотны слуга… Ці […]...
- Маленькі сынок Маленькі сынок… *************************** Што зрабілася, брат? Стаў зусім ты чужы… Мы ж стаялі ў рад На бацькоўскай мяжы. Ты малодшанькі […]...
- Льецца сонца Льецца сонца апошнім святлом На змоклыя пожні, лясы. І хмары, і ноч чорным крылом Нагадалі твае валасы. Не цябе. Зусім […]...
- Вось ноч Вось ноч. Халодна зрабілася ўмомант. Зацята вецер пяе. Няма побач тваіх воч… Веццяў ашалелых скрогат Шануе мяне… Так бедна вакол. […]...
- Астывае кава Кава стыне ля вакна, але нейкая віна На мяне сышла і студзіць сэрца і душу, і цяпер я мушу грэцца, […]...
- Спачуваннем справы не паправіш Спачуваннем справы не паправіш. За дваіх прыму яго адна, Толькі гукі чорна-белых клавіш Памяць рвуць мне з ночы да відна. […]...
- Наш Грунвальд “Гром Перамогі” імчыцца па полі, Тое наш Вітаўт шалёнай стралой, Не баючыся ні сьмерці, ні болю, 40 харугваў вядзе за […]...
- На пашы Мулка на цені сваім пастушку. Жмурыць блакітныя вочы і сумна Ў неба глядзіць і чакае, пакуль Воблака Сонца ў кішэню […]...
- Трымаюся толькі за рукі Трымаюся толькі за рукі Твае, што дзяржу нерашуча, Услухваюся ў тахкія гукі Ад сэрца, што б’ецца балюча. Баюся ісці хуткім […]...
- Нябесны ваяр Маланку сціскаю магутнай рукой, І вечных нябёсаў трымаю спакой. Я дух навальнічны, Пярун мой айцец, Я хмаркі ўбіраю, я воблачны […]...
- КЛАДАЧКА Я стаю на беражку, час ідзе. Можа кладачку знайду да цябе… Сэрца кажа: “Будзе мой шчасны лёс, Бо кахання кветачку […]...
- Жыццё маё Жыццё маё, адзіны мой, каханы! Я памятаю горкіх дзён усмешку і святло. Гарыць душа вагнём стваральна-незгасальным і лашчыцца ў руках […]...
- Пчолы і трутні Стаў даводзіць селяніну Нехта нейкі ў чорным: Як павінен быці ўслужным, Згодлівым, пакорным. – Бо і пчолцы, – кажа ў […]...
- – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? – Што ж ты, радасць, такою зрабілася? Не забавіш, не ўвесяліш? – Хм, сама на мяне і забылася: Смутна ходзіш, […]...
- Што здарылася? Што здарылася з вёскай, Дзе гурт малады, Дзе хлопцы, дзяўчаты, Што калісьці былі? Дзе ж гоман трашчоткай, Што калісьці ішоў, […]...
- Калыханка для дарослых Як убачыць мяжу паміж сінім і чорным, У час, калі далягляд праглынуў сонца шар? Толькі скончыўся дзень, а такім ілюзорным […]...
- А я верыць у казкі хачу А я верыць у казкі хачу. Так упарта. І так зацята. Кужаль бачання веры. Скручу. Непатрэбна. Адмоўнае сальда. Захінуся ў […]...
- Павер’е Калі ж на Грамніцы Нап’ецца певень вадзіцы – Казалі так нашы дзяды – Здадуцца снягі і завеі Па даху зазвоняць […]...
- Сядзім. Смяемся. Замаўчым Сядзім. Смяемся. Замаўчым. Калі ж крычым – так ўжо крычым Ты чэрвень мой, і я з табой Забылася пра свой […]...
- Віланэль Забытых гусляў гукі. Салодкі напамін. Плылі стамлённа рукі. Над безданню разлукі зацвіў зімой язмін. Забытых гусляў гукі. Гучалі без прынукі […]...
- Зімовы лес Зімовы лес – Крыштальны сад У звоне промняў заінелых. Сняжынак свеціцца пагляд На галінках белых-белых. Ліецца ціхае святло Ў ранішнім […]...
- Воблака Кожны дзень праплывае нада мною высокае воблака з тонкім жаночым профілем. Што гаворыць мне неба? Нагадаць хоча тую, з якой […]...
- Што тварыцца з вамі, людзі? Што тварыцца з вамі, людзі? Дзе ваш сорам? Гонар дзе? Што зрабілася з краінай, У якой вы жывяце? Дзе сцяг […]...
- Ведзьма Ведзьма Я не чарауніца – ведзьма маладая Добрым людзям побач гора не жадаю. Разумею птушак і звяроу размовы, І на […]...
- Родныя словы Яны даспадобы мне, хай і старыя, Не толькі ў гучанні хвалюючы змест. Як многа гавораць мне назвы такія – Мінск, […]...
- Калі вораг быў у хаце Зараслі травой акопы, Ад вайны ўжо час няблізкі. Дзе змагаліся героі, Там смуткуюць абеліскі. Калі вораг быў у хаце, Не […]...
- Дзецi вайны Iм не спявалi маткi калыханкi, Яны не чулi казак ад дзядоў, Палохаў iх ахрыплы голас танка, Трывожыў iх журботны ёнк […]...
- Вось і ўсё Знікла ты, як той даўнішні свет, З табой сустракаюся толькі ў снах… Ты празрыстай зрабілася, быццам вада, Адыходзіць з табой […]...
- Бывай, дзяўчына Дзяўчына заблукала У чорным страшным лесе, Шчасце там шукала, А дома плачуць дзеці. Яна шукала шчасце Сярод дубоў ды соснаў, […]...
- Вясёлкавыя гукі Вясёлкавыя гукі… *********************************** Ты не сагрэеш ні душу, ні рукі І пацалункам твар не апячэш. Згубіліся вясёлкавыя гукі – Як […]...
- Ціха падае кляновы лісток Ціха падае кляновы лісток Над магілай салдатау, якія У люты холад, вясновы змрок Краіну і нас баранілі. Абрэзы трымалі у […]...
- Сержуку Вітушке Так. Адышоў. І можа саступіў непамяркоўнасці імгненні… Не ўзрушыў, і не зусім забіў званы, што сціхлі без надхненняў. Не закружыў, […]...
- Чалавеку часам балюча Чалавеку часам балюча, чалавека нехта абразіў: кінуў словы, нібы калючкі, і памеркла сонца адразу. Чорным цяжарам крыўды-напасці зло прыціснула лёс […]...